Review: Black Mirror

Review: Black Mirror – Meer dan tien jaar geleden verscheen de game Black Mirror. Het origineel werd best goed ontvangen op de PC en niet lang daarna verschenen er twee vervolgdelen. In deze third-person point-and-click franchise stond je in de schoenen van Samuel Gordon. Deze man gaat terug naar zijn ouderlijk huis nadat hij hoort dat zijn vader plots op merkwaardige wijze om het leven is gekomen. Inmiddels is het 2017 en heeft deze franchise een reboot gekregen. Opnieuw gaan we richting Schotland om de mysteries van de familie Gordon op te lossen.

Mysterieuze stemmen en rituelen

Het verhaal blijft redelijk trouw aan het origineel. Je speelt ditmaal als David Gordon, zoon van wijlen William Gordon. Jouw vader is op mysterieuze – en tegelijkertijd gruwelijke – wijze om het leven gekomen. De dood van je vader krijgen we mee tijdens de eerste speelminuten. Gillende stemmen echoën in de duistere velden van Schotland. Je rent al hijgend weg van datgene dat je lijkt te achtervolgen.

Je probeert de waanzin die je achtervolgt te stoppen, maar voor William is er nog maar één uitweg. Hij snijdt in zijn hand en roept Gallische woorden eer hij op verschrikkelijke wijze om het leven komt. Nadat we deze scène hebben doorlopen, nemen we een stap vooruit in de tijd. Het is het jaar 1926. We zijn op weg naar het ouderlijk huis van de Gordons nadat we op de hoogte zijn gebracht van de dood van William.

Een allesbehalve warm onthaal

Protagonist David Gordon kende zijn vader nauwelijks. Hij groeide namelijk zelf op in India en gaat voor het eerst richting het landgoed van zijn familie. Tijdens de autorit kan je al fragmenten van het verhaal ontdekken. Je leest de brief van je moeder nog eens na. Je bekijkt het vreemde object dat door je vader is achtergelaten en als David kan je om je heen kijken. Nadat de butler met heldere stem aangeeft dat we zijn gearriveerd, bevinden we ons op het landgoed dat op de Schotse Hooglanden ligt. Vanaf dit moment merk je al dat je niet echt met open armen ontvangen wordt en dat er iets niet helemaal lijkt te kloppen.

De familieleden ontvangen je namelijk niet zo hartelijk als verwacht. Jouw grootmoeder – tevens eigenaresse van het indrukwekkende landgoed – ontvangt je op het late tijdstip samen met haar advocaat, maar niemand lijkt zich daadwerkelijk te interesseren in David. Je speelt echter om het mysterie op te lossen en daarom moet je vragen stellen aan je familieleden. Vragen als hoe William was als persoon, hoe hij zich gedroeg en waarom hij plots dood is. Als het aan de familie ligt, is William volgens verschillende redenen plots omgekomen. De vader van David is gek geworden zegt de één. Je grootmoeder vertelt dat hij in bovennatuurlijke krachten geloofde en een ander zegt weer dat hij het verdiende. Kortom, dit zaakje stinkt en dat merk je direct. Aan jou de taak om te onderzoeken hoe het echt verlopen is en wat voor duistere geheimen dit huis en haar inwoners verhullen.

Interessant verhaal en personages

Als speler wil je zelf al gauw de waarheid achterhalen. Iemand laat hier details weg of er klopt simpelweg iets niet. Het verhaal is dan ook erg interessant geschreven en zal je gedurende de volledige game geboeid houden. Mede dankzij plottwisten die je niet ziet aankomen. Elke keer wanneer je denkt te weten hoe het allemaal zit, word je toch verrassend genoeg weer op het verkeerde been gezet en dat zorgt ervoor dat je door blijft spelen. Naarmate je langer speelt, begint het verhaal ook steeds meer te leven. En dat zit hem met name in de goed uitgewerkte personages.

De familieleden en bedienden die rondlopen in het kasteel zijn allemaal uniek. Grootmoeder is een echte Schotse dame die veel waarde aan manieren en etiquette hecht. De butler is een oud-marinier die graag zijn macht laat zien aan de andere bedienden in het pand. En ik vergeet bijna Rory, de blinde tuinman die het landgoed onderhoudt en die je de rillingen op je lijf bezorgt zodra je hem ontmoet. Iedereen speelt zijn rol goed en de voice-acting is meer dan voldoende. Het verhaal zal je op het puntje van je stoel houden dankzij de personages en de verrassende plottwisten.

Technische mankementen

Helaas komen het verhaal en de personages niet volledig tot hun recht. Dit komt namelijk door de vele technische mankementen waarmee de game jammer genoeg kampt. Allereerst is de besturing heel vervelend te noemen. Terwijl je door het enorme huis loopt, verwisselt de camera nog weleens van hoek. Wanneer dit gebeurt, wordt direct de manier waarop je loopt aangepast door de andere hoek. Je botst tegen voorwerpen aan of je gaat per ongeluk de verkeerde kamer binnen waardoor je een laadscherm krijgt. De laadtijden daarvan zijn overigens ook net iets te lang en het komt té vaak voor.

Daarnaast kom je soms net wat te vaak een flinke framedrop tegen die voor ergernis kan zorgen. Gelukkig komt het niet al te veel op cruciale momenten voor, maar het voorkomt dat je volledig in de gameplay wordt meegenomen. Ook laden sommige textures niet of ze kloppen niet met de situatie. Als iemand bijvoorbeeld een bebloede arm heeft, dan blijft dat bloed niet zitten. Als dit personage dan beweegt, kan deze plots het bloed van zijn arm op zijn hoofd krijgen, doordat het lijkt te zweven. Het is hilarisch om te zien, maar het klopt natuurlijk niet en dat is jammer. Dat zorgt er voor dat Black Mirror uiteindelijk op een voldoende blijft steken en niet aangemerkt kan worden als uitstekend.

Aan de korte kant voor een hoge prijs

Black Mirror biedt naast een prima verhaal natuurlijk de nodige puzzels. Dat hoort immers bij een mysterie als dit en de puzzels zijn over het algemeen vrij uitdagend. Toets de juiste sequentie van knoppen in, zet de sleutel op de juiste manier in elkaar en ga zo maar door. Klinkt simpel, maar dat is het in de praktijk niet per se. Daarnaast krijg je ook hier en daar een keuze aangeboden, maar deze keuzes hebben niet veel invloed op de verhaallijn en de daarbij behorende gebeurtenissen. Al met al is Black Mirror verder nog aan de korte kant. Zeker voor de prijs die King Art Games en THQ Nordic ervoor vragen.

Black Mirror is ongeveer in zo’n vier á vijf uur uit te spelen. En dat is best wel kort voor een game waar 40 euro voor wordt gevraagd. Is de prijs/kwaliteit verhouding dan heel slecht? Dat niet zozeer. Op een gegeven moment zal je je draai in Black Mirror vinden en dan worden de puzzels steeds sneller duidelijk, waardoor je sneller door de game heen gaat. Als je wat meer moeite hebt met sommige puzzels, is de kans groot dat de speelduur wat langer is. Dan moet je al snel denken aan maximaal een uur of zeven. Desalniettemin zijn lang niet alle puzzels en uitdagingen even lastig, wel zijn ze erg leuk gemaakt en in zekere zin uniek.