Review: Titan Quest

Review: Titan Quest – Tegenwoordig vliegen de remasters je om de oren en het ziet er naar uit dat daar voorlopig niet mee wordt opgehouden. Voor games die de eerste keer al goed werden onthaald is het vaak erg leuk om deze opnieuw te spelen, maar dan als opgepoetste versie. Er zijn echter ook titels die als remaster uitkomen, waar je bij voorbaat al vraagtekens bij zet. Deze spellen wisten met het origineel al weinig of geen indruk te maken en dan zorgt een extra laagje verf er natuurlijk niet voor dat het opeens een hele vette game wordt. Het origineel van Titan Quest stamt uit 2006 en heeft een Metacritic-score van 7.7. Dit is een vrij goede score, dus een remaster lijkt gerechtvaardigd.

Titanen queeste

Titan Quest is een action RPG die hevig geïnspireerd is door Diablo. Hetzelfde camerastandpunt wordt gebruikt en ook de gameplay zelf is simpelweg een kloon van eerder genoemde titel. Alleen de setting is anders dan de serie van Blizzard. Titan Quest speelt zich namelijk af in Griekenland, Azië en Egypte. Hier wordt de vrede verstoord door de terugkeer van zogenaamde ‘Titans’. Deze giganten hebben de lijn tussen Olympus en de aarde verbroken en verschillende monsters gestuurd om de titanen daar weer tot leven te wekken. Er staat echter een held op die de strijd met de verschillende gedrochten aangaat en de terugkeer van de Titans probeert tegen te gaan.

Geen prijs

Titan Quest wint dus geen originaliteitsprijs voor zijn gameplay, aangezien het een Diablo-kloon is. Je vecht tegen vijanden en hiervoor heb je verschillende wapens tot je beschikking, variërend van messen en zwaarden tot bogen en speren. Tijdens je avontuur zal je betere wapens en outfits vinden die het je gemakkelijker maken om je tegenstanders een kopje kleiner te maken. Tevens zal je steeds oplevelen en kan je punten verdelen over verschillende statistieken om jezelf sterker te maken. Natuurlijk zijn er ook speciale bewegingen en magische aanvallen, die ook weer op te waarderen zijn. Het is allemaal gesneden koek, maar indien goed uitgewerkt kan dit nog wel werken. Alleen is dit juist waar het aan scheelt.

Het eerste wat direct opvalt als je het spel begint te spelen, is de besturing. Deze is niet heel erg nauwkeurig te noemen en het lopen op zich is al een vreemde aangelegenheid. Als je een kant op beweegt en de analoge stick loslaat, dan stopt het hoofdpersonage niet direct, maar deze loopt nog een aantal passen door. Tevens heeft de game een ‘auto-lock’, waardoor je automatisch één vijand in het vizier neemt om aan te vallen. Je kunt wel wisselen tussen de tegenstanders, door met de analoge stick de kant op te duwen naar de vijand die je wilt aanvallen, maar vaak werkt dit niet naar behoren. Soms reageert het simpelweg niet goed of ga je toch weer terug naar je oorspronkelijke doelwit. Dit komt de game natuurlijk niet ten goede.

Aanpassingen

De ontwikkelaar claimt de user interface helemaal aangepast te hebben aan de consoles, waardoor je gemakkelijk en snel kan schakelen tussen de verschillende menu’s. Dit is ook zeker nodig, want je zal hier veel mee te maken krijgen, doordat je veel loot zal vinden en je regelmatig je uitrusting aan zal passen. Nu is de UI inderdaad aangepast, maar echt snel en gemakkelijk werkt het niet. Het had allemaal een stuk gestroomlijnder en vooral overzichtelijker kunnen zijn. Het is in het begin even zoeken waar elk menu is. Het is niet echt logisch ingedeeld en je moet soms op teveel knoppen drukken om uiteindelijk te komen waar je wil zijn.

Wat ook het spel niet ten goed komt, zijn de vele technische problemen die de kop opsteken. Geregeld heeft de game last van pop-in en dat is nu niet iets wat je verwacht van een game die gebruik maakt van een camerastandpunt die boven het hoofdpersonage hangt. Maar ook met de framerate gaat het niet altijd goed. Het heeft af en toe vrij veel moeite om alles soepel te laten draaien, vooral als er veel gebeurt op het scherm. Titan Quest wil soms zelfs helemaal de weg kwijtraken, waardoor het lijkt alsof je naar een diavoorstelling zit te kijken. Nu is de kans groot dat deze technische mankementen in de nabije toekomst opgelost zullen worden door middel van een patch – tenminste dat is toch zeker te hopen – maar daar heb je nu natuurlijk helemaal niets aan. Je koopt niet een spel om deze een paar dagen/weken te laten liggen, omdat je dan pas de beste ervaring krijgt.

De andere kant

Gelukkig heeft Titan Quest ook nog wat positieve kanten. Zo is de game op zich grafisch aardig opgepoetst. Alles is voorzien van meer detail en het mag zich zeker een remaster noemen. Nu moet je ook niet de wereld verwachten, maar het is zeker een upgrade van het origineel. Het spel bombardeert je ook met loot, dus je wordt constant beloont. Het spoort je zo aan om door te spelen om nog betere wapens en uitrustingen te krijgen. Je hebt ook keuze uit uiteindelijk twee klassen voor je personage en deze kunnen samen tot nog een klasse vormen. Zo kan een eventuele tweede speelbeurt met een ander personage een iets andere ervaring opleveren. De multiplayer die aanwezig is, zorgt ook voor iets meer speelplezier.

De genoemde punten pakken dus positief uit voor de game, maar kunnen de eerder genoemde minpunten niet verbloemen. Daar komt ook nog eens bij dat de gameplay zelf zijn beste tijd wel heeft gehad. De gameplay is vrij repetitief, want er is gewoon heel erg weinig variatie te vinden. Het vechten met vijanden, loot oprapen en oplevelen van je personage is simpelweg alles wat je doet. Dat de totale uitwerking van het spel ook voor verbetering vatbaar is, helpt de boel natuurlijk niet. Daar kunnen de eerder genoemde positieve punten ook geen positievere draai aan geven.