Gespeeld: Space Hulk: Tactics – Volgende maand worden we weer volledig ondergedompeld in het Warhammer 40.000 universum, maar dit keer meer in de trant van de boardgames van vroeger. Tijdens de gamescom mochten we Space Hulk: Tactics in haar huidige glorie alvast eens uitproberen en zelfs als we niet lette op het feit dat we ons duidelijk in het 40K universum bevonden, is het resultaat een mooie en robuuste tactische turn-based game. Tijdens deze speelsessie kropen we in de ruimtearmor van de Space Marines, maar in de volledige game is het eventueel ook mogelijk om de oorlog vanuit een ander oogpunt te voeren, namelijk die van de gezworen vijand.

Een niet zo warm welkom op The Hive

Tijdens onze missie naar een sterrenstelsel hier ver vandaan, werden we naar een ruimteschip gezonden waar de Genestealers zich aardig voortgeplant hadden en ze waren niet blij met ons gezelschap. Zodra we voet aan boord zette, zaten de Genestealers ons direct op de hielen. Het schip waarop we waren aangekomen bestond voornamelijk uit claustrofobische kamers en nauwe corridors. Voor volledige immersie kun je de game zelfs volledig vanuit het eerste persoons perspectief spelen. Maar aangezien het strategisch uitdenken van je stappen – en hopelijk die van de vijand onderscheppen – extreem belangrijk is, zette wij voor het overzicht al snel weer de top-down view aan. Dit is voor games als deze van levensbelang.

Als je houdt van games die eenzelfde tactische stijl als XCOM hebben, dan is Space Hulk: Tactics een game die je in de gaten moet houden. Je hebt, zoals eerder gezegd, de mogelijkheid om te kiezen uit de Space Marines en de Genestealers. Jammer genoeg hadden we alleen de optie om te spelen met de extreem bepantserde Marines en niet de buitenaardse Genestealers, dus we weten niet precies hoe de gameplay van de tweede factie verschilt ten opzichte van de eerste. Maar we gaan er vanuit dat het meeste overeenkomstig zal zijn en dat doorgaans het verschil in de manier van aanvallen zit. De twee kampen worden wel verdeeld over verschillende campagnes, dus in de singleplayer zorgt dit voor extra lang speelplezier.

Marine erger je niet

De vuurdoop van onze campagne als Space Marine is een helse taak waarbij we een bom moeten plaatsen aan de ene kant van de map en moeten ontsnappen aan de andere kant. Ondertussen sluiten de Genestealers je van alle kanten in – alsof de krappe gangen waarin je je bevindt niet al benauwend genoeg waren. Maar we tonen geen angst in het gezicht van de dood. Rustig aan bewegen we ons voort naar de plek waar de explosie moet plaatsvinden. En dat kan ook niet anders, want de bepantsering van de Space Marines maakt ze traag en dit zien we ook weer terug in hun speelstijl. Je kunt ook niet direct naar je doel lopen, aangezien Genestealers altijd op de loer liggen. Deze zie je als rode blip op je radar, maar dit kan ook een lokmiddel zijn. Pas als ze in je ‘LoS’ (Line of Sight) komen, weet je of het een echte vijand is of slechts lokaas om je te misleiden.

Alle acties die we ondernemen kosten Action Points ofwel AP. Een stap zetten, aanvallen, verdedigen en zelfs draaien op je plek kost AP en dat heb je niet heel veel om mee te beginnen. Het is dus van groot belang dat je goed nadenkt over je handelswijze, want mocht je per ongeluk vergeten om Guard (verdedigen) of Overwatch (klaar voor de aanval wanneer een vijand in zicht komt) te activeren, dan ben je mogelijkerwijs meteen iemand uit je team kwijt. Want zo snel kan het gaan, vooral aangezien al snel en pijnlijk duidelijk wordt dat een Marine maar één keer geraakt hoeft te worden om het loodje te leggen. Elk van je karakters heeft namelijk maar 1HP en het resultaat van alles wat jij of je vijand onderneemt, hangt af van een kansberekening. En die kansen zijn al helemaal nihil als je met je rug naar de vijand staat.

Ik zie de toekomst in de kaarten

Maar daar is niet alles mee gedaan, ontwikkelaar Cyanide heeft namelijk nog een welbekend trucje achter de hand en dat is het ‘Card system’. Deze kaarten trek je willekeurig aan het begin van je beurt en deze kunnen hele krachtige eigenschappen bevatten die het je een stuk gemakkelijker kunnen maken om de zege van de Emperor binnen te slepen. Deze kaarten kunnen allerhande extra’s bieden, zoals meer schade, meer AP, enzovoorts. Deze gebruiken CP (Card Points) zodat je niet kaarten kunt blijven gebruiken, want dat zou natuurlijk te makkelijk zijn. Gebruik je ze niet, dan converteer je ze en zo worden ze omgezet naar meer AP voor je team. En dat is broodnodig ook, want geloof ons als we zeggen dat je nooit genoeg AP hebt.

Voorlopige conclusie

Space Hulk: Tactics laat onze grijze massa overuren draaien, maar dat is een leuke afwisseling van de ‘verstand op nul’ games die tegenwoordig de boventoon dreigen te voeren. We hebben een uurtje gehad om de game te kunnen spelen, maar dit uur was voorbij voordat we het door hadden. We hebben helaas maar één aspect van de game mogen testen, maar dit was genoeg om onze interesse te wekken. Vooral omdat er ook een competitieve multiplayer is aangekondigd én een level editor, zodat het feestje niet over is nadat je de campagne hebt uitgespeeld. De instap van de game is wel vrij hoog door de slimme AI. En leren door fouten te maken en een snel -undo- knopje voor als je een verkeerde zet hebt gemaakt, is helaas teveel gevraagd. Vallen en opstaan, dus. Maar verslavend is het wel.