Review: Secret of Mana – Secret of Mana wordt inmiddels beschouwd als een klassieke actie-RPG die er deels voor verantwoordelijk is dat het RPG-genre zoals we dat nu kennen, voet aan de grond heeft gekregen in Europa. Super Nintendo fans in Amerika kregen klassieker na klassieker voorgeschoteld terwijl Europese RPG-fans grotendeels werden genegeerd. Secret of Mana is inmiddels al een tijdje beschikbaar voor moderne mobiele platformen en blijkbaar heeft deze game goed genoeg verkocht om nu een volledige remake te rechtvaardigen. De vraag die je bij vrijwel iedere remake kunt stellen geldt ook voor Secret of Mana weer; is deze remake de moeite waard of moeten sommige games in het verleden blijven?

Opa vertelt…

Ik kan niet schrijven over Secret of Mana zonder mijn persoonlijke geschiedenis met de game kort te beschrijven. Toen het internet nog niet bestond moest je als gamer je toevlucht zoeken in vakbladen die schreven over de nieuwste releases. Het toenmalige SquareSoft had altijd een prominente rol in die bladen, omdat ze schijnbaar topgames ontwikkelden die wij in Europa helaas nooit konden spelen. Dat zorgde voor een mysterieuze sfeer rondom alle titels van het bedrijf en dat was dan ook de reden waarom ik een converter kocht om die games toch te kunnen spelen en beleven. Toen Secret of Mana in 1994 voor de Europese markt werd aangekondigd hoefde ik dus geen seconde te twijfelen. Het werd naast Final Fantasy III mijn meest gespeelde Super Nintendo game.

Het verrassend diepgaande verhaal over de eenzame tienerjongen die met zijn toevallige vrienden de wereld uiteindelijk van alle kwaad moest ontdoen blijft aandoenlijk, ook al zou een dergelijk verhaal tegenwoordig onder de noemer JRPG cliché vallen. Het gevechtssysteem was diepgaand maar toegankelijk en op grafisch vlak droeg de titel een ongeëvenaarde charme en liefde voor het vak uit. Ik heb de game laatst nog een keer kort gespeeld op de mini-SNES en ik wist meteen weer waarom ik Secret of Mana zo hoog heb zitten. De game voelt na ruim 20 jaar in sommige opzichten natuurlijk verouderd aan, maar dat doet geen enkele afbreuk aan de kwaliteiten van Secret of Mana.

Het algemene probleem van remakes

Wanneer een bedrijf besluit een remake te maken dan nemen ze een risico, afhankelijk van de titel die de remake ontvangt. Je moet precies begrijpen en weten welke aspecten van het origineel werkten en welke onderdelen misschien in aanmerking moeten komen voor een update. Recente remakes als Shadow of the Colossus zijn slechts twee generaties nieuwer dan het platform waarop de oorspronkelijke titel uitkwam waardoor een remake wat minder spannend is. Voor Secret of Mana is dat anders, want de oorspronkelijke titel is inmiddels bijna 25 jaar oud. Een Super Nintendo titel moderniseren om een publiek aan te spreken anno 2018? Dat is pas een echte remake uitdaging! De remake van Secret of Mana blijkt uiteindelijk geen enkele risico’s te nemen en speelt het op alle fronten op veilig. Het uiteindelijke resultaat is daarom degelijk, maar niet heel spannend of vooruitstrevend te noemen.

Bijna 25 jaar later

Wat is er allemaal veranderd in deze remake? Allereerst hebben de graphics een 3D behandeling gekregen. De charme van de oorspronkelijke 16-bit sprites vervalt, maar er is gelukkig heel veel zorg besteed aan het realiseren van de karakters en de wereld daaromheen. De oorspronkelijke release maakte maximaal gebruik van het beschikbare kleurenpalet en deze remake doet hetzelfde. Het geeft Secret of Mana een verraderlijk kinderlijk uiterlijk, terwijl het spel veel meer diepgang kent dan je aanvankelijk vermoedt. Met de komst van een 3D-gemodelleerde wereld wordt het nu ook mogelijk om cut-scènes vanuit een ander perspectief te tonen. Het is een kwestie van smaak, maar ik vind het resultaat geslaagd. Een andere grote verandering is dat het script nu ook volledig is ingesproken door stemacteurs waarbij je kan kiezen tussen Japanse en Engelse voice-overs. De Engelse voice-overs slaan de plank gemiddeld genomen mis, omdat ze vervallen in gestereotypeerde stemmetjes die niet misstaan in zaterdagochtend tekenfilmseries. Daarom wisselde ik al vrij snel naar de Japanse voice-overs die een sterk anime-gehalte hebben wat goed past bij de game.

