De kalender puilt momenteel uit van de verschillende releases. Afgelopen vrijdag was zo’n dag waarop meerdere games uitkwamen. Onder andere Wolfenstein II: The New Colossus kwam uit en die game verdient het wat ons betreft om hier nog eens in het zonnetje gezet te worden. Zeker het shooter genre is tegenwoordig al overbevolkt en ook dit jaar weer liegt het er niet om. Zo hebben we natuurlijk al Destiny 2 voorbij zien komen en binnen minder dan een week ligt ook Call of Duty: WWII in de schappen. Daarnaast verschijnt over niet al te lange tijd ook nog eens Star Wars Battlefront II en er zullen vast nog steeds veel mensen bezig zijn met Battlefield 1. Het moge dus wel duidelijk zijn dat Wolfenstein II: The New Colossus behoorlijk wat concurrentie heeft.

Wolfenstein II: The New Colossus doet daarin wat ons betreft andermaal iets gedurfds. Net als het eerste deel biedt de game een uitgebreide singleplayer campagne. Die puur en alleen de game draagt, want een multiplayer ontbreekt. Daardoor gaat alle aandacht uit naar de singleplayer campagne en dat komt de kwaliteit ervan ten goede. Het eindoordeel hierover moeten we natuurlijk nog even afwachten. Het eerste deel stak daarbij prima in elkaar en ook de eerst verschenen reviews laten een positieve indruk achter. Als je dan kijkt naar de andere shooters, dan kan je het als een risico zien dat er alleen een singleplayer campagne in zit.

Je kan het echter ook als verfrissend ervaren dat ‘we’ kunnen kiezen voor een game die alleen gestoeld is op een pakkend verhaal. Zonder dat we ons daarbij druk hoeven te maken over de multiplayer die door iedereen gespeeld wordt. Plus dat deze game nog iets anders doet dan de rest. Men blijft hier namelijk gewoon trouw aan hoe het er vroeger aan toe ging. Geen gezeur met verschillende wapens waarin je bijvoorbeeld weer ontelbare mogelijkheden hebt om die te versieren met camouflages en meer.

Geen gezondheidsbalk die automatisch weer volloopt wanneer je dekking zoekt. Geen (online) XP wat je alleen kan verdienen wanneer je verschillende uitdagingen weet te voltooien, enzovoort. Natuurlijk heb je hier verschillende vijanden die elk een ander soort bescherming dragen en dat is uiteraard wat de uitdaging brengt. Daar houdt het zo ongeveer echter wel bij op. Wolfenstein II: The New Colossus voelt daarom enigszins nog als vroeger aan en dat is wat ons betreft dus enigszins verfrissend te noemen.

Ben jij het hier ook mee eens en heb jij nog andere argumenten waarom jij nou juist deze game zo verfrissend vind aanvoelen? Of ben je het hier helemaal niet mee eens? Misschien omdat je juist de stijl van deze shooter vroeger wel kon waarderen waarbij je nu kiest voor iets meer diepgang, zoals in een Destiny 2 of in een Battlefield 1? Wellicht nog een belangrijk argument is dat je bijvoorbeeld tegenwoordig enkel shooters wil spelen waar ook een multiplayer segment in verwerkt zit.

Wij zijn erg benieuwd naar hoe jij hier tegenaan kijkt en wat je van het onderwerp vind. Zoals altijd kan je je mening weer hier kwijt door een reactie onder dit artikel te plaatsen!