Review: Detention

Review: Detention – Detention is eigenlijk geen nieuwe game, want deze titel was in Noord-Amerika al een tijdje te spelen. Na lang wachten is de game nu eindelijk ook in Europa te koop. Pak je schooltas en maak je klaar om naar Greenwood High te gaan, om daar achter het bizarre verhaal van studente Ray te komen. Greenwood High is een school in Taiwan, tijdens een periode die de Taiwanezen zelf de ‘White Terror’ noemen. Dit was een tijd waarin het land onder martial law leefde, die maar liefst voor meer dan 38 jaar aanhield (1948 tot 1987). Met Detention zit je daar letterlijk middenin, in de jaren ‘60. Tijdens deze periode was het ten strengste verboden kritiek te uiten op de overheid en om je bezig te houden met het communisme. Dat betekent dat het lezen van bepaalde informatie letterlijk levensgevaarlijk was. Dit zul je in de game ook ontdekken en het vormt zelfs een deel van het plot.

Een pakkend proloog

Je speelt in Detention met twee personages, Wei en Ray. Ray is een laatstejaars en Wei zit een jaar lager dan zij. Wei valt aan het begin van de game tijdens zijn les in slaap. Als hij wakker wordt, is het donker en stormachtig buiten en op het schoolbord staat een waarschuwing voor een typhoon. Wei vraagt zich terecht af waarom niemand hem heeft wakker gemaakt. Hij maakt dat hij wegkomt voordat de storm losbarst. Door verschillende typische point-and-click puzzels op te lossen, kom je algauw uit bij het auditorium, waar ook de uitgang is. Wanneer je in het auditorium aankomt, zie je Ray op een stoel op het podium zitten. Ze slaapt. Wanneer je haar wakker maakt, weet ze niet meer hoe ze hier terecht gekomen is en wil ze in ieder geval niet vertrekken zonder haar verloren ketting. Al snel vinden de twee studenten de ketting en is het tijd om naar huis te gaan…

Ze komen er echter achter dat de brug vlakbij hun school is ingestort door de storm. Er zit dus niets anders op dan op school te overnachten en vanaf daar iemand te proberen waarschuwen via de telefoon van de directeur. Wanneer Wei zijn klaslokaal uitloopt, verandert plotseling de wereld om hem heen. Hij merkt er zelf niets van, maar alles is zwart-wit en belangrijker nog: de hele school is compleet vervallen, met gebroken deuren, ramen en meer. We zullen Wei helaas nooit de telefoon zien bereiken, want hij loopt zo de duisternis in. De rol van Wei in het verdere verhaal hangt af van hoe je de rest van het spel speelt…

Het eerstvolgende dat je als speler ziet, zijn beelden die zo uit een oorlogsdocu zouden kunnen komen. Vervolgens wordt Ray wéér wakker op een stoel in het auditorium, maar de school is allesbehalve zoals we die hebben leren kennen. Ray doet nog een poging om te ontsnappen uit de school, maar zelfs het hele pad naar de brug toe is verdwenen. Zodra zij terugloopt, kom je voor het eerst één van de geesten op school tegen, een “Lingered”. Dit is slechts de proloog en het begin van de game; bereid je dus maar voor op nog veel meer geesten en andere nachtmerrie-achtige gebeurtenissen.

Gameplay

Detention lijkt wat gameplay betreft op het eerste gezicht een hele typische point-and-click titel. Je bestuurt je personage met de pijltjestoetsen en je klikt met je cursor op bepaalde klikbare voorwerpen of personages. Je inventaris zal je meer informatie geven over de voorwerpen, die soms ook helpen om je meer te laten begrijpen van het verhaal. Verder zul je items altijd kunnen proberen te gebruiken, maar ze werken enkel op de goede plek… Eén item uitgezonderd overigens: Incense. Dat is een offer voor de Lingered die je regelmatig zult tegenkomen.

