Review: WWE 2K18 – Elk jaar biedt weer een aantal zekerheden wat betreft nieuwe games en WWE 2K is daar natuurlijk één van. 2K is al sinds 2013 verantwoordelijk voor de WWE-games en dat heeft ervoor gezorgd dat de serie een andere en vaak wat betere ontwikkeling doormaakt dan de jaren daarvoor. We zagen vorig jaar echter tot onze teleurstelling een wat mindere WWE-game verschijnen, met toch wel aardig wat bugs, niet kloppend commentaar en een MyCareer modus die geen indruk wist te maken. We zijn daarom erg benieuwd naar hoe men de feedback van vorig jaar heeft geïmplementeerd in dit nieuwe deel en zodoende gingen we vol enthousiasme met WWE 2K18 aan de slag. Hoe dit beviel? Dat lees je in deze review.

Het show gevoel als nooit tevoren

Met WWE 2K18 weet 2K Games zichzelf weer te overtreffen als het gaat om het show gevoel. Een WWE-wedstrijd heeft vaak iets magisch, want de worstelaars zeggen de juiste woorden, maken de juiste moves en hun entree is tot in de puntjes verzorgd en vanzelfsprekend spectaculair. Het is lastig om dit over te brengen in een game; het is immers een gevoel en om dat na te bootsen moet je precies weten hoe je dat moet presenteren aan de fans. Spektakel is dan ook key bij deze nieuwe WWE en men weet dit zeker te brengen.

Meteen bij de eerste match die we gespeeld hebben in WWE, overigens traditiegetrouw een potje TLC, was het duidelijk dat het wel weer goed zit met het show-element. Dit is wat ons betreft toch al de helft van een goede WWE-game, aangezien je nog zulke goede gameplay kunt bieden, het draait uiteindelijk allemaal om de WWE-fan die moet kunnen genieten van de door hem of haar neergezette show. Spektakel weet deze game dan ook zeker te brengen. Het is 2K weer gelukt om een product af te leveren die het WWE-gevoel bij je thuis brengt. Maar daarna volgt de rest, hoe is de gameplay en heeft men geleerd van de fouten van vorig jaar?

Gameplay mechanics en glitches

Elk jaar verbazen wij ons weer over het feit dat er slordige glitches in een nieuwe WWE-game zitten die ook al in voorgaande games zaten. Om terug te komen op onze traditiegetrouwe eerste match in een nieuwe WWE-game in de TLC modus: hier zien we elke keer dezelfde glitches en bugs terugkomen. Een ladder die door de superstar heen glitcht, de besturing die niet goed reageert bij het inklappen van de ladder terwijl je er toch duidelijk goed voorstaat, de touwen van de ring waar de ladder doorheen gaat en ga zo maar door.

https://youtu.be/hgCFz8L1774

Elk jaar weer zien we dezelfde bugs glitches en naarmate we meer spelen, kunnen we eigenlijk weer net zo goed de lijst van vorig jaar kopiëren en plakken. Het lijkt ook wel alsof alles in de nieuwe WWE-games verder vordert bij elke release, behalve de gameplay. Deze blijft toch veelal hetzelfde en dat geldt niet alleen voor de mogelijkheden, maar ook voor de bugs en glitches. Dit begint nu toch wel behoorlijk slordig te worden en zal volgend jaar echt anders moeten. Men heeft even moeten zoeken naar een goede balans tussen een perfecte presentatie, mooie graphics en een show-gevoel, maar die is er nu. Nu is het tijd om de oneffenheden en verouderde mechanieken van de game aan te pakken.

Gameplay raakt verouderd

De reden waarom we dit zeggen – afgezien van dat het onze verplichting is – is het feit dat de gameplay verouderd begint te raken. Het is relatief beperkt en simpel in de basis en tegelijkertijd op sommige vlakken ook weer onnodig complex. De reversals blijven bijvoorbeeld een euvel voor veel spelers, ook bij mijzelf, al is mijn reflex prima in orde. Ik heb lang niet altijd zin om zo nauwlettend bezig te zijn met het plaatsen van reversals, waardoor het misschien een idee zou zijn om een wat simpelere vorm te implementeren, waarbij de marge wat meer vergevingsgezind is. Zoiets zou bovendien wel bij een WWE-game passen, want een té nauwkeurig reversal systeem is gewoon niet altijd ideaal.

