Review Medal of Honor – Als er één shooter is die bijna elk jaar de verkopen domineert dan is het Call of Duty wel. Af en toe heeft deze serie wat concurrentie, maar de meeste ontwikkelaars zijn zo slim om hun game ver van een Call of Duty release in te plannen. Dit jaar is dat echter anders, want de heren en dames van DICE, Danger Close en EA hebben besloten de nieuwste Medal of Honor een kleine maand voor de release van Call of Duty: Black Ops in te plannen. Maar is Medal of Honor een reden om de nieuwste Call of Duty links te laten liggen, of wint Activision deze strijd al zonder deze gestreden te hebben? Je leest het in deze review!
Welcome to Iraq, enjoy your stay
In Medal of Honor neemt de speler de rol in van een drietal militairen genaamd Rabbit, Deuce en Dante. Deuce is een Tier 1 specialist en behoort tot de absolute elite van de krijgers. De Tier 1 soldaten worden in het conflict met de Taliban gebruikt om de slachtoffers tot een minimum te beperken. Deze elite strijders gaan tactisch te werk en zijn zelden in de game te vinden zonder een silencer.
Rabbit is weer een heel ander verhaal. Deze soldaat is een US Ranger en vanaf het moment dat de speler met Rabbit speelt zit je midden in de oorlog. US Rangers staan niet bepaald bekend om hun stealth aanpak en met Rabbit zal je dan ook vaak met een heavy machine gun rondlopen.
Tot slot hebben we nog Dante. Dante is de simpelste vorm van een soldaat en is een gewone infanterie soldaat. Het aantal missies dat we met Dante spelen is een stuk minder dan met Deuce en Rabbit, maar toch maakt Dante de cirkel compleet en worden alle soorten en maten van het Amerikaanse leger vertegenwoordigd.
Naadloze overgang
Zoals we al zeiden neemt men in Medal of Honor de rol van drie soldaten op. We hebben wel eens games gespeeld waarbij de verhaallijnen dan volledig los van elkaar stonden en pas in de laatste minuten bij elkaar kwamen. Bij Medal of Honor is dit echter niet het geval en lopen alle missies naadloos in elkaar over. In het begin speelt men met Rabbit in een undercover missie. De missie vliegt alleen al snel de mist in en waar je het ene moment nog rustig aan het rondrijden was in neutraal gebied, ben je het andere moment je een weg aan het banen in een door Taliban bezet gebied, op zoek naar de contactpersoon die je genept heeft met de intel.
Zodra deze missie voorbij is rijden Rabbit en de rest van de US Ranger squad naar een centraal punt en dragen ze de fakkel over aan Deuce en zijn Tier 1 squad. Deze soepele overgang zorgt ervoor dat je aandacht er continu bij blijft en wordt het gevoel dat je echt middenin de actie zit nog wat versterkt.
Go loud, go soft, get to the chopper!
Deze overgangen tussen de Rambo aanpak van de US Rangers en de tactische stealth aanpak van de Tier 1 zijn niet alleen soepel, ze zorgen ook voor een hoop variatie. Natuurlijk blijft dit niet de hele game leuk en net zodra je het gevoel begint te krijgen dat het steeds hetzelfde is, ben je na een hevig vuurgevecht op de grond opeens de gunner van een apache helikopter die jou net gered heeft.
Dit soort variatie en vooral de prachtige overgangen tussen de verschillende oogpunten zorgen ervoor dat je de singleplayer eigenlijk in ??n keer door wilt spelen.
Be careful what you wish for, punk
Helaas is dit in ??n keer door spelen iets te letterlijk genomen door de mensen achter Medal of Honor, de campagne is namelijk in een kleine zes uur uit te spelen op de normale moeilijkheidsgraad. Natuurlijk kan je hier nog wat uurtjes bij optellen indien je de game op hard gaat spelen, maar het blijft zonde aangezien dit een voorbeeld is van hoe een singleplayer moet zijn.
This, is Tier 1
Gelukkig heeft EA ook ingezien dat het verhaal vrij kort is en daarom hebben ze de zogenaamde Tier 1 modus in het leven geroepen. In deze modus kan je proberen een zo snel mogelijke tijd, een zo dodelijk mogelijke nauwkeurigheid of een zo groot mogelijk aantal headshots neer te zetten op een bepaalde singleplayer missie. De missies in deze gamemodus zijn automatisch ingesteld op hard, dus het is een stuk lastiger om nette kills te maken dan wanneer je op je gemak de campaign door speelt.
Zodra je een missie hebt voltooid wordt je score ge?pload naar de leaderboards en kan je jouw tijd, nauwkeurigheid, aantal headshots en nog veel meer vergelijken met de rest van de wereld of met je vrienden. Deze kunnen dan vervolgens weer jouw score proberen te verbeteren en zo haalt EA eigenlijk nog een extra spelervaring uit de in onze ogen prachtige singleplayer campagne.
It?s the little things that matter
In een tijd waarin shooters de meest gangbare soort games zijn is het belangrijk om een sterke ervaring neer te zetten die zowel realistisch als vermakelijk is. Iets waar Medal of Honor de competitie ver voorbij gaat zijn de kleine details die Medal of Honor tot een mooi geheel maken.
Zo is er bijvoorbeeld bij de herlaad animatie van een pump action shotgun de optie om ??n kogel gelijk in de kamer te plaatsen, waardoor deze vervolgens meteen kan schieten. Als je dan vervolgens met dodelijke precisie de hand van een Taliban soldaat eraf kunt schieten en het vervolgens af kan maken met een goedgeplaatste headshot, is het gevoel dat je echt middenin de oorlog zit compleet.
