Review: Torn (PS VR) – Daar sta je dan opeens, midden in het bos. De vogels fluiten, de bladeren vallen van de takken en je wandelt op je dooie gemakje door de mooie natuur. Plots doemt er een imposant landhuis aan de horizon op en je interesse is gelijk gewekt. Je nadert het forse pand, maar alles lijkt dicht te zitten. Vreemd. Wie woont hier en waarom ziet het er zo uitgestorven uit? Per toeval ontdek je buiten de omheining een verstopte lift die je naar beneden brengt. Wel ja, als journalist is overal wel een verhaal te vinden, dus je besluit om door te lopen. Maar wat je vervolgens treft, is wel het laatste wat je had verwacht.

Volg het lichtje

Torn vertelt het verhaal van de jonge journaliste Katherine Patterson die per toeval tegen een enorm landhuis aanloopt alwaar ze haar nieuwsgierigheid niet kan bedwingen. Als ze dan vervolgens een ingang weet te vinden is ze niet meer te stoppen en besluit ze naar binnen te wandelen. Het gebouw blijkt vol met allerlei rare apparaten te staan en plots beweegt er wat. Niet veel later zal hetgeen dat bewoog zich onthullen als een zwevend lichtpuntje en dat kan merkwaardig genoeg ook nog spreken. Met het oog op een verhaal besluit je te luisteren en het lichtje te volgen en dat levert een mooie aaneenschakeling van puzzels op.

Het verhaal van Torn is één van de sterkste punten van de game en het heeft allemaal te maken met neurologische transmissies. Dat klinkt ontzettend wazig, maar toch gaan we er niet dieper op in. Mocht je de game besluiten aan te schaffen, weet dat je een boeiend verhaal zult volgen dat je van de ene kamer naar de andere leidt met tussendoor merkwaardige momenten. Dit alles zou misschien kunnen klinken als een titel die in het horror-genre thuishoort, maar dat is zeer zeker niet het geval. Torn is een verhalende puzzelgame en komt in dat opzicht uitstekend uit de verf.

Leg connecties

Waar het op neerkomt is dat alle kamers in het landhuis vol zitten met soortgelijke lichtpuntjes als degene die je begeleidt. Het is de bedoeling om hier zoveel mogelijk van te verzamelen en om deze te pakken te krijgen heb je een ‘Gravity Tool’. Even richten, ‘schieten’ en je hebt een lichtpuntje te pakken. Dat is één doel, maar dat is niet het belangrijkste. In elke kamer tref je namelijk allerlei bouwwerken aan en objecten die dienst doen als een connectieobject. Door de Gravity Tool te gebruiken kun je in de kamers bepaalde lijnen zien lopen en het is de bedoeling om al die lijnen tot één circuit te maken. Dat doe je vervolgens weer door de objecten op de juiste plek te zetten, mits ze beschikken over een stukje van het circuit.

Deze stukken variëren van recht tot hoeken en meerpuntige stukken en dat zie je snel door de genoemde tool te gebruiken. De kamers zitten echter propvol met allerlei objecten en je kunt die allemaal vrij bewegen. Dit gaat door middel van de Gravity Tool die je gebruikt om een object op te tillen en te verplaatsen. Dat betekent ook dat je een kamer compleet kunt verbouwen door werkelijk alles wat je op kunt tillen naar de andere kant te gooien. Doe vooral wat je niet laten kan, maar de bedoeling is in ieder geval om telkens het circuit compleet te maken en dat brengt je naar het volgende stukje in het verhaal.

Heerlijk ontspannen

De game is in totaal een uur of zes lang en vrijwel de gehele tijd ben je bezig om in de kamers de connecties te leggen. Tussen die momenten door verplaats je je door de ruimtes heen naar de volgende kamer of je volgt een stuk van het verhaal, wat geheel in chronologische volgorde elkaar opvolgt. Het is daarmee een vrij lineair avontuur, maar wel eentje dat blijft boeien van begin tot einde. Ook is de ervaring behoorlijk ontspannend, omdat er nooit echt een tijdsdruk is en je op je dooie gemak de oplossingen van de puzzels bij elkaar kan zoeken. Dat brengt ons echter bij een wat minder puntje en dat is dat de puzzels vrij gemakkelijk zijn. De puzzels lijken over het algemeen ook behoorlijk op elkaar en er zit geen enkele breinbreker bij.