Flink verbeterde presentatie

WWE 2K18 is net als alle voorgaande delen weer een stap in de juiste richting, al lijkt het nog niet helemaal zijn eigen draai te hebben gevonden. De manier waarop de game zich nu echter presenteert is grandioos en al een heel groot verschil ten opzichte van vorig jaar. Zo zijn de Superstars nu veel realistischer qua gedrag in de ring. De manier waarop zij hun entree vormgeven tot aan het gedrag en expressies gedurende een match is tot in de puntjes verzorgd.

De gameplay groeit echter (nog) niet echt mee, maar we zien wel dat de presentatie in de WWE-games een erg positieve ontwikkeling aan het doormaken is. Grafisch is de game nu ook eindelijk op het niveau van wat het moet zijn. Alles heeft meer detail en dat geldt niet alleen voor esthetiek, maar ook voor de movesets. Niet eerder heb ik Superstars in een WWE-game zoveel verschillende moves zien kunnen uitvoeren en ook het publiek op zien jagen, prachtig. Hier verdient de game dan ook zeker punten mee, maar niet genoeg om baanbrekend te zijn.

MyCareer is vermakelijk, maar laat steken vallen

De MyCareer modus is dit jaar ook weer van de partij en erg leuk voor diegene die er behoefte aan heeft om een eigen carrière op te bouwen. Dankzij deze modus heb ik overigens ook even alle kabels van mijn PS4 nagelopen. De personages in deze modus spreken namelijk geen woord, maar alle dialogen zijn wel te lezen als ondertiteling. Wanneer dit een Japanse RPG was geweest, had ik hier geen twee minuten over nagedacht, maar dit is nog nooit eerder zo gegaan in een WWE-game, dus dat was even schrikken. Wat blijkt: de game bevat geen gesproken dialogen meer en in plaats daarvan moet je dit nu zelf als ondertiteling lezen. Heel raar, vooral ook omdat de monden nog wel bewegen op overigens spastische wijze. Dat haalt je toch een beetje uit de flow en belevenis van deze modus, die verder gewoon leuk in elkaar zit. De motivatie achter deze keuze ontgaat ons echter.

Het maken van een personage voelde in het begin al meteen wat beperkter, maar de reden hiervan werd al snel duidelijk. WWE 2K18 bevat namelijk loot boxes, dus alle goede gear verwelkom je pas in een later stadium van de game. Het is nu wel mogelijk om in de gym andere personen dan Matt Bloom aan te spreken, die overigens ook niet spreken maar wel hun mond bewegen, wat er heel vreemd uitziet. Al hun antwoorden zijn redelijk generiek, maar het geeft je wel een wat vrijer gevoel wanneer je de modus aan het spelen bent. Verwacht van de MyCareer modus dus weer een redelijk gewone storyline, zoals je gewend bent, met je eigen identiteit, promotie tour, gevechten en dergelijke. Alleen is het nu wel allemaal door middel van tekst en dat komt de ervaring niet echt ten goede. Verder wordt deze modus op een gegeven moment een beetje een grind doordat het erg herhalend wordt qua gameplay. Je moet er dus van houden.

Conclusie

Qua gameplay zien we graag wat meer vernieuwing. Denk aan meer manieren voor de reversals en eventueel wat meer diepgang in de besturing met betrekking tot het uitvoeren van moves. Ook de bugs en glitches zijn iets waar we nu wel klaar mee zijn, deze zijn jaar op jaar terugkerend en van hetzelfde kaliber. Door dit soort tekortkomingen kunnen we WWE 2K18 niet classificeren als die nieuwe innoverende WWE-game waar fans op zitten te wachten. In plaats daarvan is het weer niets meer dan een stap in de goede richting, want de presentatie is beter dan ooit te voren en het show gevoel komt als in geen enkele andere WWE-game zo goed uit de verf. Het missen van stemmen in de MyCareer Road to Glory modus is dan weer een stap achteruit. Ook doe je continu hetzelfde in deze modus, maar gelukkig is het wel leuk genoeg om er even mee vooruit te kunnen. WWE 2K18 roept weer gemengde gevoelens op en alhoewel het zeker een betere game is dan vorig jaar, mist het de innovatie waar de franchise op wacht.

Pluspunten

  • Goede presentatie
  • Veel vooruitgang op grafisch gebied
  • Show gevoel is fenomenaal
  • Creation Suite is ontzettend uitgebreid
  • Uitgebreidere move-sets

Minpunten

  • Veel glitches en bugs die ook al in eerdere delen zaten
  • MyCareer is een grind en mist echte stemmen
  • Evolueert te langzaam

7.5