Het is alweer ruim een week geleden dat Assassin’s Creed: Odyssey verscheen en ongetwijfeld zullen velen van jullie inmiddels aan de slag zijn gegaan met deze game. Dat hebben wij natuurlijk ook gedaan en wij gaven de game in onze review een erg nette 8.5 als cijfer. Assassin’s Creed: Odyssey is dus een goede game die zeker de moeite waard is, maar toch wringt wat ons betreft ergens de schoen. Dat zit hem een beetje in het feit dat jij als hoofdpersoon nu wel heel erg wordt neergezet als een Spartaanse huurling die elke vijand openlijk op een slagveld of ergens anders moet afslachten.

Zoals je normaal gesproken gewend was van de serie, moest je veelal sneaky te werk gaan. Alles was er op gericht om zoveel mogelijk ongezien slachtoffers te maken. Gevechten kwamen absoluut ook voor, maar de gameplay had veel meer de focus op het ontwijken daarvan. Dat was vorig jaar al minder het geval en dat is nu eigenlijk helemaal niet meer aan de orde en dat is ergens toch wat jammer. Vorig jaar werd het verhaal zo verteld dat je uiteindelijk zag hoe The Brotherhood werd opgericht door Bayek. Ditmaal ben je een notoire huurling die gewoon geld krijgt om mensen te doden, ongeacht de manier waarop je dat doet. Als excuus voor dit uitgangspunt valt weliswaar aan te voeren dat dit verhaal zich ver voor dat van Assassin’s Creed: Odyssey afspeelt. Er was toen dus nog geen sprake van een Brotherhood of iets dergelijks.

Het hele gevoel van sluipmoordenaar zijn schuift hierdoor wel steeds meer naar de achtergrond. Dat wordt nog eens versterkt door het feit dat het in deze Assassin’s Creed niet alleen meer om politieke moorden gaat. Sluipmoordenaars vermoorden normaal gesproken voornamelijk (politieke) personen die binnen een systeem voor corruptie of onderdrukking verantwoordelijk zijn. Op die manier geloven de sluipmoordenaars erin dat er meer veiligheid komt voor de minder bedeelden in de samenleving en natuurlijk moeten de grootste vijanden – de Tempeliers – gestopt worden. Daar is in Assassin’s Creed: Odyssey totaal geen sprake van.

Het gehele hoofdavontuur is er nu meer op gericht om gerechtigheid voor jouw familie te krijgen en niet om moreel gezien de samenleving te helpen, zoals dat in vorige delen wel het geval was. Daarin vocht je natuurlijk tegen de eerder aangehaalde Tempeliers en die hebben nu min of meer plaatsgemaakt voor de leden van The Cult of Kosmos. Er is dus verhaaltechnisch wat voor te zeggen dat je nu niet als sluipmoordenaar speelt. Maar was het niet verstandiger geweest om dit als een losstaande game of een spin-off neer te zetten, waarin het draait om het zijn van een huurling? Nu is het gekoppeld aan de ‘Assassin’s’, zonder dat je daadwerkelijk een sluipmoordenaar bent.

Tegelijkertijd schetst dit ook een wat onzeker beeld voor de toekomst. De basis die Ubisoft heeft gelegd met Origins is uitstekend en mag wat ons betreft voorlopig aangehouden worden, maar raken ze niet de kern van wat Assassin’s Creed ooit was een beetje kwijt? Het was ook één van de minpunten in onze review, afgezien van het feit dat het verder een dijk van een game is. Toch hoort het gevoelsmatig niet helemaal bij de serie als je het puur vanuit het perspectief van de sluipmoordenaars bekijkt. Of denk je daar toch wat anders over en vind je de meer actiegerichte gameplay juist heel erg vet en lig je er niet wakker van dat het stealth element nu het ondergeschoven kindje is?

Vanaf hier dragen we het stokje aan jullie over, want daar gaat het immers om in deze rubriek. Wij zijn benieuwd naar hoe jullie hier tegenaan kijken. Voel jij je tijdens het spelen ook niet langer meer als een sluipmoordenaar of zijn er genoeg tegenargumenten te verzinnen, waardoor dit voor jou totaal geen probleem is? Linksom of rechtsom, wij horen graag jouw mening hierover!