Review: Super Mega Baseball 2

Review: Super Mega Baseball 2 – Honkbalfans hebben weinig keuze als het gaat om games van hun favoriete sport. Nu komt de beste baseball-titel wel uit voor de PlayStation 4 – namelijk MLB The Show – maar dit is een echte simulatie. Wel is er de laatste jaren een arcade-achtige modus aanwezig in de serie, maar je koopt dan een ‘full priced’ titel, waar je maar één onderdeel van gebruikt. Super Mega Baseball bracht hier in 2015 verandering in. Dit was namelijk puur een arcade honkbalspel en het wist ook nog eens goed te scoren. Nu is zijn vervolg op de markt en ontwikkelaar Metalhead hoopt natuurlijk het succes voort te zetten en fans van de sport een goed alternatief te bieden voor MLB The Show. Is dit wederom gelukt?

Tijdsduur

Honkbal is wereldwijd gezien niet de meest populaire sport en de games die spreken al helemaal niet mensen aan die geen fan zijn. Dit simpelweg doordat een wedstrijd ontzettend lang kan duren. Zo ben je in MLB The Show meer dan een uur bezig om één wedstrijd af te werken. Honkbalgames met arcade-gameplay zijn natuurlijk een slag anders en die kunnen automatisch ook een wat grotere groep gamers aanspreken, mede omdat de duels een stuk korter zijn. Dat is ook met Super Mega Baseball 2 het geval. Je kan hier in veel gevallen in meer dan de helft van de tijd een krachtmeting tussen twee teams afwerken. Toch wil de kortere tijd niet zeggen dat de gameplay ook versimpeld is. Nou ja, het is net waar je voor kiest.

Meer diepgang dan je denkt

Super Mega Baseball 2 is namelijk voor iedereen toegankelijk en dat komt door twee dingen. Ten eerste is er de zogenaamde Ego-meter. Met deze meter stel je de moeilijkheidsgraad in en dit kun je op elk gewenst moment met hele kleine stapjes aanpassen. Hierdoor kun je precies uitdokteren hoe hoog of laag de meter moet staan om voor jou uitdagend genoeg te zijn. Op een lager niveau word je geholpen met het besturen van spelers en op een hoger niveau wordt de bal dan weer sneller gegooid als je aan slag bent. Ten tweede is er de manier van spelen. Zo kun je slaan en werpen met een druk op de knop, maar er is ook een manier aanwezig die vraagt om wat meer precisie, waardoor je nauwkeuriger kunt zijn. Beide manieren van spelen zijn prima, dus het is afhankelijk van wat je zelf het leukste vindt.

Wat het spel ook prima te spelen maakt is dat er nu verbeterde physics zijn gebruikt. In het eerste deel reageerde de bal niet altijd even realistisch, maar dat is nu veel meer natuurgetrouw. Dit zorgt ervoor dat het spel minder voorspelbaar is dan diens voorganger. Daar zag je op een gegeven moment dat ballen regelmatig hetzelfde traject aflegde, waardoor je wist hoe je ongeveer moest slaan. Nu kan het net iets vroeger of later slaan of dat een bal iets lager of hoger op de knuppel terecht komt ervoor zorgen dat een bal anders reageert. En dat pakt natuurlijk alleen maar positief uit voor de game. Het is alleen jammer dat je niet goed kan anticiperen op de bal als je in het veld staat. Er is namelijk geen indicatie waar de bal terecht komt, dus het positioneren van je speler om eventueel een bal te vangen is regelmatig een haast onmogelijke opgave.

Meer aandacht

Voor de grafische aankleding heeft de ontwikkelaar het zichzelf niet al te moeilijk gemaakt. De tekenfilm-achtige stijl van de spelers, die er uitzien als karikaturen, is ook in het tweede deel behouden gebleven. Er wordt gespeeld met gemengde teams, dus een team bestaat uit zowel mannen als vrouwen, die je tevens zelf kan aanmaken. Hiervoor heb je ook meer mogelijkheden dan in het origineel. Deel twee volgt wat dat betreft dus in de voetsporen van het origineel, alleen ziet alles er nu wel wat beter uit. Zowel de personages als de verschillende stadions – waarvan er nu ook meer zijn in vergelijking met het eerste deel – hebben meer aandacht gekregen en hebben wat extra polijstwerk ondergaan. Dat beïnvloed dat de gameplay natuurlijk niet, maar het maakt het totale plaatje van het spel natuurlijk wel wat completer.

U vraagt en wij draaien

Het eerste deel van Super Mega Baseball wist al goed te scoren, maar één van de meest genoemde minpunten van het spel was dat het niet mogelijk was om online te spelen. Metalhead heeft goed naar de feedback geluisterd en aan het tweede deel is deze mogelijkheid nu toegevoegd. Dat is een welkome aanwinst, omdat het simpelweg wat extra uitdaging biedt. Ook al kan je precies de moeilijkheidsgraad instellen in de singleplayer, een menselijke tegenstander is altijd onvoorspelbaar en dat maakt de potjes automatisch net wat leuker.

Een vervolg

Als je alles bij elkaar optelt, dan is er weinig mis met Super Mega Baseball 2. Nu is het niet zo goed als MLB The Show, maar het schotelt desalniettemin een erg leuke ervaring voor. Het betreft hier natuurlijk een vervolg, dus de vergelijking met het vorige deel wordt al snel gemaakt. Als je dat doet, dan merk je dat de verschillen helemaal niet zo groot zijn. Eigenlijk is het enige echte grote verschil dat er nu een online modus aanwezig is. Er zijn in het tweede deel ook wat meer stadions aanwezig en de game is op sommige punten iets verbeterd of meer uitgebreid, maar de gameplay is nagenoeg hetzelfde gebleven. Het spel geeft je dus niet echt een grote reden om aan te schaffen als je diens voorganger al hebt, tenzij je dolgraag online wilt. Ook gamers die de serie niet kennen, zijn waarschijnlijk beter af met het eerste deel. Die game is namelijk voor bijna de helft van de prijs te koop.