DLC Special: Destiny 2 – Curse of Osiris – Begin september verscheen Destiny 2 en in onze review kon je lezen dat we enthousiast waren over de game. Alleen na verloop van tijd nam de kritiek op de tweede installatie in de serie toe en zelf merkten we dat met name de replaywaarde en dat bepaalde veranderingen op de lange termijn toch een nadelig effect hadden. Zeker als je Destiny 2 zeer actief en wekelijks speelt kan de ervaring herhalend worden. Bungie heeft recent al aangegeven dat ze de feedback hebben ontvangen en ze zullen binnenkort meer aanpassingen doen om de game veelzijdiger te maken op verschillende vlakken. De studio kwam daarnaast afgelopen week ook met de eerste uitbreiding, die Curse of Osiris heet. Volop nieuwe content zou je denken, maar helaas laat deze uitbreiding ondanks de goede nieuw laag van de Raid ook de zwakke plekken van Destiny 2 zien.

Osiris en het ogenschijnlijke oneindige woud

In Destiny werd de competitieve modus Trials of Osiris geïntroduceerd, maar de man waar dit naar vernoemd was zagen we niet één keer. Met de nieuwe uitbreiding kom je achter het lot van de legendarische Warlock Osiris en wat hij betekent binnen het verhaal van Destiny. Zijn Ghost wordt namelijk op Mercurius gevonden en een nieuw gevaar steekt de kop op. Het ras, de Vex, wil namelijk via het Infinite Forest middels simulaties een aanval orkestreren op de toekomst van de Guardians en de mensheid. Het geeft mede door de goede voice-acting op een toffe wijze weer wat de relatie is tussen Osiris, zijn Ghost en de Warlock van de Vanguard, Ikora Rey.

Verder heb je een nieuwe sociale hub op Mercurius met The Lighthouse, wat ook de locatie was voor de overwinnaars van Trials of Osiris in de eerste Destiny. Nu kan je echter ook naar buiten richting het Infinite Forest en je kan kleine activiteiten doen op Mercurius. Daar bevindt zich ook één Public Event waarbij je een grote Vex baas dient te verslaan. Als bestemming is dit desalniettemin vrij klein in vergelijking tot de andere planeten. Het avontuur van de nieuwe uitbreiding begint met een campagne omtrent Osiris en de Vex. Het is een leuke campagne, maar al snel merkten we dat het een beetje in herhaling valt.

We kregen met name het idee dat er veel meer uit de campagne gehaald kon worden, alsook uit de daaropvolgende activiteiten. Met de campagne ben je ongeveer tweeënhalf uur zoet en op zich is dit redelijk, maar hier zitten wel wat haken en ogen aan. Het verhaal zorgt ervoor dat je op verschillende locaties komt waarbij de shootouts vermakelijk zijn en er worden twee nieuwe Strikes via de campagne geïntroduceerd. Er zitten alleen wel missies bij waarbij we het gevoel kregen dat Bungie aan het recyclen is geweest. Zo moet je in een missie zelfs naar een locatie gaan wat een Strike is uit de oorspronkelijke game. De campagne krijgt hiermee een leuke verlenging, maar het is natuurlijk wat makkelijk om het op die manier in te vullen.

Waar is de afwisseling?

De campagne is ook niet echt spectaculair te noemen, want hoewel het leuk is, dient het eigenlijk als een soort tutorial voor het Infinite Forest. De laatste missie is echt actievol, maar de rest is allemaal wat vlakjes. Als je hier eenmaal klaar mee bent kan je het Infinite Forest betreden via drie Adventures op Mercurius. Dit kun je zien als afwisselende missies met natuurlijk loot als beloning aan het einde. De afwisseling moet ontstaan doordat het Infinite Forest simulaties brengt van het verleden, het heden en de toekomst, wat vormgegeven is door de Vex en deels beïnvloed wordt door Osiris.

