Gespeeld: Spyro Reignited Trilogy – Twintig jaar geleden kreeg het jonge draakje Spyro een eigen avontuur in Spyro the Dragon. Insomniac Games, welbekend van diverse franchises, was de ontwikkelaar en na een succesvol debuut van het eerste deel kwamen ze met Spyro 2: Ripto’s Rage! en Spyro: Year of the Dragon. Daar is het niet bij gebleven, want Activision heeft nog diverse andere games met het draakje in de hoofdrol uitgebracht, maar de oorspronkelijke drie games genieten veelal de voorkeur vanwege hun kwaliteit. Nu we twee decennia verder zijn keert het draakje terug in een drietal remakes van de originele trilogie en we konden er op de gamescom even mee aan de slag.

Vanaf nul opnieuw beginnen

Toys for Bob is de ontwikkelaar van Spyro Reignited Trilogy en zij hebben de game letterlijk vanaf de grond af aan opnieuw moeten opbouwen. Vaak hebben ontwikkelaars de beschikking over bronmateriaal, oude code en meer, maar dat was bij deze drie games nauwelijks het geval. Insomniac heeft de ontwikkelaar geholpen met origineel artwork en ideeën die al dan niet in de games zijn geëindigd, maar voor de rest was het vooral bij nul beginnen. Dat vormde uiteraard een forse uitdaging, want één van de allerbelangrijkste dingen is het bieden van een ervaring die identiek is aan de originele games, maar dan wel in een modern jasje.

Speciaal hiervoor heeft Toys for Bob een tool ontwikkeld, Spyroscope genaamd, waar ze de gamedata mee hebben verkregen. Deze tool is fundamenteel gebleken voor het realiseren van de Reignited Trilogy, want door de originele games te spelen met gebruik van deze tool hebben ze de basis informatie uit de games kunnen halen. Denk dan aan de snelheid van Spyro, de vijanden, alsook de route die ze nemen, springhoogte, afstand en meer. Gezien het tooltje de kern van de gameplay volgde, is dit technische hulpmiddeltje cruciaal gebleken voor het realiseren van een identieke ervaring. De tool heeft de games echter niet voor Toys for Bob gemaakt, dus alsnog is er veel werk aan de winkel geweest.

Dat heeft ze wel enigszins artistieke vrijheid gegeven binnen de kaders van wat de originele games op visueel vlak boden. Zo zal de Spyro Reignited Trilogy bijvoorbeeld daadwerkelijk gras bevatten dat heen en weer wiegt door de wind, opzij gaat als je er doorheen rent en verbrand als je met Spyro vuurspuwt. Dit lijkt natuurlijk de normaalste zaak van de wereld, maar in het origineel was datzelfde gras gewoon een groene oppervlakte zonder enige details. Het is misschien wat subtiel, maar op visueel vlak heeft Toys for Bob de games behoorlijk aangedikt met allerlei details, waardoor het oogt zoals je van een hedendaagse game zou verwachten.

Tegelijkertijd was het cruciaal om exact het gevoel van het origineel te behouden en dat is waarom ze zich puur hebben gericht op het één op één namaken van de oorspronkelijke games. Er zullen dus geen nieuwe vijanden of gebieden toegevoegd worden, alles is zoals het was, maar dan in een mooier jasje. Dat betekent niet dat er geen verbeteringen te bespeuren zijn. Eén van de belangrijkste toevoegingen in technisch opzicht wat de gameplay enorm ten goede komt, is dat je nu de camera kunt besturen met de rechter analoge stick, iets wat in het origineel op de eerste PlayStation nog met de bumpers gebeurde. Ook beschikt de game nu over autosaving, iets wat tegenwoordig gebruikelijk is en dus meer dan welkom was.

Te snel klaar..?

