Review: My Memory of Us – Het komt vaker voor dat belangrijke of afschuwelijke gebeurtenissen uit de geschiedenis van de mensheid worden gebruikt als onderwerp voor een videogame. Het is daarom niet vreemd dat het in My Memory of Us draait om de Holocaust. Het is echter wel opmerkelijk dat de ontwikkelaar hier een beetje een eigen draai aan heeft gegeven en dat het onderwerp wat ‘kindvriendelijker’ is gemaakt, hoe vreemd dat ook klinkt. Zo zijn nazi’s nu robots en zijn de joden nu de ‘rode’ en deze mensen dragen daardoor kleren in deze kleur. Dit is gedaan om het motto van de game kracht bij te zetten en dat is dat het leven je op elk moment positief kan verrassen. Weet My Memory of Us dat ook te doen?

Samen zijn

In My Memory of Us speel je met een naamloze jongen en meisje, waar je wanneer je maar wilt tussen kan wisselen. Beiden bezitten ze wat vaardigheden die je kan gebruiken om de verschillende puzzels die je tegenkomt tijdens je avontuur op te lossen. Zo kan het meisje bijvoorbeeld rennen en een katapult gebruiken en de jongen kan ongezien sluipen. Allebei hebben ze elkaar hard nodig, dus het is zaak om altijd bij elkaar te blijven. Je hoeft echter niet steeds te wisselen van personage om er voor te zorgen dat je samen verder kan. Je kan namelijk elkaars hand vastpakken en zo kun je niet alleen samen je avontuur voortzetten, het zorgt er ook voor dat de vaardigheid van de één voor de ander geldt.

…maar de kleur van je hart

Het eerste wat direct opvalt als je My Memory of Us speelt is de grafische aankleding, want deze is opmerkelijk te noemen. De stijl is heel kindvriendelijk en alles is in zwart-wit weergegeven, behalve de kleur rood. Dit geeft het spel niet alleen een totaal eigen uiterlijk, het is voor de speler ook een goede manier om te zien wat gevaar oplevert of wat juist gebruikt kan worden. Dit alles wordt namelijk ook in rood weergegeven. Het zorgt voor een simpel, maar toch indrukwekkend schouwspel. De ‘kindvriendelijke’ vormgeving van de graphics en het spel als geheel, doen de serieuze ondertoon van My Memory of Us echter niet ondermijnen. De game laat wel degelijk weten en zien hoe verschrikkelijk de Holocaust was en schotelt een verhaal voor dat simpel maar doeltreffend is.

Gebruik je fantasie

Het verhaal wordt op twee manieren verteld: door middel van cut-scènes en in-game. Dit wordt alleen wel op een totaal andere manier vormgegeven. De cut-scènes tussen de levels door worden ingesproken door niemand minder dan Sir Patrick Stewart. Deze man heeft gewoon een geweldige stem en tilt daarmee de game eigenhandig naar een hoger niveau. Tijdens de gameplay krijg je tekstballonnetjes met symbolen te zien in plaats van ingesproken tekst te horen. Dit lijkt heel erg vaag, maar deze ballonnen laten exact weten wat iemand probeert te zeggen. Je gaat hierdoor ook automatisch in je hoofd de diverse figuren van stemmetjes voorzien, net zoals je dat zou doen als je een boek zou lezen. Dit werkt dus perfect en laat je tijdens het gamen je fantasie gebruiken.

Veel (te veel)

Wat ook erg fijn is, is dat de puzzels die je tegenkomt tijdens het avontuur heel erg divers zijn. De ontwikkelaar probeert zoveel mogelijk verschillende genres aan de gameplay toe te voegen om de game fris en fruitig te houden. Het idee hierachter is natuurlijk prima, alleen komen niet alle onderdelen even goed uit de verf. Zo zijn er sommige segmenten die gewoon niet zo leuk zijn. Zo is er een race-scène die heel erg doet denken aan de NES-titel Excitebike, die net even te lang duurt en er zijn stealth-secties die niet veel voorstellen. Ook de puzzels zijn van wisselende kwaliteit en vaak is het zo dat deze wel heel erg gemakkelijk zijn om op te lossen. Dit houdt de flow in de game, maar een beetje meer uitdaging had zeker welkom geweest. Nu zijn er ook zeker leuke puzzels aanwezig, maar de kwaliteit gaat teveel op en neer. De ontwikkelaar heeft wellicht te hard geprobeerd om zoveel mogelijk variatie toe te voegen.

Op… en … neer

Waar wel wat harder aan gewerkt had kunnen worden, is als er obstakels in de weg staan en je hier op en/of af moet springen. Dit doe je namelijk door omhoog te duwen met de analoge stick of d-pad en als je ergens van af wilt springen duw je omlaag. Dit is logisch als het om een trap gaat die je op of af moet, maar ook over een houten kist gaan werkt op dezelfde manier. Dit verstoort de flow van de gameplay, doordat het zo onhandig en vooral langzaam werkt. Het was beter geweest als hier een actieknop voor was gebruikt of als het personage gewoon automatisch over de kleinere objecten heen zou gaan.

Conclusie

My Memory of Us weet qua verhaal en op grafisch gebied goed voor de dag te komen. Voor beide geldt dat zij in principe heel simpel, maar heel erg doeltreffend zijn. Het is jammer dat niet dezelfde aanpak is gebruikt voor de gameplay. De game doet hier juist teveel en dat zorgt voor een wat wisselvallig resultaat. Er is een grote diversiteit aan puzzels, maar deze zijn niet allemaal even leuk. Tevens geldt voor de meeste dat de oplossing wel heel erg gemakkelijk te vinden is. Het zorgt er wel weer voor dat de flow van de game wordt behouden, maar iets meer uitdaging had de game zeker niet misstaan. My Memory of Us is een leuke game, maar er had veel meer ingezeten.

Pluspunten

  • Mooie grafische stijl
  • Prikkelt je fantasie door gebruik van symbolen in plaats van tekst
  • Sir Patrick Stewart spreekt het verhaal in
  • Grote diversiteit in puzzels...

Minpunten

  • …die niet allemaal even goed uit de bus komen
  • Puzzels voor het grootste gedeelte wel heel erg gemakkelijk
  • Over obstakels heen gaan is een onhandige bezigheid

7.0