De remake bevat naast de originele 16-bit soundtrack ook een geremixte versie die veel te bombastisch is, alhoewel dat natuurlijk ook een kwestie van smaak is. De kakofonie van blaasinstrumenten die allemaal door elkaar klinken laat je realiseren hoe goed de originele 16-bit soundtrack eigenlijk was. Naast deze veranderingen zijn er kleinere wijzigingen die de ervaring wat soepeler maken. Zo kun je er nu voor kiezen om in de rechter bovenhoek van je scherm een (retro!) kaart te tonen van je locatie, een welkome toevoeging. Items of spreuken die je vaak gebruikt kun je nu toewijzen aan twee sneltoetsen, wat ook handig blijkt omdat het originele ‘ringmenu’ minder goed werkt dan in het origineel, maar daarover zo meteen meer.

Gemiste kansen

Secret of Mana was destijds een bijzondere titel, niet in de eerste plaats omdat het één van de weinige RPG’s was die je met z’n drieën tegelijkertijd kon spelen. Gelukkig blijft die mogelijkheid behouden (mits je op het punt in het verhaal bent aangekomen dat je de drie hoofdkarakters ter beschikking hebt), maar tegelijkertijd vraag je je af waarom deze optie niet is uitgebreid met een online component. Anno 2018 zou dat juist een reden zijn om een oude titel of franchise nieuw leven in te blazen en het is wat ons betreft een gemiste kans. Het gevechtssysteem is ook op de schop gegaan vanwege de transitie naar 3D, maar het resultaat is niet zonder nadelen. Omdat karakters nu in alle richtingen kunnen aanvallen is het resultaat dat je vijanden dat ook kunnen. Het gevolg is een sterk wisselend moeilijkheidsniveau waarbij je het – zeker in de dungeons – zwaar te verduren krijgt.

Fouten worden genadeloos afgestraft en als je het loodje legt is het terug naar je laatste save. Quicksaven en -loaden kun je dus vergeten. Hierdoor speel je voorzichtiger dan in het origineel en het blijkt dat een ‘hit and run’ tactiek je het meeste oplevert. Vijanden respawnen ook wanneer je een kamer verlaat en terug binnen gaat – een klassiek kenmerk van Super Nintendo RPG’s uit de jaren ’90. Dat kan een bewuste keuze zijn, maar het kan net zo goed worden toebedeeld aan luiheid aan de kant van Square Enix. Wat ook volledig identiek is aan het origineel, is de domheid van je partners wanneer je alleen speelt. Het komt regelmatig voor dat ze achter een rots blijven hangen of dat ze onbesuisd de aanval kiezen terwijl ze op het punt van sterven staan.

Het ringmenu in 2018

Secret of Mana maakt ook in deze remake nog steeds gebruik van het zogenaamde ringmenu. Het ringmenu roep je per karakter op en vanuit dit ringmenu selecteer je bijvoorbeeld je wapens en andere uitrusting, maar je selecteert ook alle spreuken die je in gevechten gebruikt. Met het vierkantje selecteer je het ringmenu van je hoofdkarakter en met het driehoekje selecteer je het ringmenu van je metgezellen. In deze remake is niet altijd duidelijk in welk ringmenu je je bevindt – in het origineel werd de ring namelijk getoond om het karakter waar de ring betrekking op had. Dit had heel makkelijk opgelost kunnen worden door een plaatje te tonen van het karakter waarvoor je zaken aan het wijzigen bent, maar dat is dus niet het geval.

In het origineel werd ook je laatste keuze in het ringmenu onthouden, nu is dat niet het geval. Het werkt dus wat vervelend wanneer je telkens eenzelfde spreuk moet casten in een gevecht, want dan struin je continu door dezelfde submenu’s. Praktisch is anders. Ondanks alle genoemde punten van kritiek, is Secret of Mana nog steeds een heerlijke lichtvoetige RPG om te spelen en al helemaal als je warme, nostalgische gevoelens bij het origineel hebt. Objectief gezien (zonder de nostalgische bril op) is het een prima titel – hoofdzakelijk omdat het origineel dat ook was – waarvan de vraagprijs naar onze mening momenteel toch nog iets te fors is.

Conclusie

Square Enix kiest met deze remake voor het meest veilige pad en het resultaat is een solide update van een Super Nintendo game die bijna 25 jaar geleden uitkwam. Er is geen enkel risico genomen om deze klassieker te moderniseren en dat is jammer, want met een aantal relatief eenvoudige wijzigingen zou Secret of Mana ook in 2018 een onmisbare RPG zijn. Daar waar de grafische update geslaagd is te noemen, is de nieuwe soundtrack (inclusief voice-acting) enigszins teleurstellend evenals het ontbreken van een online component. Secret of Mana blijft echter een dijk van een game omdat het origineel dat ook was. Als je het origineel dicht bij je hart draagt, dan zul je met nostalgische gevoelens genieten van deze remake, ook al heeft de remake de nodige tekortkomingen. Heb je het origineel nooit gespeeld, dan is de vraagprijs van €39,99 naar ons idee iets te fors om de aankoop op dit moment te rechtvaardigen.

Pluspunten

  • Legendarische RPG
  • Geslaagde grafische update
  • Handige kleine veranderingen
  • Flammie is terug!

Minpunten

  • Blijft te dicht bij het origineel
  • Remix soundtrack & voice-acting
  • Geen online opties
  • Moeilijkheidsgraad te variabel

7.5