Review: Starlink: Battle for Atlas

Review: Starlink: Battle for Atlas – Er zijn in het heelal enorm veel sterrenstelsels en die mogen we in games geregeld ontdekken en verkennen. Er is recent een nieuw sterrenstelsel gevonden onder de noemer ‘Atlas’ en dat is waar ons nieuwe avontuur heeft plaatsgevonden. Op zoek naar de thuisplaneet van de alien Judge komen we in dit sterrenstelsel terecht in Starlink: Battle for Atlas. Waar onze zoektocht met vriendschappelijke intenties begon, blijkt dat er nood aan de man is, aangezien Atlas bedreigd wordt door het Vergeten Legioen. Het Starlink Initiatief is echter goed ontwikkeld en kan een vuist maken tegen deze bedreiging. Het is tijd om Atlas te redden van de ondergang!

Die rotzak Grax moeten we een lesje leren

Atlas is één van de laatste sterrenstelsels waar het Starlink Initiatief nog niet is geweest en gezien ze de thuisbasis van Judge nog steeds niet gevonden hebben, is dat één van de goede locaties om te gaan zoeken. Maar bij het betreden van dit sterrenstelsel gaat het direct fout. Het Vergeten Legioen valt de Equinox aan en neemt St. Grand – de leider van het initiatief – gevangen. Het enorme ruimteschip stort neer op de planeet Kirite en de individuele leden komen ook niet al te zachtjes terecht. Gelukkig is het merendeel van het apparatuur nog intact en binnen de kortste keren is alles weer operationeel. Met een ander doel gekomen, is het noodzakelijk om St. Grand te bevrijden en Grax te stoppen.

Grax is de grote vijand en de leider van het Vergeten Legioen die heel Atlas aan zich wil onderwerpen en gezien de inwoners nauwelijks de middelen hebben om zich hier tegen te verzetten, is het al snel aan jou en je maatjes om ze de helpende hand te bieden. Dat luidt ook het avontuur van Starlink: Battle for Atlas in waarin je verschillende planeten zult bezoeken en daar de lokale inwoners helpt om zo een alliantie op te bouwen met als uiteindelijke doel Grax te verslaan. Dat alles is goed voor een leuk avontuur dat voor jong en oud is en wat dit uniek maakt is dat deze game onder het toy-to-life genre valt. Kortom, je hebt tot op zekere hoogte fysieke items nodig om de game te kunnen spelen en dat is gelijk ook een verzamelelement.

Klik alles op je controller

Om de game te kunnen spelen dien je de beschikking te hebben over een houder die je op de controller plaatst. Op deze houder plaats je één van de beschikbare schepen, samen met een piloot waar er ook weer verschillende van zijn. Beschik je over meer van deze items, dan kan je op ieder gewenst moment de piloot en het schip wisselen. Samen met deze twee objecten kun je ook de vleugels van ieder schip loshalen en die op een ander plaatsen en hetzelfde geldt voor de wapens. Die wapens hebben veel invloed op de gameplay, want het ene wapen werkt beter dan de ander tegen bepaalde vijanden.

Tijdens het avontuur zul je dus geregeld tussen wapens wisselen en als je de dood vindt, dan kan je ook een geheel nieuw schip op de controller plaatsen zodat je direct verder kunt. Heb je slechts één schip? Dan dien je opnieuw te beginnen bij een buitenpost, wat in feite werkt als een checkpoint. Het spelen met deze fysieke items is best wel leuk, omdat het een effectieve bijdrage in de gameplay heeft. Dat betekent niet dat je per se alles moet kopen, want je kan het spel uitspelen met slechts twee wapens, één piloot en een schip. Dat neemt niet weg dat meerdere items handig kunnen zijn voor de vijanden en om te voorkomen dat je bij de dood vanaf een checkpoint opnieuw moet beginnen.

Diepgang maar ook oppervlakkig

De game is qua gameplay een beetje tweeledig. Ubisoft heeft erg de focus gelegd op de schepen en dan met name de bijbehorende wapens, want tijdens het avontuur zul je regelmatig beloond worden met loot. Deze loot bestaat uit mods, waarmee je je schip en wapens kunt modificeren. Dat betekent kortweg dat ze sterker worden door het geheel op bepaalde punten statistisch te verbeteren. De mods zijn aanvankelijk weinig interessant, maar als je er meer weet te vinden kun je ze fuseren voor een beter effect. Later in de game zul je ook meer zeldzame mods vinden die je nog meer statistische verbeteringen opleveren.

Je kunt behoorlijk aanklooien met deze mods en op basis daarvan kan je de ideale samenstelling voor de gameplay vinden. Dit kun je uiteraard gaandeweg blijven upgraden, zodat je bestand genoeg bent tegen de vele vijanden die je treft. Ook het centrale schip van het Starlink Initiatief, de Equinox, bied je de mogelijkheid om upgrades te kopen en die hebben algemene invloed op de gameplay. Hier spendeer je dan weer bepaalde items aan die je eveneens in het avontuur treft, net zoals de in-game valuta die je verdient door opdrachten te voltooien. Tevens zullen nederzettingen die zich bij je aansluiten valuta voor je genereren en daardoor zul je vrijwel nooit een gebrek aan bestedingsmiddelen hebben.

In dat opzicht gaat de gameplay best wel diep, omdat het veel mogelijkheden biedt. Met name rondom je schepen en wapens, die je in technisch opzicht kunt customizen. Daarbij geldt ook dat Ubisoft veel aandacht besteed heeft aan het detail van de personages, de wapens en de schepen, wat zich vertaalt naar mooi vormgegeven fysieke producten. Sterker nog, het is zelfs leuk om deze items in een vitrine te zetten, omdat het van degelijke kwaliteit is en veel detail kent. In dat opzicht vooral lovende woorden over het concept en de content van deze game, maar tegelijkertijd is de gameplay in het algemeen dan weer aan de oppervlakkige kant en dat zit hem met name in de repetitieve structuur van de missies.