Nu zijn te moeilijke puzzels ook niet per se leuk, maar dit is naar onze zin iets te gemakkelijk. De moeilijkheidsgraad loopt ook niet echt op, het is meer dat de puzzels qua omvang – oftewel de circuits – gewoon wat groter worden. Van een echte uitdaging is dus geen sprake en dat is qua gameplay eigenlijk het enige wat een beetje teleur kan stellen. In de andere segmenten zit het gewoon goed met deze game. Het is grafisch netjes te noemen dankzij de mooie en mysterieuze vormgeving en qua audio springt vooral de voice-acting er bovenuit die echt van een uitstekend niveau is. De muziek mag ook zeker niet onbenoemd blijven, want ook daar kan je van genieten.

Het ha…p. ert e en bee…tje

Torn is in elk opzicht qua ervaring dus een prima titel die de moeite waard is omwille van de genoemde punten, maar er zijn ook wat zaken niet helemaal in orde. Het grootste euvel waar je tegenaan kan lopen is dat de game bij momenten ontzettend kan haperen. In eerste instantie denk je dat de game crasht, maar al snel blijkt dat de PS4 er even wat moeite mee heeft. Dit komt op sommige momenten veelvuldig voor, waarna je vervolgens rustig een uur zonder haperingen verder kunt spelen. Het is dus een beetje een vreemd probleem, want het is niet consistent op één vaste plek of bij één vaste handeling.

Tegen het einde hadden we ook zeer regelmatig dat de audio via de headset wegviel en dat is een beetje irritant. Waar het aan ligt, geen idee, maar het doet wat afbreuk aan de verder prima ervaring. Twee andere punten die misschien wat beter hadden gekund is de manier waarop je beweegt. Je krijgt daar een drietal opties voor. Zo kun je vrij rondbewegen en lopen, maar dat zal bij velen motion sickness in de hand werken. De andere optie is dat je door middel van teleportatie vooruit gaat en de laatste optie ligt precies tussen de twee genoemden in. Nu hebben we de hele game gespeeld middels teleporteren, maar de stap die je telkens neemt is bijzonder klein.

Niet dat dat een probleem vormt om vooruit te komen, maar het tempo ligt daardoor lager dan nodig is. Als je bijvoorbeeld een vrij lange gang door moet, dan kan het even duren voordat je op het punt bent aangekomen waar je moet zijn, omdat je telkens maar met hele kleine stappen vooruit gaat. Hier had best wat meer ruimte geboden mogen worden wat het tempo wat meer zou helpen. Ondanks dat heeft het verder geen invloed op de beleving en de algehele ervaring, het openen van deuren daarentegen wel. Dit gaat met de Gravity Tool en dit kan bij momenten ontzettend moeizaam gaan, omdat je hand de tool plots los kan laten en de game aanvankelijk niet goed uitlegt hoe het nu precies werkt. Waarom dit zo omslachtig moet is ons een raadsel.

Conclusie

Torn kent helaas een aantal punten van kritiek. Het haperen, de wegvallende audio en het omslachtige openen van deuren met de Gravity Tool is vervelend. Vooral dat laatste kan flink op je zenuwen gaan werken. Ook de stappen bij het teleporteren hadden wel iets groter mogen zijn. Toch betekent dat niet dat je Torn geen kans moet geven, want als je hier langs kijkt ontdek je een mooi puzzelavontuur dat de moeite waard is, voornamelijk door het boeiende verhaal. Audiovisueel is het erg degelijk waarbinnen vooral de voice-acting erg te prijzen valt. Er zijn inmiddels genoeg puzzelgames voor PlayStation VR, maar Torn weet zich toch weer te onderscheiden dankzij de mysterieuze sfeer en leuke gameplay.

Pluspunten

  • Boeiend verhaal
  • Audiovisueel netjes
  • Sterke voice-acting
  • Leuke puzzels...

Minpunten

  • ...die wel een beetje aan de makkelijke kant zijn
  • Haperingen tijdens het spelen
  • Wegvallende audio
  • Openen van deuren is omslachtig

7.5