Gespeeld: Tom Clancy’s The Division 2 – Ubisoft bracht ons in 2016 de open-wereld shooter The Division. Een epidemie die zich razendsnel heeft kunnen verspreiden op Black Friday heeft het o zo machtige Amerika op haar knieën gebracht met een uitgestorven stad als gevolg. We hebben mooie avonturen mogen beleven in een verlaten Manhattan en nu zijn we zeven maanden later. Het Amerika dat we kenden is niet meer en het strijdtoneel heeft zich verplaatst naar de hoofdstad, Washington D.C.. Ook die stad staat op het punt van vallen en de Division agenten zijn er hard nodig. Wij konden de game even spelen en dat leverde een uitstekende eerste indruk op.

Washington is virtueel precies hetzelfde

New York is een bijzonder veel gebruikte stad voor games en het is ook een wat veilige gok als je een open-wereld wilt creëren, aangezien er genoeg variatie te vinden is. Voor het vervolg vond Ubisoft het echter nodig om naar iets anders te kijken en tijdens het ontwikkelen van The Division 2 hebben ze Seattle en New Orleans overwogen. Toch bleven ze terugkomen bij Washington D.C., juist omdat die stad in vergelijking met de andere steden meer variatie bood voor wat de ontwikkelaar wilde doen met dit nieuwe deel. Gezien deze stad op een moeras is gebouwd, levert dat in een soort apocalyptische setting interessante mogelijkheden op.

De game speelt zich zeven maanden later af en het gevolg is een behoorlijk overwoekerde stad, omdat de grond erg vruchtbaar is waardoor planten vrij om zich heen kunnen grijpen. Het doet bij momenten enigszins denken aan The Last of Us, maar The Division 2 biedt wel veel meer kleur (letterlijk en figuurlijk) wat te danken valt aan de wijken, de inrichting van de stad en uiteraard de iconische bouwwerken die het hart van de Amerikaanse overheid vorm(d)en. Wat de natuur betreft kan het in de zomer erg warm zijn, mooier is echter de lente, want dan raakt alles volop in bloei en met overwoekerde gebieden levert dat veel meer een divers kleurenpalet op.

Wat deze game ook doet onderscheiden van het vorige deel is dat Washington D.C. vooral laagbouw kent tegenover de wolkenkrabbers van Manhattan. Dat zou voor de gameplay ook meer variatie in actie moeten opleveren, aangezien het geheel nog meer verticaal wordt, zonder dat spelers elkaar uit het oog verliezen door de beperkte hoeveelheid verdiepingen die panden kennen, mits het toegankelijk is. Dat verandert de speelruimte dus aanzienlijk en daarbij komt ook nog dat deze stad best veel open ruimtes kent, denk bijvoorbeeld aan het enorme Washington Memorial Park, wat voor de ontwikkelaars best een uitdaging bleek te zijn, waarover zo meteen meer.

De speelruimte die Ubisoft nu heeft gecreëerd omvat zes gebieden die elk net een beetje een andere stijl hebben. Ook is de gradatie in levensklasse zichtbaar, want de gebieden waar de wat rijkere bevolking woonde is tijdig geëvacueerd, waardoor er relatief weinig rommel op straat te vinden is. In de andere gebieden – waar geen (of late) evacuatie heeft plaatsgevonden – is het echt een puinzooi en daar is ook te zien dat chaos huisgehouden heeft. Dan heb je natuurlijk nog het eerder genoemde park wat een beetje het centrale punt is waar de andere gebieden omheen liggen en zo probeert de ontwikkelaar er een gevarieerde speelomgeving van te maken. Dat zonder de realiteit uit het oog te verliezen, want ze hebben de stad min of meer 1 op 1 overgezet naar de game. Een beperkt aantal gebieden rond Memorial Park overigens, want lang niet de gehele stad zit er in, dat zou iets teveel van het goede zijn.