Op elke planeet hetzelfde doen

Het Vergeten Legioen werkt volgens een vaste hiërarchie. Zo heb je verschillende Dreadnaught schepen die op de planeten die Atlas rijk is ‘Primes’ plaatst. Deze Primes activeren weer ‘Extractors’ en die zorgen er vervolgens weer voor dat de planeet in kwestie overgenomen wordt door het legioen. Je kunt een planeet bevrijden op verschillende manieren. Zo kun je verschillende Extractors uitschakelen, waardoor de kracht van een Prime afneemt. Versla je een Prime, dan is het grote gevaar geweken en is een planeet bevrijd. De Dreadnaught plaatst echter om de zoveel tijd een nieuwe Prime, dus ook die moet uitgeschakeld worden.

In welke volgorde je de vijanden uitschakelt maakt niet zoveel uit, maar hoe meer Extractors er zijn, hoe lastiger de Prime is, enzovoort. Besluit je echter direct een Dreadnaught aan te vallen, dan zal het proces zich niet langer herhalen, maar wel dien je op de planeet dan nog de Extractors of Primes aan te vallen. Tegelijkertijd dien je nederzettingen aan je te binden en dat zorgt ervoor dat de alliantie tegen het Vergeten Legioen toeneemt. Hoe beter de alliantie is, hoe actiever de inwoners van de planeet in kwestie aan de slag gaan om de vijand te verslaan. Het heeft dus wel degelijk zin om vrienden te worden met de aliens die je treft, ze zullen je namelijk op een gegeven moment gaan helpen.

Tegelijkertijd tref je op de verschillende planeten nog diverse zij-missies aan. Zo kun je bij vrijwel elke nederzetting een missie vinden. Die bestaat echter veelal uit naar een locatie toevliegen, iets ophalen en weer terugbrengen. Daar raak je vrij snel op uitgekeken en tevens merkten we dat we tijdens het spelen vooral op zoek waren naar de meest effectieve manier om zo snel mogelijk de Primes en Dreadnaughts uit te schakelen. Puur omwille van het feit dat de doelstellingen in de game continu hetzelfde zijn. Dit wordt sporadisch afgewisseld met wat geinige platform gameplay, maar dat komt minimaal voor. Ook alle randactiviteiten zijn op elke planeet hetzelfde en daardoor zul je – na lang spelen – de repetitieve gameplay een beetje zat worden.

De game weet zo hier en daar echt leuke verrassende missies voor te schotelen, maar uiteindelijk heeft het niet bijzonder veel om het lijf. Tenminste, puur hetgeen je kan doen in het universum en op de planeten zelf. Het systeem met de mods, de wapens en meer daarentegen is dan weer – zoals al aangehaald – erg uitgebreid. De game is bedoeld voor een wat jonger publiek, dus die zal daar ongetwijfeld minder moeite mee hebben. Toch kunnen we er niet omheen dat iets meer variatie in de missies niet verkeerd was geweest, want op een gegeven moment wordt toch wel erg duidelijk dat het relatief simplistisch van opzet is. Daar is ook gelijk een wat merkwaardig probleempje mee gemoeid en dat is de moeilijkheidsgraad.

Een wereld van verschil

We hebben de game op verschillende moeilijkheidsgraden gespeeld en waar ‘normal’ met het oog op de doelgroep niet al te ingewikkeld moet zijn, kan het bij momenten toch een behoorlijke uitdaging vormen. Je zult moeten levelen om vijanden te kunnen verslaan op lastigere planeten, maar dat werkt grinden heel erg in de hand. Gezien de gameplay vrij repetitief van aard is, krijg je een wat negatieve loop, omdat de voortgang onnodig opgehouden wordt. Dit was dan op de normale moeilijkheidsgraad en op nog hoger is dat helemaal aan de orde. Zet je de game naar ‘easy’, dan maakt het level opeens niet meer uit en kan je zo goed als niet doodgaan.

Afgaande op het spelen op verschillende niveaus voelt de moeilijkheidsgraad wat ongebalanceerd aan en als wij dat al merken, dan zal de jongere gamer hier helemaal tegenaan lopen. Easy is altijd een oplossing, maar enige uitdaging mag natuurlijk ook wel. Een ander puntje wat een beetje vreemd is, is dat de coöp split-screen mogelijkheid enkel werkt via verticaal gedeelde schermen. Maar gezien goed overzicht in deze game nogal belangrijk is, is het niet handig dat je zo weinig ziet door deze opdeling. Waarom de game niet horizontaal in split-screen gespeeld kan worden is ons een raadsel, want dat zou de coöp ten goede zijn gekomen.

Genieten van het avontuur

Er valt dus zeker het één en ander op Starlink: Battle for Atlas aan te merken, maar het weegt ook weer niet te zwaar tegenover het plezier dat je met de game kan hebben. Het universum waarin deze game zich afspeelt is behoorlijk groot en met voldoende planeten zul je je niet snel gaan vervelen. Iedere planeet heeft weer een eigen thema en bijbehorende invulling, wat het een plezier maakt om ze te verkennen. Ubisoft heeft bovendien enorm gespeeld met kleuren en er is genoeg te vinden op deze planeten die allemaal vrij groot zijn. Ook de ruimte invliegen vanaf een planeet en vice versa is erg tof gedaan, dit gaat soepel en zonder enige onderbreking wat de flow van de gameplay ten goede komt.