Review: Immortal: Unchained – De Dark Souls-serie schotelt gameplay voor die niet onbekend is, maar door de hoge moeilijkheidsgraad heeft de reeks er toch voor gezorgd dat er een compleet nieuw genre is ontstaan. Doordat de reeks zo succesvol is, zie je steeds meer games verschijnen die deze formule overnemen en proberen om op het succes van de eerder genoemde franchise mee te varen. Dat is natuurlijk altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan. Van de titels die nu verschenen zijn in het ‘SoulsBorne-genre’, is er eigenlijk maar één titel die de kwaliteit van deze games wist te evenaren, namelijk NioH. Toch blijven ontwikkelaars en uitgevers het proberen om de koning van het genre van zijn troon te stoten en de volgende game die een poging waagt is Immortal: Unchained.

Knippen en plakken

De ontwikkelaar maakt er geen geheim van dat de Dark Souls-serie heeft gediend als inspiratiebron voor Immortal: Unchained. Nu is inspiratiebron eigenlijk geen goed woord, want zo goed als alles is simpelweg overgezet. Natuurlijk zijn de omgevingen en personages anders en zijn er wat aanpassingen gedaan om de game er niet exact hetzelfde uit te laten zien, zoals checkpoints die nu obelisken zijn in plaats van een kampvuur. Maar de gameplay en mogelijkheden die je tot je beschikking hebt, zijn zo goed als hetzelfde. Ladders die je naar beneden kunt schoppen om een ‘short cut’ te creëren? Check. Je loot weer oppakken op de plek waar je dood bent gegaan? Check. Ontwijken van aanvallen kost energie en dat is maar beperkt voorradig? Check. Je kunt het dus zo gek niet verzinnen of Immortal: Unchained heeft het wel.

Lekker knallen

Er is echter één ding wat Immortal: Unchained wel totaal anders doet en dat is dat je belangrijkste wapens nu schietijzers zijn. Je hoeft dus niet meer dicht bij je vijand te staan om hem aan te kunnen vallen. Je moet natuurlijk nog wel steeds anticiperen op wat je tegenstander doet, maar je ziet nu sneller wanneer een vijand een aanval gaat inzetten. Hierdoor is de game niet zo uitdagend als een SoulsBorne-titel, maar het is wel interessant voor gamers die de geroemde serie juist veel te moeilijk vinden. De vele soorten wapens die je kunt bemachtigen tijdens je avontuur zorgen er voor dat je je eigen stijl kunt ontwikkelen. Zo kan je zo veel mogelijk afstand houden als je een ‘sniper’ gebruikt of juist de confrontatie opzoeken met een shotgun. Het geeft je dus wat meer mogelijkheden dan wat je gewend bent van het genre en dat maakt de game ietsje toegankelijker.

Wat ook een voordeel is van het gebruik van een wapen, is dat je de armen van een vijand eraf kan knallen en hem daardoor kan ontdoen van zijn wapen. Richt je je meer op de benen van de tegenstanders, dan zullen zij moeilijker gaan lopen. Je hebt ook een mêlee-wapen, dus je kan kogels besparen als je tegenstander geen armen meer heeft door op hem in te hakken. Munitie is vrij schaars, dus je kunt niet als een gek om je heen gaan knallen. Deze wisselwerking is heel tof en geeft de game nog een extra tactische laag. Bij elke nieuw geïntroduceerde vijand is het een goed idee om zijn wapen uit te schakelen. Dit is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan, want iedere vijand heeft zijn eigen aanvalspatronen. Het uitdokteren van het beste plan van aanpak is dus een leuke aangelegenheid, ook al zal je meerdere malen het leven laten voordat je dit een beetje doorhebt.

Eigen schuld, dikke bult

Nu ben je van een SoulsBorne-game natuurlijk gewend dat je veel dood gaat, maar met de serie van From Software had je altijd het gevoel dat je toch verder kon komen. Dit kwam doordat het zo goed als altijd je eigen schuld was als je het loodje legde. In Immortal: Unchained heb je af en toe het idee dat de game je tegenwerkt en dat komt door de besturing. Deze is wat stijfjes en reageert niet direct op jouw commando’s en dat is vooral tijdens het ontwijken goed te merken. Nu wen je daar op een gegeven moment wel aan, maar het was natuurlijk fijner geweest als dit beter was afgesteld. Ook werkt het leveldesign je soms tegen Zo kan je op een smal paadje terechtkomen, waar je gemakkelijk vanaf kunt vallen en daardoor een wisse dood sterft. Als hier ook nog eens een aantal vijanden op zijn geplaatst, wordt het natuurlijk een haast onmogelijke taak om hier zonder kleerscheuren langs te geraken. Tevens zijn er in sommige levels wat obstakels geplaatst waardoor je bijna vast komt te zitten.