Genot voor de oren
Zoals we allemaal weten willen we in deze generatie niet alleen wat voor de ogen, maar ook voor de oren. Gelukkig kunnen we erop vertrouwen dat een game waar DICE bij betrokken is prachtig surround sound en heerlijke geluidseffecten heeft en dat is bij Medal of Honor dus ook het geval.
Waar Bad Company 2 de maatstaf neerzette voor levensecht geluid, gooit Medal of Honor deze maatstaf nog net een stukje hoger. Knalt er vlakbij een granaat op de grond, bereid je dan voor op een helse explosie gevolgd door een langdurige pieptoon. Wordt je omsingeld door de Taliban op een gigantische berg en komt het vuur van alle kanten, wees dan klaar om in elkaar te duiken van het surround sound geweld.
Pardon, staat dat in het script?
Een minpunt van vele games tegenwoordig is dat de singleplayer vaak zo scripted is als maar kan. Waag het dan ook niet om af te wijken van het verhaal of deze gebeurtenissen, want dan gebeurt er gewoon niks. Als je squad member bijvoorbeeld een vijand ziet en zegt dat hij het wel zal afhandelen, probeer dan niet de kill te stelen met een welgemikte headshot. Deze zal zonder pardon door je target heen vliegen en hij zal er niks van gemerkt hebben, om vervolgens nog door je maat neergehaald te worden. Ook als een vijand een actie moet uitvoeren omwille van het verhaal is het niet mogelijk hier een stokje voor te steken, of een volledig magazijn van een M21 EBR in dit geval. Natuurlijk zijn scripted events heel gewoon geworden in games van tegenwoordig, maar het laat je toch achter met een opgelicht gevoel.
It?s fragtastic!
Ook al biedt Medal of Honor een prachtige singleplayer ervaring, is het mooi dat Medal of Honor het niet alleen hiermee moet redden. Zoals de maatstaf van games van tegenwoordig aan geeft is een multiplayer verplicht. De multiplayer van Medal of Honor is eigenlijk exact hoe je deze zou verwachten van DICE. De maps zijn groot en de gevechten zijn bloedstollend, maar het mist iets wat Battlefield Bad Company 2 wel had.
In Medal of Honor zijn er vier verschillende gamemodi. Degene die men het meeste speelt is Team Assault, wat gewoon Team Deathmatch is met een mooie naam. Hierbij heeft DICE gewerkt met het principe ?If it?s not broken, don?t try to fix it? en kunnen we gewoon ouderwets knallen.
Een modus die zijn oorsprong vindt in Bad Company is de Combat Mission mode. Hierin heb je een aanvallende en een verdedigende partij en is het doel het vernietigen van twee objectives per keer. Elke keer als dit gelukt is, moet de verdedigende partij een basis terugvallen naar de volgende twee targets.
Gelukkig heeft DICE ook aan de clans gedacht, want de zogenaamde Objective Raid gamemode is echt een clan modus. Hierin speelt men in een kleine map en moeten twee objectives vernietigt worden. Het andere team moet deze posities dan verdedigen totdat de vijand de vijf minuten heeft verspeelt.
Tot slot hebben we Sector Control, wat veruit de leukste gamemode is. Dit is simpelweg domination en het is ??n van de weinige gamemodi waarin men niet de hele game zit te campen.
A camping camper is a happy camper
Ook al is de multiplayer gemaakt door DICE en is een hoop van de multiplayer klakkeloos overgenomen van Bad Company 2, is er wel een flinke steek laten vallen en dan wel met de verwoestbare omgevingen. Deze zijn namelijk verleden tijd in Medal of Honor en in combinatie met de grote maps, de lage recoil en de schijnbaar oneindige range van pistols en smg?s zorgt dit voor een campfestijn van jewelste.
Het is geen uitzondering dat je neergeknald wordt zodra je van positie verandert, maar eerder regelmaat. De meeste mensen wachten rustig af tot iemand zijn of haar plek zat is en bestraffen dit dan gelijk met een headshot. Dit zorgt natuurlijk voor veel frustraties en is iets wat eigenlijk bij de spelers ligt om op te lossen.
Karig wapenarsenaal
Nog een minpunt aan de multiplayer is het enorm kleine aantal wapens. In totaal zijn er drie klassen genaamd rifleman, spec ops en sniper. Elk van deze classes heeft een OpFor en een US Rangers wapenset maar de wapens van beide partijen zijn ongeveer gelijkwaardig om het eerlijk te houden.
Dit zou opzich geen probleem zijn, maar dat houdt wel in dat er slechts drie verschillende wapens per class zijn. Later unlockt men nog wel veteran versies van deze wapens maar deze zijn vrijwel hetzelfde op iets meer vuurkracht na. Als laatste speelt men zelfs het wapen van de tegenstander vrij, waar je dus vrijwel niks mee opschiet. Om het karige aantal wapens te compenseren heeft DICE wel een mooi arsenaal aan verschillende soorten munitie, verschillende lopen en scopes toegevoegd, maar het blijft zonde.
Conclusie
Medal of Honor is een shooter die een prachtige singleplayer ervaring neerzet en deze aanvult met een vermakelijke multiplayer. Helaas heeft DICE iets teveel steken laten vallen in deze multiplayer wat zorgt voor een campende speelstijl en een klein arsenaal aan wapens. Al met al is het zeker een vermakelijke game geworden, maar of het een Call of Duty beater, daar valt over te twisten.
Pluspunten:
- Prachtige singleplayer ervaring
- Geluidseffecten zijn een genot voor het oor
- Afwisselende gameplay
Minpunten:
- Klein aantal wapens in de multiplayer
- Campen loont teveel