De weg naar het einddoel moet dus elke keer anders zijn, maar van die zogenaamde afwisseling is na een tijdje weinig over. Als je deze Adventures een aantal keer speelt, zal je merken dat er niet veel verschil in zit. De omgevingen lijken veel op elkaar en daarnaast kun je als je wilt gewoon langs vijanden rennen, omdat je toch alleen maar deuren dient open te maken voor de volgende simulatie. Zo af en toe kan dit pas als je een wat sterkere vijand verslagen hebt, maar dat is ook lang niet altijd het geval. Uitdagend is het ook zeker niet en het komt ondanks de opzet erg lineair over, ook omdat je vaak alsnog tegen de Vex, Fallen en Hive vecht, die we in Destiny al vaak zat voorbij hebben zien komen.

Kortom, het doet eigenlijk weinig nieuws en je hebt maar drie nieuwe Adventures beschikbaar wat ronduit karig is. Qua replaywaarde blijft van het oneindige – wat het Infinite Forest moet voorstellen – helaas ook weinig over. Dat is jammer, want het is een bron voor de materialen die je nodig hebt voor de ‘Lost Prophecy Verses’. Die kun je ophalen als je de campagne hebt afgerond en die leveren een variatie van wapens op die je als je de benodigde materialen hebt kan maken. Deze materialen krijg je weer uit verschillende activiteiten, zoals Adventures, Strikes, Crucible en meer. Het verkrijgen hiervan is volledig willekeurig en hoewel het niet erg is om te grinden in de game, wordt het door de repetitieve acties op termijn toch wat eentonig. Of de wapens echt de moeite waard zijn is nog even afwachten, want je kunt per week drie nieuwe wapens maken.

Nieuwe Strikes, maps en lasergamen

Naast de wat tegenvallende campagne en nieuwe activiteiten, heeft Bungie via Curse of Osiris nog meer nieuws toegevoegd. Zo keren de Heroic Strikes terug uit het eerste deel, die al bestaande Strikes en twee nieuwe Strikes bevat. Beide Strikes zijn prima, spelen zich af in een nieuwe setting en zijn uitdagend genoeg doordat je als team goed samen moet spelen en je op de omgeving moet letten, die nog weleens wil veranderen. Deze Strikes leveren aardig wat loot op, maar toch levert het een beetje een vervelende nasmaak op, omdat spelers die de nieuwe uitbreiding niet hebben gekocht worden buitengesloten. Dit trucje haalde Bungie ook al uit in Destiny en dat is wat jammer, want naar onze mening moet de speellijst voor iedereen toegankelijk zijn. Dit was namelijk een populaire feature uit het eerste deel en het werd veel gemist in de sequel. Het is goed om ze nu alsnog toe te voegen, maar alleen beschikbaar maken via DLC is dan weer belachelijk.

Buiten het PvE gedeelte om heeft de competitieve multiplayer ook wat nieuwe content ontvangen in de vorm van nieuwe maps. De maps ‘Wormhaven’, ‘Pacifica’ en ‘Radiant Cliffs’ zijn de nieuwe toevoegingen aan de Crucible. De eerste twee maps bevinden zich allebei op de planeet Titan, maar ze zijn zeer verschillend van elkaar. Wormhaven is niet erg groot en bevat een aantal gangen waar de meeste gevechten in plaats zullen vinden. Een geslaagde map zonder meer en Pacifica is qua dynamiek een ander verhaal. Deze map is vrij groot en bevat juist veel kleine gangen waar veel close combat zal plaatsvinden. Radiant Cliffs bevindt zich in het Infinite Forest en is een mix van beide eerder besproken maps. Hoewel de maps ons bevallen, hadden we graag ook nog een nieuwe modus gezien.

