Review: 8-Bit Armies – Command & Conquer was ooit eens de toonaangevende franchise binnen real time strategy games, maar dat genre is het laatste decennium een beetje in vergetelheid geraakt. Er verschijnen uiteraard wel nieuwe RTS-games, maar echt heel veel zijn het er niet en als we naar de PlayStation kijken is het helemaal treurig gesteld. Best zonde eigenlijk, want dit soort games kunnen heel erg leuk zijn. Ontwikkelaar Petroglyph Games bestaat uit oud-Westwood ontwikkelaars en zij hebben nu samen met SOEDESCO 8-Bit Armies uitgebracht voor de PlayStation 4. Eindelijk weer een strategie game op ons geliefde platform, maar heeft de ontwikkelaar het nog steeds in de vingers?

Zo traditioneel als het maar kan

8-Bit Armies doet zich erg kenmerken door een klassieke visuele stijl aan te houden die je vanuit het top-down perspectief ervaart. Het is visueel allemaal zeer simplistisch van opzet en de audio die daarbij hoort is ook enigszins klassiek te noemen. Ondanks dat het misschien wat verouderd oogt, moeten we zeggen dat het er allemaal haarscherp uitziet en dat je zeer goed overzicht zult hebben op de gameplay. Deze gameplay is net zoals de audiovisuele stijl erg klassiek, dus dat is de RTS-gameplay van weleer zonder al te veel toeters en bellen.

In de verschillende maps die je kunt spelen is het de bedoeling om een hoofdkwartier te bouwen. Vervolgens plaats je een raffinaderij van waaruit trucks naar een oliepomp station rijden en terug, zodat je inkomsten hebt. Tegelijkertijd is het zaak om een set grote batterijen te bouwen die als energievoorziening dienen en als je die basis hebt gelegd, kun je een leger gaan opbouwen. Ook dat is weer erg traditioneel met een kazerne voor manschappen, een garage voor voertuigen en ga zo maar door.

Stap voor stap dien je je basis uit te breiden en ondertussen dien je natuurlijk vijandige aanvallen af te slaan. Hiervoor heb je uiteraard je manschappen, maar tevens kun je kanonnen plaatsen en andere middelen inzetten om aanvallen tegen te gaan. Zorg dat je dit goed weet te managen, want zo kan je ondertussen je basis opbouwen en daarmee uiteindelijk genoeg inkomsten genereren om een fors leger op te bouwen. Dat leger kan je onderverdelen over drie knoppen en vervolgens kan je ze overal op de map naartoe sturen, om zo vijanden aan te vallen of in het beste geval de vijandige basis te vernietigen.

Werkt op zich goed

De gameplay komt dus niet echt verrassend uit de hoek, want het is zoals al aangegeven bijzonder traditioneel. Doordat de game een geinige simplistische visuele stijl aanhoudt, blijf je te allen tijde goed overzicht houden en het managen van je leger en bouwwerken gaat op zich vrij goed. De game gooit je gelukkig ook niet in het diepe, want er is een uitgebreide gids aanwezig die je alle details uitlegt. Geen zin om al die pagina’s door te spitten? Maak je geen zorgen, want voordat je aan één van de campagnes begint heb je de keuze om een tutorial te doorlopen. Die behandeld niet alles wat er mogelijk is, want enkel de basis komt hierin naar voren. De game is echter nergens heel erg ingewikkeld, dus de rest wijst zich vanzelf.

Cruciaal in deze is natuurlijk dat de besturing van muis en toetsenbord is overgeheveld naar een controller en hoe dat geïmplementeerd is maakt of breekt een game. Een vernuftig besturing dingetje is dat als je manschappen of ander militair materieel produceert, je ze direct aan één van de facebuttons toewijst. Zo kun je bijvoorbeeld snipers onder driehoekje wegzetten, tanks onder vierkantje en het zware geschut onder rondje. Het maakt daarbij niet uit of je verschillende manschappen met materieel combineert of dat je het echt doelbewust van elkaar gescheiden houdt. Hiermee kan je altijd drie legers creëren die apart van elkaar opereren en dat werkt best wel goed, omdat je soms ook verschillende locaties tegelijkertijd wilt aanvallen.

