Review: Call of Duty: Black Ops 4 – Call of Duty is al heel lang een franchise die zich binnen onze samenleving heeft genesteld als een jaarlijks terugkerende gewoonte. We kennen het systeem van de drie verschillende ontwikkelaars die om het jaar hun steentje bijdragen. Dit jaar is het de beurt aan misschien wel de beste ontwikkelaar binnen deze serie. Treyarch heeft met de Black Ops sub-franchise hoge ogen gegooid en deze ontwikkelaar stond ook aan de wieg van de Zombies modus. De implementatie van deze modus was destijds een gewaagde keuze die verrassend goed uitpakte. Voor Call of Duty: Black Ops 4 is de keuze die gemaakt is zo mogelijk nog gewaagder. Men introduceert met Blackout namelijk voor het eerst een Battle Royale modus binnen de franchise en de singleplayermodus is geschrapt. Reden te meer om deze game volledig door te spitten om te kijken of het zich als totaalpakket weer staande kan houden.

Oude bekenden

Te beginnen met het onderdeel dat de serie groot heeft gemaakt en dan bedoelen we natuurlijk de multiplayer. In totaal zijn er veertien maps waarop je de strijd aanbindt met elkaar. Van die veertien maps zijn er vier (Firing Range, Summit, Jungle en Slums) gerecycleerd. Deze vier maps zijn afkomstig uit Black Ops en Black Ops II. Nuketown zal daar overigens ook nog bijkomen. Dit is echt een kwestie van perceptie, want je kan natuurlijk zeggen dat het feitelijke aantal van tien nieuwe maps wat weinig is. Anderzijds zijn de genoemde maps een feest van herkenning voor de fans. Bovendien steken ze qua opzet prima in elkaar en dat geldt in zekere zin ook voor de andere maps. Al zullen die je ondanks het zeer kleurrijke leveldesign niet bijblijven. Ze kennen nu eenmaal niet zo’n inspirerend ontwerp, al doen ze wel hun werk.

Dat is namelijk als geleider dienen voor de nog steeds erg vlot aanvoelende gameplay. Binnen de multiplayermodus ligt het tempo wat lager dan die van de vorige Black Ops, maar tegelijkertijd ligt het weer wat hoger dan het tempo van Black Ops II. De reden daartoe zit hem voornamelijk in het feit dat je als speler nu gedwongen wordt om een meer tactische aanpak te hanteren. Belangrijk hierin zijn onder andere de verschillende Specialisten, die elk hun eigen speciale acties en wapens hebben. Je kan wanneer je met vijf tegen vijf speelt binnen hetzelfde team niet met twee dezelfde Specialisten spelen. Wanneer je met zes tegen zes speelt, kan een team maximum twee dezelfde Specialisten bevatten. Deze restrictie zorgt voor een betere balans en dat komt door de verschillende eigenschappen die deze personages hebben. Dat maakt de gameplay ook dynamischer, omdat elk van hen op zijn of haar manier een stempel kan drukken op de match.

Meer tactiek

Hier zijn tig voorbeelden van te geven.  Zo kan je een belangrijke route op de map blokkeren door er een rol prikkeldraad neer te leggen. Of je stuurt je agressieve hond erop uit ter verkenning, of je zorgt ervoor dat al je teamleden weer een volle gezondheidsmeter krijgen. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Om daarnaast het gemis van een verhaal enigszins op te vangen, hebben alle Specialisten nu hun eigen achtergrondverhaal meegekregen. Deze korte verhalen worden allemaal begeleid met tussenfilmpjes van zeer hoge kwaliteit. Het zijn veredelde tutorials waarin je zoutloze potjes tegen bots speelt, wat op den duur gaat vervelen. Als alternatief voor de singleplayercampagne stelt dit eigenlijk amper wat voor en daar hoef je het dus niet voor te doen.

Terugkomend op je gezondheidsmeter: je gezondheid vult zich tijdens een potje niet automatisch meer aan. Dat moet je nu zelf doen. Om dit te doen kan je een flinke drugspuit in je lichaam knallen en je bent weer helemaal bij. Deze optie haalt het tempo van de actie iets omlaag en het laat je tijdens bepaalde situaties meer nadenken. Bijvoorbeeld wanneer je na een gevecht halfdood bent en er nog twee vijanden zijn. Die kan je gelijk proberen af te maken, maar je kan jezelf ook eerst verschuilen om jezelf te genezen. Door de onderwerpen die al zijn aangehaald, ben je geneigd om automatisch meer als een teamspeler te gaan denken over je manier van spelen. Plus dat tactiek centraal staat; soms denk je gewoon even na welke Specialist je bijvoorbeeld voor een bepaald potje kiest.

‘Control’ en ‘Heist’ als twee nieuwe modi zijn hierin goede voorbeelden. De eerstgenoemde is een beetje een kruising tussen Search & Destroy en Domination. Je speelt in twee teams van vijf tegen elkaar, waarbij je als team de ene ronde twee zones die opgedeeld zijn in drie delen, moet zien te verdedigen of veroveren. Weet je één zone te veroveren, dan is deze ook gelijk weg en blijft er nog één andere zone over. Tegelijkertijd heb je als team maar een beperkt aantal levens. Het resultaat is dat je over een rolverdeling moet nadenken wil je effectief te werk kunnen gaan. Want met spelers in de juiste rol, kom je een heel stuk verder, omdat de Specialisten elkaar in bepaalde mate aanvullen.