Krijg het heen en weer

De lock-on functie van Immortal: Unchained weet ook niet helemaal goed uit de verf te komen. Deze wil namelijk wel eens een geheel eigen leven gaan leiden. Dit is vooral het geval als er meerdere vijanden in de buurt zijn. Als jij achter een object schuilt om de kogels van je vijanden te kunnen ontwijken en weer voor de dag komt om zelf in de aanval te gaan, dan zal de lock-on vaak – om wat voor reden dan ook – verspringen van vijand. Dat is natuurlijk niet wat je wil en dat kan heel frustrerend worden. Zo kan een tegenstander die je hoopt uit te schakelen met één schot, omdat zijn levensenergie bijna op is, juist degene zijn die jou overhoop knalt. Je kunt dit vermijden door geen dekking te zoeken, maar soms heb je dat gewoon nodig om vijanden uit te kunnen schakelen.

Ook op grafisch niveau weet Immortal: Unchained niet het niveau te halen als diens ‘inspiratiebron’. Het is op zich wel oké, maar het is allemaal niet zo gedetailleerd en soms zie je textures waarvan de resolutie wat aan de lage kant is of dat deze wat laat worden ingeladen. De lichteffecten zijn ook niet erg indrukwekkend en qua animaties is het soms wat aan de houterige kant, vooral sommige bazen springen daar echt in uit. Immortal: Unchained is geen full-priced titel, maar voor 50 euro verwacht je toch wel een klein beetje meer kwaliteit dan wat hier wordt geboden. Daar komt ook nog eens bij dat de camera heel af en toe niet meewerkt en dat deze blijft steken op een punt waarbij de omgeving je zicht blokkeert. Gelukkig gebeurt dit maar sporadisch, maar als het gebeurt, is dat natuurlijk niet prettig.

Zo slecht nog niet

Het is dus niet allemaal rozengeur en maneschijn wat Immortal: Unchained betreft, maar toch heeft het spel genoeg aantrekkingskracht om verder te blijven spelen. Dit komt doordat er wel degelijk momenten zijn waarop de lock-on werkt zoals het moet, het leveldesign goed in elkaar steekt en de vijanden je een flinke – maar niet onmogelijke – uitdaging bieden. Hier heb je dus zeker een leuke tijd, ook al is de game zeker niet perfect en haalt het niet het niveau van een SoulsBorne-game. De eerder besproken punten van kritiek zijn dus niet de gehele game door van kracht, maar ze zorgen er wel voor dat het spel als geheel minder goed scoort. Er is zeker wat plezier te beleven aan Immortal: Unchained, maar je mag het in kwaliteit niet gelijkstellen aan de SoulsBorne-games. Dat simpelweg omdat het niet zo goed is als die games.

Conclusie

Er zijn best wel wat dingetjes aan te merken op Immortal: Unchained: de besturing is wat stijfjes, de lock-on functie heeft soms een geheel eigen wil, het leveldesign laat soms wat te wensen over en grafisch is het niet heel erg bijzonder. Maar toch heeft het spel genoeg aantrekkingskracht om er voor te zorgen dat je toch verder wilt spelen. Dit komt doordat er ook momenten zijn waarop wel alles goed samen komt en de game dan best aardig te pruimen is. Tevens pas je je op een gegeven moment wel op de besturing aan en je zult merken dat de game iets toegankelijker is dan een SoulsBorne-game, puur omdat je nu een beetje kunt kiezen hoe je wilt spelen: houd je je vijanden op afstand of zoek je ze juist op? Het beste is dan ook om Immortal: Unchained niet te vergelijken met de SoulsBorne-serie, hoe moeilijk dat ook is, aangezien het hetzelfde genre betreft. Lukt je dat, dan merk je dat de game zeker niet perfect is, maar dat er wel wat plezier aan het spel te beleven is .

Pluspunten

  • Zorgt voor een leuke ervaring als alles goed samen komt
  • Veel verschillende wapens zorgen er voor dat je je eigen stijl kan ontwikkelen
  • Extra tactische laag door ledematen aan te vallen
  • Biedt uitdagende gameplay...

Minpunten

  • …maar leveldesign zorgt soms voor wat oneerlijke momenten
  • Besturing is wat stijfjes
  • Lock-on functie heeft soms een eigen leven
  • Wat grafische onvolmaaktheden

6.0