Daarnaast kun je gemakkelijk over de map heen en weer reizen via de R3 knop die als sneltoets functioneert, dus het werkt in de basis allemaal als een zonnetje. Toch kleven er twee nadelen aan de toegepaste besturing. Zo is de cursor licht oranje, maar de maps zijn veelal erg kleurrijk en dat zorgt ervoor dat je die cursor regelmatig kwijt bent. In het heetst van de strijd kan dat wat onhandig zijn, want daarin telt elke seconde en dan zit je niet te wachten op een zoektocht naar de cursor. Een ander punt – nog meer storend – is dat je voor bouwwerken en manschappen/materieel twee aparte selectiewielen hebt. In beide gevallen is het echter een uitdaging om de juiste optie te selecteren, omdat de game niet accuraat genoeg op de analoge stick reageert. Heel irritant, want dit kost soms veel kostbare tijd.

Rustig beginnen

Er valt dus nog wel wat verbetering te behalen in de besturing die voor de rest in de basis verder prima is. Waar ook wat verbetering toegepast kan worden is de moeilijkheidsgraad, want die loopt ineens heel erg hard op. De game beschikt over twee campagnes en die zijn samen goed voor 40 missies. De eerste missies stellen weinig voor en geven je de gelegenheid om de game goed te leren kennen. Dat slaat op een gegeven moment ineens om waarbij de vijand de beschikking heeft over meer geavanceerd apparatuur en blijkbaar ook een hogere productiecapaciteit, waardoor het zeer moeilijk is om het bij te benen. Uitdaging is natuurlijk altijd gewenst, maar het moet wel geleidelijk aan gaan en daar is in 8-Bit Armies niet helemaal sprake van.

De moeilijkheidsgraad mag dus even wat getweaked worden waardoor het allemaal net wat beter te behappen is. Voor de rest zit het eigenlijk allemaal wel snor met deze game. Naast de singleplayer campagne biedt het nog een Skirmish modus op de diverse maps en uiteraard een multiplayer. Deze multiplayer kan in coöp gespeeld worden en tevens kun je het tegen anderen online opnemen. Jammer in deze is wel dat er nauwelijks spelers te vinden zijn, dus de vraag is een beetje hoe lang dat nog in leven blijft. Afsluitend moeten we nog even benoemen dat de game best wel repetitief van aard is en dat valt vooral in de singleplayer op, omdat je daarin continu hetzelfde moet doen op basis van wat ongeïnspireerde missiedoelstellingen. Daarmee is de game zeker niet slecht, maar vooral meer iets voor tussendoor.

Conclusie

Petroglyph Games heeft het maken van RTS-games absoluut nog in de vingers, want in de basis is 8-Bit Armies een best wel goede en leuke game. De game is overzichtelijk, audiovisueel geinig en gaat niet te hard van start, zodat nieuwkomers de gelegenheid krijgen om het allemaal een beetje te ontdekken. Dat de moeilijkheidsgraad plots heel erg toeneemt is dan weer wat jammer en ook de besturing werkt niet op elk punt even soepel. Verder schuilt er in de game een heel erg repetitief karakter, waardoor 8-Bit Armies vooral een game voor tussendoor is. Ook de online multiplayer is wat uitgestorven en dat is jammer, maar daar valt vrij weinig aan te doen. Afgezien van al deze kleine puntjes moeten we zeggen dat we best wel plezier hebben gehad en dat het Command & Conquer gevoel van weleer toch een beetje de kop op stak.

Pluspunten

  • Diverse maps
  • Leuke audiovisuele stijl
  • Uitgebreide campagne zorgt voor lange speelduur
  • Veel korte potjes maken het ideaal voor tussendoor
  • Efficiënt troepenmanagement

Minpunten

  • Online erg stil
  • Input registratie bij selectiewielen werkt op je zenuwen
  • Repetitief karakter
  • Plots snel stijgende moeilijkheidsgraad

7.0