Cover based shooter, maar…

De gameplay lijkt in dit nieuwe deel qua feeling en tempo min of meer gelijk te zijn, wat betekent dat je vooral goed moet nadenken over je acties. Zoek veel dekking, val aan als het kan en ga op een slimme manier met de middelen om die je tot je beschikking hebt. De demo die we speelden startte in een relatief afgesloten ruimte met veel cover, maar beperkte bewegingsvrijheid, waardoor vooral de bekende gameplay goed naar voren kwam. Niet veel later kwamen we echter in een groot open gebied terecht, waar Air Force One was neergestort en dat brengt toch wat andere gameplay naar voren. Die veel ruimere omgeving is voor de ontwikkelaar binnen de context van The Division een uitdaging geweest.

Daar waar Manhattan nog erg dichtbebouwd was, is dat nu veel minder aan de orde en helemaal op grote grasvelden. Hierdoor loop je veel meer risico, wat we tijdens het spelen ook hebben ondervonden. Niet alleen wij waren genoodzaakt om ons op de flanken te begeven, de AI tracht diezelfde manier van aanpak ook te hanteren, wat zorgt voor meer chaotische en ruimere gevechten. Dat verandert de gameplay ook op zo’n manier dat je nog meer tactisch te werk moet gaan en belangrijker nog, je moet je tijd nemen om de vijanden aan te pakken. Wel zijn vijanden relatief snel uit te schakelen, dus daarin lijkt Ubisoft de juiste balans te hebben gevonden, zodat je ook weer niet te lang vast zit in de open ruimtes tijdens gevechten.

Doordat de vijanden nu meer om je heen proberen te draaien en ook sterkere (lees: zwaar gepantserde) vijanden inzet, moet je alle middelen aanwenden om ze te grazen te nemen. Nu kan elke speler zijn eigen rol aannemen om zo op de meest efficiënte manier met de vijanden om te gaan. In het geval van hele sterke vijanden moet natuurlijk de Demolitionist ingezet worden die met zijn rocket launcher veel schade kan toebrengen. Tijdens de hands-on sessie speelde ik met drie Duitsers die van communicatie geen kaas gegeten hadden, dus het was vooral elke speler voor zichzelf. De bedoeling is echter – mits je samenspeelt – om te communiceren en een goed plan van aanpak te bedenken om op basis daarvan aan te vallen. Nu dat wegviel was het gevecht niet al te bijzonder, maar wel erg tof.

De meerwaarde zit hem in The Division 2 absoluut in samenspelen, omdat dat meer creativiteit en mooiere momenten tot gevolg zal hebben. Dat neemt niet weg dat je de game ook gewoon alleen kunt spelen als je dat wilt, want daarin heb je straks zelf de keuze. Desalniettemin gaf de demo een goede indruk van de gameplay en de potentie van de omgeving. Daar waar de gameplay zo goed als identiek aanvoelde als het origineel, is de nieuwe omgeving best wel een frisse ervaring. Voor spelers van het origineel zal de game dus erg vertrouwd zijn, maar toch biedt het door de meer open ruimtes in de speelwereld een wat andere ervaring. Na slechts een kwartier spelen hadden we sowieso al trek in meer wat aangeeft dat de eerste indruk goed was.

Voorlopige conclusie

The Division 2 lijkt op het eerste gezicht vooral meer van hetzelfde te zijn, maar Ubisoft heeft al meerdere malen aangegeven vooral op alle punten te willen verbeteren. De stad is een frisse nieuwe omgeving daar waar de gameplay erg vertrouwd aanvoelt. Over de game valt ook nog zoveel meer te vertellen, maar slechts een kwartier spelen is niet voldoende om dieper op alle randzaken in te gaan. We zullen The Division 2 ongetwijfeld nog wel een keer spelen voor de release daar is en dan zullen we dieper in gaan op de specialisaties en wat er allemaal nog meer verbeterd en vernieuwd is. Toch heeft het kwartiertje spelen en de losse presentatie erg veel indruk gemaakt, dit dankzij de fijne gameplay, de prachtige graphics, de gevarieerde actie en uiteraard de stad die aangemerkt mag worden als een boeiende omgeving voor een sequel.