Review: 1979 Revolution: Black Friday

Review: 1979 Revolution: Black Friday – Er zijn genoeg games verschenen die losjes gebaseerd zijn op gebeurtenissen die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Zo zijn er bijvoorbeeld diverse games die zich afspelen in de Tweede Wereldoorlog. Vaak wordt hier dan weer een fictief verhaal omheen verzonnen, dat er voor moet zorgen dat het gamers blijft boeien. 1979 Revolution: Black Friday is gebaseerd op de Iraanse Revolutie, maar houdt het puur bij de harde feiten. Het laat exact zien wat er eind jaren ’70 aan de hand was in Iran en wat de mensen in dat land te verduren kregen. Er zijn dus geen scènes toegevoegd die niet op waarheid berusten, om het spel zo een beetje spectaculairder te maken, waardoor er een grotere groep gamers aangesproken wordt. Staat deze gewaagde keuze de game in de weg of pakt het juist positief uit?

Zwarte vrijdag

In 1979 Revolution: Black Friday speel je als Reza Shirazi, een persfotograaf die het leven in Iran vast probeert te leggen. De verschillende groeperingen die tezamen komen om een vuist te maken tegen de huidige Shah: Mohammad Reza Pahlavi, boeit de fotograaf enorm. De hoofdrolspeler probeert zich afzijdig te houden, maar wordt langzaam maar zeker een belangrijk onderdeel van de Iraanse Revolutie. Zo worden Reza en zijn nieuwe vrienden overrompeld door de politie en komen ze terecht in ‘Evin Prison’, een gevangenis voor politieke gevangenen. Daar wordt Reza ondervraagd en staat hij voor een keuze: blijf je je vasthouden aan je idealen of bezwijk je onder de druk en geef je alle geheimen die je van het verzet weet prijs?

Documentaire

1979 Revolution: Black Friday is een interactief verhaal, dat het beste te vergelijken valt met de verschillende Telltale Games. Het merendeel van de tijd volg je dus het verhaal en af en toe zal je zelf de controle krijgen over het hoofdpersonage, reacties of antwoorden moeten kiezen of de analoge stick en/of actieknoppen moeten gebruiken in actiescènes. Net als in de titels van de eerder genoemde ontwikkelaar zullen keuzes die je maakt in de game gevolgen hebben voor het avontuur. 1979 Revolution: Black Friday lijkt op het eerste gezicht ook niet meer dan het zoveelste interactieve verhaal te zijn. Toch weet de game zich wel degelijk te onderscheiden en dat is met het verhaal, of beter gezegd; de manier waarop het wordt verteld. Het spel lijkt namelijk op een soort documentaire.

Worstelen

De manier waarop het verhaal uit de doeken wordt gedaan geeft het spel direct een eigen smoel. Dit valt natuurlijk totaal in het niet als het verhaal zelf weinig voorstelt, maar gelukkig is dat niet het geval. Integendeel, 1979 Revolution: Black Friday schotelt je een ware geschiedenisles voor die heel erg interessant is. Het geeft je meer zicht op de Iraanse Revolutie en doet dat zodanig dat de speler constant zijn aandacht erbij houdt. Dit komt ook door de verschillende personages, die stuk voor stuk goed zijn uitgewerkt. Iedereen worstelt met zijn eigen gevoelens en idealen en dat zorgt er voor dat ook families soms recht tegenover elkaar komen te staan, terwijl het einddoel van eenieder van hen hetzelfde kan zijn. Het laat goed zien dat het leven in Iran eind jaren ’70 op verschillende vlakken zeer intens was.

Snel, snel

Er is dus weinig af te dingen op het verhaal zelf, maar het is wel jammer dat de game sommige scènes wat te gehaast afwerkt. Het lijkt er bij momenten op dat de game zo snel mogelijk naar de volgende scène moet en dat voelt afgeraffeld aan. Nu gebeurt dat niet veel, maar de momenten waarop het gebeurt vallen wel heel erg op. Tevens zijn de momenten waarop je zelf de controle krijgt over het hoofdpersonage ook niet optimaal uitgewerkt. Vooral de momenten waarop je zelf foto’s moet maken vallen erg op. Daar is de besturing heel erg gevoelig en zorgt de kleinste aanraking van de analoge stick er voor dat je camera razendsnel meebeweegt. Dit maakt het richten onnodig moeilijk. Het zijn in principe kleine dingetjes die niet zo goed uitpakken, maar toch zorgt het ervoor dat de totaalervaring iets minder wordt.

Houterig

1979 Revolution: Black Friday is dus een game die het echt van zijn verhaal moet hebben en gelukkig pakt dat hoofdzakelijk goed uit, want op grafisch niveau is het niet zo best gesteld. De omgevingen en personages lijken te zijn weggelopen uit een game die stamt uit het PS2-, vroege PS3-tijdperk en met de animaties is het zelfs nog erger gesteld. Het is allemaal heel erg houterig en dat ziet er gewoon erg amateuristisch uit. Tevens kan het voorkomen dat er personages door elkaar heen lopen en sommige kapsels zien er wel heel vierkant uit. Nu zijn graphics natuurlijk niet het allerbelangrijkste aspect van een game, maar het had de totale ervaring toch wat completer gemaakt als hier iets meer aandacht aan was besteed.