Review: The Long Reach – Je ziet af en toe wel eens een advertentie verschijnen waarin mensen worden gevraagd om mee te doen aan een medisch experiment. Het gaat dan bijvoorbeeld om het testen van nieuwe medicijnen en ook al zijn er natuurlijk altijd risico’s aan verbonden, deze worden nagenoeg altijd binnen de perken gehouden. Tevens krijgen deelnemers een leuk bedrag voor hun deelname. Maar wat nu als er tijdens deze proeven echt iets fout gaat en dit grote gevolgen heeft? The Long Reach speelt met deze vraag en schotelt je een situatie voor waar je liever niet in terecht wil komen.

Mislukt experiment

In The Long Reach staat een experiment centraal dat probeert om ervaringen van verschillende mensen met elkaar te delen, dat deze worden overgenomen. Heeft bijvoorbeeld iemand geleerd piano te spelen, dan kan dit met deze proef zo worden overgezet naar iemand anders, zodat hij of zij ook met dit instrument overweg kan. Jij speelt als een proefkonijn, dat op een dag getuige is van een catastrofe. Het experiment mislukt namelijk en je raakt bewusteloos. Bij ontwaken ziet alles om je heen er anders uit en de doktoren gedragen zich opeens heel erg vreemd. Je gaat op onderzoek uit om uit te vinden wat er precies fout is gegaan en hoe je weer heelhuids thuiskomt.

2D avontuur

The Long Reach is een adventure game met grote invloeden van het point-and-clik genre. Je komt in een 2D-wereld terecht waarin je vrijuit kunt lopen en objecten waar je interactie mee kunt hebben worden voorzien van een gele gloed. Tevens kun je met personen die je tegenkomt spreken en je hebt af en toe keuze uit zinnen die je kunt zeggen. Door informatie te winnen bij de mensen die je tegenkomt en objecten te gebruiken en/of verplaatsen, kun je langzaam maar zeker verder komen in het avontuur. Dit is natuurlijk niet bijzonder en al honderden keren eerder gedaan in andere titels, maar toch doet The Long Reach zich op een aantal manieren van het gros onderscheiden.

Grimmige sfeer

Painted Black Games liet weten dat het spel een thriller/horror-setting heeft, maar daar kan je op verschillende manieren mee omgaan. Voor The Long Reach heeft de ontwikkelaar gekozen om de speler nooit op zijn gemak te stellen, door onder andere een grimmige sfeer te creëren. Dit wordt gedaan door middel van de graphics en het geluid, maar het verhaal zelf helpt ook een handje mee. Het script is sterk geschreven en zorgt er voor dat je je nooit echt op je gemak voelt, maar toch wil je weten wat er aan de hand is. Ook het feit dat je eigenlijk maar een Jan Lul bent en als je wordt aangevallen het enige wat je kan doen wegrennen is, zorgt voor extra spanning. Je moet dus constant je ogen en oren goed de kost geven.

Het verkeerde been

Wat deze game ook zo interessant maakt is dat je als speler regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. Dit wordt niet alleen met het verhaal zelf gedaan door middel van plottwists, maar ook op hele subtiele en vooral originele andere manieren. Deze lijken op het eerste gezicht niets omvattend te zijn, maar weten daardoor erg te verrassen. Ik zou heel graag een voorbeeld aandragen, maar dat zou de ervaring verpesten voor gamers die het spel nog moeten spelen. Tevens weet je soms niet wat je nu voor een game aan het spelen bent. Op het ene moment laat het je lachen, maar even later wordt het weer zo luguber dat het voor ‘what the fuck’-momenten zorgt. Je weet dus eigenlijk nooit wat je tijdens het spelen van de game kan verwachten en dat maakt de aantrekkingskracht van The Long Reach alleen maar groter.

Perfecte pasvorm

De game laat ook zien dat een game niet altijd realistische graphics hoeft te hebben om grote indruk te maken. De titel van Painted Black Games maakt gebruik van vrij grove pixelart en dat ziet er op het eerste gezicht een beetje vreemd uit. Je zou kunnen zeggen dat de ontwikkelaar simpelweg voor een gemakkelijke oplossing heeft gekozen met als excuus dat het dan aanvoelt als een game van vroeger, of men probeert gewoon op de populariteit van pixelart mee te varen. Alleen is dit niet het geval; de stijl past namelijk perfect bij wat The Long Reach je voorschotelt: een bizarre en vreemde ervaring. Daar past dus een grafische afwijkende stijl prima bij.

Tot nu toe lijkt alles koek en ei te zijn, maar helaas zijn er toch wat dingetjes aanwezig die het speelplezier wat in de weg zitten. Zo is het overgrote gedeelte van de puzzels leuk en goed, maar het wil sporadisch weleens voorkomen dat het niet helemaal duidelijk is wat je moet doen. Het enige wat dan helpt is alles in de omgeving waarin je je bevindt checken. En als je pas aan het einde van je zoektocht vind wat je moet doen, dan leidt dat toch van de totale ervaring af. Er is zelfs één moment waarbij je iets moet vinden dat zo ontzettend goed verstopt zit, dat je dat mogelijk alleen per toeval zal ontdekken. Het minutenlang dom rondlopen kan dan vervelend worden en dat verstoort de flow van de game.

Reset

Het speelplezier wordt af en toe ook op een andere manier wat verstoord, en dat komt doordat de game wat technische mankementen heeft. Het kan zo nu en dan voorkomen dat je na het uitvoeren van een actie je je personage voor een paar seconden niet kan bewegen. Bij mijn speelsessie kwam het zelfs tot tweemaal toe voor dat ik helemaal niet meer kon bewegen. Het was geen freeze, want de muziek ging wel gewoon vrolijk verder. De enige oplossing was het resetten van de game en weer opnieuw opstarten. Dat is natuurlijk niet iets wat je wil als je vol spanning in een verhaal zit. Gelukkig staan er genoeg pluspunten tegenover de twee genoemde minpuntjes, dus de schade blijft beperkt. Houdt er wel rekening mee dat het niet een heel groot avontuur is, maar daar is de prijs ook naar.

Conclusie

Als je The Long Reach puur op gameplay gaat beoordelen, dan valt het onder de ‘dertien in een dozijn’-categorie. De point-and-click-achtige gameplay doet niet iets wat je nooit eerder hebt gezien en sommige puzzels laten je teveel zoeken, doordat het soms niet duidelijk is wat je moet doen. Tevens heeft het spel last van wat technische mankementen, die The Long Reach soms laten stilstaan. Dit kan in sommige gevallen leiden tot het opnieuw opstarten van de game. Een sterk verhaal, bizarre sfeer en originele twists op verschillende niveaus zorgen er echter voor dat het spel naar een veel hoger niveau wordt getild. De game zuigt je helemaal op en maakt je constant nieuwsgierig naar wat komen gaat. Het laat je lachen, schrikken, verbazen en maakt je nieuwsgierig en dat zorgt er voor dat je verder wilt spelen.

Pluspunten

  • Sterk verhaal houdt speler aan zijn TV gekluisterd
  • Verrassende en originele twists
  • Grafische stijl past perfect bij het verhaal
  • Grimmig geheel werkt sfeerverhogend

Minpunten

  • Wat technische mankementen
  • Sommige puzzels onduidelijk

8.5