Review: Unravel Two – Drie jaar geleden kwam tijdens de E3 persconferentie van EA ineens Yarny tevoorschijn. Helemaal opgebouwd uit rode wollen draden. De aankondiging op zichzelf was een verrassing en de game bleek later ook erg leuk te zijn. Zodoende heeft de Zweedse studio Coldwood een prima prestatie geleverd. Nu drie jaar later kwam EA uiteraard weer met een persconferentie tijdens de afgelopen E3. Wederom was het Yarny die verrassend uit de hoge hoed werd getoverd. Ditmaal hoefden we niet eens lang te wachten, want Unravel Two werd direct uitgebracht. Wij zijn er natuurlijk mee aan de slag gegaan en nu anderhalve week later vellen we hier ons oordeel.

Eén plus één is twee

Gelijk in het begin van de game komen we bij de grootste aanpassing die is gedaan. Je speelt namelijk niet meer alleen, want nu heb je een wollen metgezel bij je. Deze mede Yarny heeft om hem te duiden een andere kleur, blauw. De twee Yarny’s ontmoeten elkaar na een letterlijk stormachtig begin en zij staan beiden synoniem voor het verhaal dat zich op de achtergrond afspeelt. Wat direct als een minpunt gezien mag worden, is dat het verhaal nu een stuk minder duidelijk wordt verteld. In het eerste deel stond in het verhaal het leven van een oud vrouwtje centraal; met name haar herinneringen kon je op een mooie wijze herbeleven.

Nu zijn het twee jongens die je op de achtergrond met elkaar een nieuw avontuur ziet aangaan. Juist omdat het verhaal nu niet duidelijk genoeg wordt uitgerold, voel je je er als speler ook nauwelijks mee verbonden. Het is nu puur de gameplay waarop meer de nadruk is gelegd. Daarin voelt alles wel een stuk gestroomlijnder aan. Tussen beide Yarny’s kan je op elk gewenst moment wisselen. Je hebt ze ook beiden nodig, omdat alles erop gericht is om het samen te doen. Als tweede speler kan je op elk gewenst moment instappen en dat komt de toegankelijkheid ten goede. Ook de besturing werkt perfect als je samenspeelt, maar dat geldt ook voor als je alleen speelt.

Alleen en toch samen

Zelfs als je alleen speelt heb je daarom toch nog steeds het idee dat je het juist niet alleen doet. De gameplay leent zich hier uitstekend voor en voelt ook erg soepel aan. Je zult regelmatig van Yarny moeten wisselen, want vriendschap speelt een grote rol binnen de gameplay. Sommige situaties kunnen worden opgelost door samen te werken met je maatje, die als een veredelde bergbeklimmer aan je vastzit. Je kunt elkaar omhoog trekken en van elkaar afslingeren wanneer je geen aanknopingspunt voor je wollen draad kunt vinden. Dit gaat zo ontzettend soepel – zowel alleen als in coöp – dat het erg laagdrempelig en intuïtief aanvoelt en als het nodig is kan je beide Yarny’s ook weer zonder probleem samenvoegen.

Dat samenvoegen is handig om bijvoorbeeld plateaus te bereiken, omdat je samen hoger kan springen. Dan hoef je dat tenslotte niet twee keer te doen en dat bevordert het tempo van de game. Of wanneer een obstakel op een andere manier te lastig is om alleen te omzeilen, is het samenvoegen vaak een goede uitkomst. Bijgevolg blijken de zeven levels in de game wel wat te eenvoudig. Je kunt jezelf als speler testen door bepaalde uitdagingen binnen een level te voltooien. Het zijn echter de Challenge Rooms die pas echt een uitdaging vormen. Deze bepaalde secties moet je bijvoorbeeld binnen de tijd zien te voltooien en daarin kan je weer bepaalde items vinden die je kunt gebruiken om het uiterlijk van je Yarny’s aan te passen. Het is een geinige extra, maar verder niet heel bijzonder.

Meer uitdaging en een gebrek aan charme

Terug naar de Challenge Rooms waar de uitdagingen absoluut het overwinnen waard zijn. Juist omdat de besturing je als speler geen frustratie oplevert. Wel is het aan te raden om deze speciale gedeeltes met een andere speler te doorkruisen, want dat maakt het net wat gemakkelijker. Je kunt hier overigens ook gebruikmaken van de slow-motion functie, net zoals in de gewone game, om het jezelf daarmee wat gemakkelijker te maken. Wel is het jammer dat de gewone game je onvoldoende doet voorbereiden op de Challenge Rooms, met name omdat de lat hier een stuk hoger wordt gelegd en de moeilijkheidsgraad redelijk uit balans is.

Afgezien van dat is de gameplay dik in orde en ook audiovisueel staat de game prima zijn mannetje. Sterker nog, het geheel ziet er ontzettend fraai uit en de muziek klinkt elegant wat het geheel bij vlagen betoverend maakt. De kanttekening hierbij is wel dat de omgevingen zelf nogal saai overkomen. Het voelt allemaal iets teveel als hetzelfde aan ten opzichte van het vorige deel. Zo is er weinig variatie te bespeuren, want je bezoekt een bos, een grot of een industriële omgeving. In de eerste Unravel werden we nog verrast door de diverse locaties en uitlopende decors, maar dat is een stuk minder aan de orde in dit nieuwe deel en dat gaat ten koste van het charme.

Conclusie

Unravel Two is absoluut een leuke game om te spelen en het biedt ook veel herkenning voor fans van het eerste deel. Helaas laat het wel wat steekjes vallen. Zo wordt het verhaal wat je aan de hand neemt nu onduidelijk gebracht. Plus dat de variatie in de verschillende levels wat te wensen overlaat. Daarbij is de balans zoek binnen de moeilijkheidsgraad als je de Challenge Rooms afzet tegen de gewone gedeeltes van de game. Positief is dat de gameplay erg soepel aanvoelt en het levert extra plezier op wanneer je met iemand samenspeelt. Unravel Two kan je echter ook prima alleen spelen terwijl je toch het gevoel van samenspelen blijft behouden. De audiovisuele presentatie is bovendien nog steeds prima verzorgd en dat maakt van Unravel Two een prima vervolg, al blijft toch het gevoel kleven dat er meer in had gezeten.

Pluspunten

  • Gameplay voelt soepel aan
  • Leuk om samen te spelen
  • Het gevoel van samen zijn als je alleen speelt
  • Audiovisuele aankleding

Minpunten

  • Het verhaal is niet duidelijk
  • Variatie in de verschillende levels laat te wensen over
  • Geen balans in moeilijkheidsgraad tussen Challenge Rooms en "gewone gedeeltes"

7.5