Tijdens het spelen heb ik deze meerdere malen per ongeluk verkeerd neergezet en dan ben je hem ook echt kwijt. Mocht dat voorkomen, dan moet je opnieuw op pad naar de kamer waar je de Incense hebt gevonden. De eigenlijke bedoeling is namelijk dat je hiermee de Lingered afleidt, waardoor jij gemakkelijker kunt ontsnappen. Verder heb je ook nog een knop om je adem in te houden, ook te gebruiken om te ontsnappen aan de geesten. Logischerwijs raakt je lucht na een tijdje op en word je duizelig, maar Ray hapt dan vanzelf naar lucht. Je zult het dus goed moeten timen om ongemerkt weg te kunnen komen.

Realisme en waanzin bestaan tegelijkertijd

Na de redelijk realistische en waarheidsgetrouwe opzet van de proloog, stuit je in hoofdstuk 1 al snel op geesten en stukjes verhalen uit Chinese mythen. Laat ik nou net doodsbang zijn voor alles wat met het bovennatuurlijke van doen heeft… De geesten en alle bovennatuurlijke elementen zijn gebaseerd op Chinese mythologie,Taoïsme en Boeddhisme. Bijvoorbeeld: wierookstokjes branden voor de goden en talismannen, en “spirit money” branden voor de geesten van overledenen. Gelukkig is niet de gehele game gevuld met geesten. Sterker nog, de game verandert geleidelijk van een “spooky ghosts and monsters” horrorgame naar een psychologische thriller.

Het is misschien net wat je voorkeur geniet, maar eigenlijk werken beiden erg goed en de overgang gaat heel natuurlijk. Het voelt alsof je je van een ‘echte nachtmerrie’ steeds meer verplaatst naar de nare herinneringen in Ray’s hoofd. Het lijkt alsof Ray steeds meer orde in haar eigen chaos schept en zich steeds preciezer herinnert waar het probleem begonnen is. Het spel is opgebouwd alsof je haar verhaal eigenlijk achterstevoren beleeft, hoewel de gebeurtenissen soms nog steeds door elkaar heen lopen.

De symboliek vertelt het echte verhaal

Ray is vooral op school in het spel, maar soms belandt ze via een deur in het schoolgebouw plots ergens compleet anders. Dit was in eerste instantie een beetje verwarrend, maar al snel zul je wennen aan het feit dat niets is zoals het lijkt. Heel veel zaken in Detention zijn symbolisch. Je zult goed je aandacht erbij moeten houden om erachter te komen wat er écht gebeurd is, wat Ray verzint/hallucineert, en wat er symbolisch is bedoeld. Dat klinkt misschien een beetje ‘artsy-fartsy’, maar in deze game zijn de symbolen heel goed uitgewerkt. Ik kon vrij snel uitvinden wat de achterliggende betekenis was, terwijl ik van tevoren weinig afwist van de cultuur en tijd waarin de game zich afspeelt.

Het symbolisme vindt precies de goede balans tussen te duidelijk en te obscuur. Het mooiste, als je door de ‘enge’ gedeeltes van de game heen gaat, is dat er altijd een wow-gevoel achteraan komt. Niet per se omdat de puzzels nou zo ingewikkeld zijn, maar meer omdat het verhaal als het grote geheel steeds meer als puzzelstukjes bij elkaar zal vallen. Zelfs nadat ik de game 100% had uitgespeeld, had ik erna nog meerdere “oh ja!”-momenten door over de symboliek na te denken.

Zo zul je plotseling van de duistere wereld een uitstapje maken naar een aantal ruimtes in felle neon-kleuren met bizarre surrealistische inhoud. Een vliegende goudvis? Kan gewoon. Neonletters die nergens aan verbonden lijken? Prima! Ray loopt er doorheen en het verhaal laat vervolgens direct aan je zien wat de oorzaak is van de plotselinge verandering in omgeving. Ook de voorwerpen hebben allemaal een doel; ze zullen er nooit ‘zomaar’ in zitten en geven altijd een stukje extra van Ray en Wei’s verhaal weg voor degenen die de tijd nemen ze te bekijken. Ook op het einde zul je dit nog zien. Tip: speel beide eindes uit, want zo zal je het verhaal als geheel meer gaan waarderen.