DLC Special: Little Nightmares – The Residence – Little Nightmares blijft een apart, maar toch oh zo smaakvol beestje. Sprookjesachtig en vertederend overkomen, om dan op de juiste momenten naargeestig te worden of zelfs loeihard uit te halen… het is geen gemakkelijke taak, vraag maar aan de makers van de wel héél wisselvallige TV-reeks Grimm. Little Nightmares rondt zijn levensduur nu netjes af met het laatste DLC-level, The Residence. Zoals verwacht brengt deze ultieme missie weinig nieuws, maar doet het ook weinig verkeerds. Volgt u even mee, dan duiken we samen nog één keer in de diepe, van alle hoop vervlogen krochten van The Maw…

Een passende finale…

Je weet inmiddels wat je kan verwachten van het doorsnee Little Nightmares level: charmante 2D-gameplay die dankzij het onduidelijke dieptezicht en de onhandige besturing meermaals de grenzen van de gezonde frustratie opzoekt. Maar daarnaast ook een uiterst sfeervolle trip in een onaards helleoord, dat op gepast mysterieuze wijze elke logische verklaring uit de weg gaat en de zenuwuiteinden van onze innerlijke complottheorist best aangenaam weet te kietelen. Het verhaal is weer lekker vaag: je bent nog steeds één van de ongelukkige proefkonijnen in het Maw-complex en zoekt nog altijd fanatiek naar een uitgang. Klaar.

Dit keer zal je zowaar in de residentiële vertrekken (vandaar ook de titel) van de Japanse Geisha-dame belanden, die in de hoofdgame een soort van eindbaas vormde. Dit biedt op vlak van level design de nodige afwisseling, omdat je wel degelijk in gezelligere ruimtes rondtoert dan je gewend bent. Enfin, ruimtes die gezellig zouden kunnen zijn als de elektrische verlichting zou werken en je niet constant bekropen wordt door het gevoel dat er buiten zonet een apocalyptische gebeurtenis heeft plaatsgevonden. De nadruk ligt dit keer nog iets meer dan anders op het oplossen van puzzels en die zijn van een redelijk niveau.

Ook fijn: Little Nightmares heeft zowaar een manier gevonden om je de confrontatie met je tegenstanders aan te laten gaan. Minder fijn: het betreft een werkwijze die we al ettelijke keren eerder (en misschien ook beter) konden ervaren in andere titels, al dan niet verbonden met het horrorgenre. Doorheen het level loop je herhaaldelijk een soort schaduwfiguren tegen het lijf, die je vervolgens kan uitschakelen met een precies gemikte straal van je zaklamp. Dit biedt best wat afwisseling en spanning – zeker als je overrompeld dreigt te worden – en geeft The Residence zo iets meer de ‘look and feel’ van een finaleaflevering.

…maar te laat?

Toch vragen we ons een beetje af of dit level een terugkeer naar de game waard is. Als puntje bij paaltje komt, ben je er namelijk opnieuw met een klein uurtje doorheen en zo memorabel zijn de gebeurtenissen in het level nu ook weer niet. The Residence is weliswaar een solide toevoeging aan de Little Nightmares mythos, maar de niet altijd even vlotte gameplay zorgt ervoor dat je opnieuw een aanpassingsproces dient door te maken. Wanneer je eindelijk doorhebt hoe het vastgrijpen en beklimmen van objecten in de wereld ook alweer werkt, kijk je al tegen de aftiteling aan. En dat is nefast voor het gevoel dat achteraf overheerst.

Conclusie

The Residence is precies wat we verwacht hadden van een nieuw Little Nightmares level. Als je de rest kon smaken, zal je ook hier aan je trekken komen. Deed de hoofdgame je niets, dan zal dit level je echt niet op andere gedachten brengen. Dat hoeft ook niet. Waarom zou je iets veranderen aan een opstelling die wedstrijden wint? Dit betekent wel dat je de minpunten van de hoofdgame, waaronder de moeizame besturing en het niet altijd even duidelijke dieptezicht, er opnieuw moet bijnemen. Of je daar een probleem mee hebt, moet je zelf bepalen.