Wat betreft loot en dus nieuwe wapens en armor, is er gelukkig voldoende om te verzamelen. Maar hier valt ook weer een opmerking bij te plaatsen, want zowel bij de wapens als armor zien we bekenden terug uit de eerste Destiny. In zekere zin betaal je dus opnieuw voor items waar je eerder ook al geld voor hebt neergeteld en daar hebben we zo onze bedenkingen bij. Afgezien van dat zetten de nieuwe exotics de trend van Destiny 2 voort, namelijk dat ze allemaal iets eigenaardigs hebben, waardoor ze de moeite waard zijn om te verkrijgen. Heel sterk zijn ze overigens niet, al is de Prometheus lens inmiddels befaamd, omdat deze Trace Rifle (die een constante straal afvuurt) een bug kent waardoor deze nogal sterk is.

Het gevolg van deze bug is dat de Crucible volledig uit balans is geraakt. Gelukkig zag Bungie snel in dat ze een fout hebben gemaakt en terwijl ze bezig zijn met een oplossing, is het wapen tijdelijk voor iedereen beschikbaar bij Xur, die exotische items verkoopt. Het gevolg op dit moment in de Crucible is echter dat het één grote chaos is, omdat iedereen aan het lasergamen is. Het wapen zal natuurlijk binnenkort worden aangepast, maar het is een beetje gek dat dit niet eerder werd geconstateerd. Je zou immers verwachten dat Bungie de wapens alvorens de release aan uitgebreide tests doet onderwerpen. Een beetje slordig en vooral onnodig, met name omdat het de Crucible uit balans brengt.

Eater of Worlds is erg fraai

Gelukkig kunnen we eindigen met een positieve noot, want de nieuwe laag binnen de Leviathan Raid is het sterkste onderdeel van Curse of Osiris. Deze nieuwe laag heet Eater of Worlds en is korter dan de normale Raid, maar daarom niet minder vermakelijk. Dit begint met wat puzzels waarin je als team slim moet springen naar verschillende platformen met als gevolg wat confrontaties. Daarna krijg je een paar fases voor een eindbaas waarbij teamwork en communicatie centraal staan. Wat hierin vooral erg gaaf is, is de visuele stijl. De schaal is groots en het lijkt net of het schip van Calus alles heeft opgeslokt, want als speler loop je voor je gevoel op delen van verschillende planeten en dat wordt op een knappe manier weergegeven.

De uitdaging zit hem in het feit dat je verschillende acties moet doen als team zijnde om bij de baas uit te komen. Hierbij moet je rekening houden met het feit dat je vaak geen solide ondergrond hebt, waardoor je vooral goed moet kijken waar je loopt en springt. Dat is totaal anders dan de normale Raid en de eindbaas die je nu treft vraagt om een goede tactiek en een efficiënte samenwerking. Als alles vlot gaat, dan staat je een mooi gevecht te wachten dat je zeker zal bijblijven. Wat dat betreft is de nieuwe laag dus absoluut een geslaagd onderdeel van deze uitbreiding.

Conclusie

Curse of Osiris voegt redelijk wat nieuwe content toe waar je weer een paar weken mee vooruit kan. De balans is echter niet goed en het geeft prima weer wat de huidige status van Destiny 2 is. De nieuwe laag in de Raid, Eater of Worlds, is geslaagd te noemen, want deze ziet er prachtig uit en de confrontaties en puzzels zijn tof. Het verhaal over Osiris en de Vex komt redelijk over en de stijl van de nieuwe locaties is fantastisch, maar qua missies in de campagne en verdere activiteiten is het middelmatig doordat het snel repetitief wordt. Infinite Forest voelt niet aan als oneindig en afwisselend, maar eigenlijk gewoon lui. Het doet niets nieuws en de activiteiten er omheen zijn karig. Dat is echt zonde, want er had in potentie veel meer uitgehaald kunnen worden. De uitbreiding heeft zo zijn minpunten en dat is toch wat jammer. Het is leuk om te spelen, maar het had veel meer kunnen zijn. Hopelijk gaat Bungie de game met updates nog meer verrijken, want Curse of Osiris doet dat in slechts een beperkte vorm.