Review: NBA Live 19

Review: NBA Live 19 – De NBA 2K-serie is heer en meester van de basketbalgames, alleen weet het nieuwe deel in de serie dit jaar geen potten te breken. Het spel speelt nog steeds heel erg lekker en is een zeer goede titel, maar de veranderingen van dit jaar zijn heel klein en de omgang met micro-transacties komt de game niet ten goede. Electronic Arts kan dit jaar met NBA Live 19 dus veel basketbalfans overhalen om nu eens over te stappen naar een andere basketbalgame. Vorig jaar nam de serie al stappen in de goede richting om zo langzaam maar zeker dichterbij de kwaliteit van de NBA 2K-reeks te komen. Het is dus zaak om dit door te zetten om een geduchte concurrent te worden, dus het is de ideale tijd om de NBA Live-reeks op de kaart te zetten.

Voor ieder wat wils

Het was vorig jaar al duidelijk dat NBA Live een andere ervaring wil voorschotelen dan diens concurrent en dat is een goede zaak. Waar NBA 2K een pure simulatie is die met het jaar moeilijker wordt en daardoor steeds minder interessant is voor beginnelingen, kiest Electronic Arts voor snellere gameplay met een meer arcade aanpak. Dat is nu nog steeds het geval en dat zorgt er voor dat het spel veel gemakkelijker op te pakken is dan de serie van 2K. Een beginneling zal vrij snel in kunnen stappen als ze met NBA Live 19 aan de slag gaan. Er zijn echter ook genoeg mogelijkheden om de gevorderde spelers tevreden te stellen, dus het spel is voor een breed publiek toegankelijk.

Vooruitgang

Wat niet hetzelfde is gebleven is de gameplay, want deze is iets verbeterd ten opzichte van vorig jaar. De besturing voelt wat strakker aan en doordat er meer animaties zijn toegevoegd, speelt het geheel ook wat lekkerder. Er is ook ‘Real Player Motion’ toegevoegd, die voor meer natuurlijke bewegingen moet zorgen en waarmee ook het gewicht van elke speler goed wordt vertaalt naar het veld. In Madden zorgde dit er voor dat de game heel anders speelde, maar dat is hier veel minder het geval. Hier merk je er qua bewegingen en besturing niet heel veel van, maar je merkt wel dat zwaardere spelers fysiek gewoon een voordeel hebben als ze tegenover lichtere atleten staan. Dat de gameplay nu beter uit de verf komt is natuurlijk goed, maar er is zeker nog genoeg ruimte voor verbetering.

Zoals je al hebt kunnen lezen zijn de animaties ook wat verbeterd ten opzichte van vorig jaar, maar als je deze vergelijkt met NBA 2K, dan loopt NBA Live gewoon achter. Vooral de overgang van de ene naar de andere animatie verloopt nu niet soepel genoeg en het ziet er regelmatig zelfs slordig uit. Hierdoor heb je ook niet de totale controle over je speler. Dit went wel en de game speelt goed, maar het speelt natuurlijk lekkerder wanneer een speler op het veld exact en direct reageert op jouw commando’s. We hadden gehoopt dat dit in NBA Live 19 flink was aangepakt, maar dat is dus niet het geval. Het is beter dan vorig jaar, maar ook hier geldt dat er nog genoeg ruimte is voor verbetering. Hopelijk maakt EA Sports hier volgend jaar prioriteit nummer één van.

The One

De modi van NBA Live 19 zijn hoofdzakelijk hetzelfde gebleven. Eén van de minpunten van NBA Live 18 was dat deze modi erg basic waren en dat geldt voor de meesten nu nog steeds. Er is nu echter wel één modus die flink is uitgebreid, namelijk ‘The One’. Hierin maak je je eigen personage aan en met hem of haar kun je verschillende modi spelen, zowel in de NBA-competitie als op straat. Ook kan je een eigen speelveld maken en deze ‘beschermen’ tegen andere teams. In deze modus is het tevens mogelijk om nieuwe teamleden vrij te spelen die je kunt gebruiken in ‘street basketball’ en natuurlijk kan je ervaringspunten verdienen om je personage beter te maken. Tevens verdien je vaak nieuwe schoenen, kleding en ‘signature moves’, die je eveneens kunt gebruiken voor je eigen gemaakte atleet. Dit in combinatie met de vele mogelijkheden om te spelen in ‘The One’, maakt deze modus erg verslavend.

Microtransacties

Door de vele beloningen die je krijgt voor je speler in ‘The One’ en omdat je punten moet hebben om hem beter te maken, zou je denken dat de game flink inzet op microtransacties. EA is hier immers niet vies van. Toch is er geen mogelijkheid om kleding of extra punten aan te schaffen en dat is natuurlijk een goede zaak. Helaas is het met Ultimate Team nog wel steeds mogelijk om punten aan te schaffen om zo extra packs te kopen. In deze modus geldt dus wederom dat gamers die er extra geld tegenaan gooien vaak in het voordeel zijn in online play. Zij hebben immers een grotere kans om veel sneller betere spelers te krijgen. Het is en blijft heel frustrerend als je in Ultimate Team online tegen een team speelt dat uit hoofdzakelijk sterspelers bestaat en dat dan op de dag van de release.

Downgrade?

Wat ook wat frustrerend is, is dat niet alles van NBA Live 18 beter is geworden. Vorig jaar wist EA een nieuwe standaard te zetten voor basketbalgames qua graphics. De verschillende atleten waren zeer gedetailleerd en overtuigend. Het is dus heel vreemd dat dat in NBA Live 19 niet is verbeterd. Sterker nog, er is sprake van een downgrade. De spelers zijn minder gedetailleerd en de lichamen zien er nu minder realistisch uit en zitten soms zelfs wat vreemd in elkaar. Tevens zweten de atleten op het veld niet meer, maar krijgen ze hoogstens een lichte glans op hun lichaam. Ook zie je soms armen van een speler door zijn eigen lichaam heen gaan. Het lijkt er heel erg op alsof er gekozen is voor een stijl die meer naar de NBA 2K-serie toegaat en dat moeten ze gewoon niet doen. EA moet de stijl aanhouden van NBA Live 18, want die was erg indrukwekkend en dat is nu veel minder het geval.

Piet speelt. De Bal. Naar Kees

De grafische aankleding is echter niet het enige waar NBA Live 19 slechter op scoort in vergelijking met diens voorganger. Ook het commentaar pakt veel slechter uit. Zo slecht zelfs dat het echt tenenkrommend is. Ten eerste is de inleving en de emotie in de zinnen ver te zoeken en ten tweede zijn deze ook nog eens heel slecht achter elkaar gemonteerd. Je krijgt dus commentaar te horen die gewoon niet lekker klinkt en ook vaak uit zinsdelen bestaat die qua emotie niet bij elkaar horen. Dit is vooral het geval bij de commentator die de verschillende ‘plays’ bijhoudt. De commentator die het geheel van extra informatie voorziet komt iets beter uit de verf, maar daar is dan ook alles mee gezegd.