Review: Guns of Icarus Alliance

Review: Guns of Icarus: Alliance – Wanneer je als gamer naast de PlayStation 4 ook wel eens een uitstapje naar de pc maakt voor jouw gaming behoeftes, is het haast zeker dat je ook op Steam terechtkomt. Indien dit het geval is, zal de titel Guns of Icarus waarschijnlijk wel een belletje doen rinkelen. Wat begon als een klein, maar ambitieus indie projectje is inmiddels uitgegroeid tot iets wat we zouden kunnen bestempelen als een volwassen indie game. Guns of Icarus: Alliance is echter nog ver weg van het kunnen opboksen tegen de grote jongens uit de Triple-A wereld, maar kent deze game ook een fundering voor een goed spel? En misschien nog wel belangrijker: is deze titel leuk om te spelen?

Evolutie

Ontwikkelaar Muse Games is eigenlijk zo’n indie developer waarvan je zou willen dat er meer zijn. Als je hun eerste project, dat ze nu strategisch hebben omgedoopt naar Flight of the Icarus, vergelijkt met wat ze nu hebben, kun je wel stellen dat er gigantische vooruitgang is geboekt. Van een simpel turret defense spelletje naar een online coöp én PvP titel, waarin iedereen zijn eigen rol speelt op het luchtschip dat je gezamenlijk in de lucht moet houden. Ze hebben hun eigen idee voor een steampunk wereld genomen en blijven hierop voortborduren, om zo de wereld steeds iets uitgebreider te maken

Ook in gamedesign merk je grote stappen vooruit in Guns of Icarus: Alliance. Het begint zo langzamerhand qua speelstijl in de buurt te komen van de wat grotere jongens op de markt. De mechanics lopen steeds soepeler en ook de mogelijkheden worden steeds uitgebreider. Tijdens een korte, maar duidelijke tutorial worden we even op de hoogte gebracht van wat deze mogelijkheden precies zijn. Deze tutorial is verplicht alvorens je online kan gaan spelen, wat wij geen slechte zet vinden. De tutorial is in het geval van een toch vrij unieke game als Guns of Icarus: Alliance belangrijk om te begrijpen wat je precies moet doen.

Nog niet uitgegroeid

Wanneer je Guns of Icarus: Alliance voor het eerst opstart, denk je haast met een grote titel te maken te hebben, maar schijn bedriegt zodra je voor het eerst gaat spelen. De AI is bijvoorbeeld heel veel dingen, maar niet intelligent. Dit merk je vooral in een potje coöp waarin je het met jouw crew opneemt tegen diverse computergestuurde tegenstanders. Ze tonen wel verzet, maar een beetje denkwerk resulteert in een gemakkelijke win voor jou, gezien je al snel een patroon herkent, waardoor de AI nogal voorspelbaar wordt. Moeilijkheidsgraden maken hierin helaas geen verschil, maar de tegenstander gaat wel vaker raak schieten. Het is jammer dat ze nog steeds even voorspelbaar zijn en dat daar niet wat meer aandacht naar uit is gegaan.

De PvP potjes daarentegen brengen de nodige spanning met zich mee. Er zijn drie classes om uit te kiezen. Een engineer zorgt ervoor dat het schip gerepareerd wordt en niet uit de lucht gaat, de gunner gebruikt de diverse kanonnen op het schip en de pilot is vanzelfsprekend de persoon die het schip navigeert over het slagveld. Wanneer beide partijen voorzien zijn van een goed bemand schip, loopt de spanning hoog op en dan kan een potje tientallen minuten in beslag nemen.

Met de Alliance uitbreiding inbegrepen hebben we de keuze uit in totaal 13 verschillende schepen. Elk schip heeft zo zijn voor- en nadelen. Lichte en zwakke bepantsering, maar ook hoge snelheden en flink wapentuig. Zwaar en dikke pantsers, maar een makkelijk doelwit voor wat snellere schepen, enzovoort. Het is hierbij vooral leuk om te zien hoe diverse spelers die de rol van piloot kiezen een voorkeur hebben voor een bepaald schip. Zo hebben wij wel eens met een lompe tank van een schip een snel jagertje uit de lucht weten te knallen. Het zijn dat soort momenten waarop je echt een gevoel van overwinning krijgt.

Goed nadenken

De effectiviteit van de schepen hangt voornamelijk van de piloten af, wat de andere rollen eigenlijk aantrekkelijker maakt. Het is leuk om te zien hoe diverse piloten elk hun eigen speelstijl hebben en met de verschillende schepen iets van een match weten te maken. Dat neemt niet weg dat jij nog steeds goed je best zal moeten doen als gunner of engineer; teamwork is immers essentieel.

Als gunner moet je ook met bepaalde elementen rekening houden. Zo heb jij op de turrets de keuze uit een aantal type kogels. De ene kogel werkt goed om de bepantsering van een schip tot een minimum te brengen, terwijl de andere de killing blow kan geven om het vijandige schip naar de grond te laten vallen. Hierbij is ook communicatie met jouw mede-gunner essentieel, om te zorgen dat jullie allebei het juiste type kogel gebruiken. Zo kan jouw teamgenoot het werk afmaken.

Ook als engineer zijn er verschillende tools die je kan gebruiken. Je hebt een grote rubberen hamer waarmee je in één klap een flink portie van jouw schip kan repareren, maar wel even moet wachten alvorens je hem weer kan gebruiken. De moersleutel herstelt heel wat minder schade, maar deze kan je wel blijven spammen. Wanneer bijvoorbeeld één van de turrets defect is, moet je de moersleutel gebruiken om deze weer tot leven te wekken. Voor reparatie van beschadigde onderdelen van jouw schip heeft de hamer in de meeste gevallen een voordeel.

Luchtig

Audiovisueel valt er nog het één en ander te verbeteren. Hoewel Guns of Icarus: Alliance niet per se lelijk is en we verder ook geen problemen met de framerate hebben gehad, mag het toch allemaal wel net iets mooier. De modellen van de personages zien er levenloos uit en sommige texturen van de schepen en de omgevingen zijn gewoon niet erg scherp. Op het gebied van geluid blijkt ook dat Muse Games nog geen professionele stemacteurs heeft ingeschakeld, althans: we kunnen het ons niet voorstellen. Alle gesproken tekst klinkt nogal amateuristisch. Dit alles schreeuwt natuurlijk dat we hier nog wel met een indiegame te maken hebben.