De gameplay van alle drie de games is precies zoals je dat vroeger hebt kunnen ervaren en op technisch vlak heeft Toys for Bob enkel noodzakelijke en logische aanpassingen gedaan. Hierdoor zouden de games aan moeten voelen als moderne platformers, maar hier hangt natuurlijk wel de ’tijd’ aan vast. Hoe goed en vooruitstrevend de games destijds ook waren, qua platformen is het natuurlijk aan de ouderwetse kant. Dat hebben we zelf ook even kunnen ervaren, maar dat is niet echt iets om je zorgen over te maken. We hebben van elk deel één level kunnen spelen en wat heel goed merkbaar was, is dat Insomniac destijds per deel flink vooruitging qua creativiteit. Het derde deel bevat bijvoorbeeld veel meer hoogteverschillen, meer gevarieerde omgevingen en vooral meer gameplay afwisseling.

Dat zal er ook nu weer voor zorgen dat je met die game langer bezig bent dan het origineel (deel één dan). Tegelijkertijd ziet het er naar uit dat het eerste deel vrij snel voltooid kan worden, want waar je in 1998 nog een uurtje bezig was met het eerste level uit de game, klaarden we die nu in pakweg vijf minuten. Dat heeft te maken met dat we de levels natuurlijk kennen, maar ook met de relatief simpele gameplay. Gelukkig bewezen de andere levels dat het ook langer kan duren en doordat je nu drie games in één pakket krijgt, zul je een lange tijd vooruit kunnen. Daarbij geldt ook dat er in ieder level genoeg geheimen te vinden zijn en het is uiteraard een leuke uitdaging om alle diamanten te vinden, waar ongetwijfeld Trophies aan gekoppeld zullen zijn.

Nostalgie ten top

Het half uurtje dat we gespeeld hebben deed nostalgische gevoelens oproepen. Dat in meerdere opzichten. Pak een willekeurige game die je ooit grijs hebt gespeeld op de eerste PlayStation, visualiseer je de kwaliteit en start dan de game in kwestie op. De game zal er altijd minder mooi uitzien dan je je kan herinneren en dat is jammer. Het is dus best een uitdaging om het visueel goed te krijgen als het opnieuw wordt gemaakt. In die zin was het spelen van de Spyro games op de PlayStation 4 een bijzondere ervaring, omdat de levels die ik speelde er precies zo uitzagen als dat ik me kan herinneren. Natuurlijk is dat een soort van illusie, maar het toont wel aan hoe secuur Toys for Bob te werk is gegaan.

De levels zijn identiek, de snelheid waarmee Spyro rondrent voelt hetzelfde aan, het vliegen, het springen, het vechten, alles is precies zoals je je kan herinneren. Dat brengt prachtige gevoelens naar boven als je de oorspronkelijke games veel gespeeld hebt, want het is nostalgie pur sang. Hoewel we slechts een fractie van de games gezien hebben, geeft dit ontzettend veel vertrouwen in het uiteindelijke product. Het ziet er grafisch mooi uit, het speelt anno 2018 fantastisch en het is simpelweg ontzettend leuk om die oude goede platformers van weleer weer eens terug te zien. Voor nieuwkomers zullen de games ongetwijfeld erg leuk zijn, maar de fans van het eerste uur hebben echt iets om naar uit te kijken.

Voorlopige conclusie

Voor de ondergetekende was de hands-on met Spyro Reignited Trilogy een heerlijke trip down memory lane. Als je een remake doet – zeker vanaf scratch – en je weet het voor elkaar te krijgen dat het voelt, oogt en speelt als het origineel, dan doe je iets goed. Natuurlijk moeten we de review versie afwachten om te zien of de game qua gameplay – afgezien van alle andere goede punten – nog steeds interessant genoeg is om een aankoop te rechtvaardigen. Het laatste deel in de trilogie lijkt wat dat betreft genoeg afwisseling te bieden, het eerste deel – hoe leuk die ook is – lijkt qua gameplay door z’n simpliciteit wat verouderd te zijn. Dat kan voor gamers die straks voor het eerst in aanraking komen met Spyro misschien wat jammer zijn, voor fans maakt dat natuurlijk geen bal uit.