Control brengt het beste van andere modi samen en het is bij uitstek geschikt voor liefhebbers van tactiek en teamspel. Dat laatste is ook van toepassing op Heist waarin hetzelfde geldt qua levens. Sterker nog, je kan ‘down’ gaan, maar wanneer je eenmaal bent kapotgeschoten, moet je tot de volgende ronde wachten om weer mee te mogen doen. Het doel is hier om een tas met geld te vervoeren en die op een bepaalde plek te droppen. Aan het begin van een potje begin je echter met niets en je kan dan enkel een pistool kiezen. Naarmate je als team meer kills maakt of wanneer je vijanden überhaupt raakt, krijg je er geld bij. Met dat geld kan je weer wapens, attachments en perks kopen om de volgende ronde door te komen. Heist is een leuke toevoeging voor spelers die houden van met elkaar samenwerken.

Maar het kan nóg tactischer

We hebben het al veelvuldig gehad over dat je tactisch te werk moet gaan binnen de multiplayer en dat geldt nog meer voor Blackout. Dit is de nieuwe Battle Royale modus die Treyarch introduceert. Het principe is simpel: je moet namelijk alleen, in teams van twee of in teams van vier man als laatste zien over te blijven. Daarbij dien je af te rekenen met maximum 99 spelers. Met hoeveel spelers je in de werkelijk gigantisch map zit, hangt af van of je alleen of in een team speelt. Naast dat de map zelf dus heel erg groot is naar Call of Duty begrippen, voelt het echter niet té groot aan. Eigenlijk precies goed zelfs voor het totale aantal spelers. Leuk is dat de map van Blackout bol staat van de duidelijke verwijzingen naar andere multiplayer maps.

Als extra uitdaging doen ook de zombies hier hun intrede en die kunnen je af en toe zomaar onverwacht te grazen nemen. Als een kip zonder kop over de map rennen heeft hier geen zin. Nadat je een plek hebt gekozen om te landen, moet je direct een gebouw binnendringen om op zoek te gaan naar wapens. Ook is het handig om items te zoeken waarmee je jezelf kunt verbinden, alsook armour of attachments voor je wapens en perks. Het oppakken van items kan nog wel beter; op het moment van schrijven lichten de items niet heel goed op. Plus dat het onhandig is om vanuit een backpack dat ergens ligt de items op te pakken. Het was gemakkelijker geweest wanneer die items uit een backpack direct verspreid over de grond zouden liggen. In plaats daarvan moet je nu eerst met je pijltjestoets gaan navigeren tussen de spullen die je uit zo’n tas haalt, maar daar heb je op sommige momenten gewoon de tijd niet voor.

Het geluid kan beter

Wat ook niet helemaal in orde is, is het audiodesign. Dan hebben we het met name over het volume van de geluiden die je hoort. Die kloppen regelmatig niet met de afstand van waar je iemand ziet. Zo kan het zijn dat je heel dichtbij voetstappen hoort, maar dat wanneer je opkijkt je constateert dat de vijand een flink eind van je verwijderd is. Bovendien is het ook lastig om bijvoorbeeld te horen of iemand boven, rechts, links of achter je loopt. Dat zijn tot zover de verbeterpunten waarvan we hopen dat die met toekomstige updates nog zullen worden aangepakt. Waard om te benoemen zijn verder nog de drie voertuigen. Je kan met een buggy, een boot of een helikopter de map doorkruisen. Het zorgt voor meer dynamiek binnen de gameplay en het verandert de manier waarop je gewend bent om Call of Duty te spelen.

Zombies doden is nu werkelijk voor iedereen

De Zombies modus is al lang niet meer het ondergeschoven kindje en ditmaal trekt deze modus werkelijk alle aandacht. Ten eerste omdat je nu aan het begin gelijk al drie maps met elk een eigen verhaallijn kunt spelen. Dat is er zelfs nog één extra wanneer je bezitter bent van de Black Ops Pass. De maps IX en Voyage of Despair introduceren daarnaast ook hilarische nieuwe personages. In IX komt een viertal terecht in een Egyptische gladiatorenarena met verschillende mythologieën. Deze map kenmerkt zich doordat thema’s van Noorse, Keltische en Egyptische mythologieën hier veelvuldig afwisselend voorbij komen. Mede daarom is deze map verrassend gevarieerd en prachtig vormgegeven.

Voyage of Despair is een meer traditionele Zombies map, waar je je op een zinkend schip bevindt dat op de Titanic lijkt. Hier krijg je natuurlijk ook te maken met de zombieplaag en binnen het gigantische schip heb je de neiging om je te vergapen aan de eveneens prachtige en tot in detail opgetrokken omgevingen. Daar heb je eigenlijk geen tijd voor, want tegen deze prachtige achtergrond moet je ouderwets zombies afschieten. Deze map voegt zelfs nieuwe gameplay elementen toe doordat je als speler ook onderwatersegmenten moet doorkruisen waarbij je zelfs zwemmende zombies te lijf moet gaan. Voor oudgedienden is er nog Blood of the Dead; dit is een remake van Mob of the Dead uit Black Ops II. Hierin moet je het met bekende personages als Richtofen, Dempsey, Takeo en Nikolai opnemen tegen de stroom van ondoden.

Nog véél meer

Binnen de Zombies modus zijn er nu allerlei opties die je in staat stellen om de gameplay te tweaken, zodat je het verhaal letterlijk kan beleven op de manier zoals jij dat wil. Allereerst kun je oefenen in een tutorial. Ben je daar klaar mee, dan kan je als ongeoefende speler kiezen voor de optie ‘Beginner.’ Daarnaast heb je nog de klassieke manier van spelen waarbinnen je weer kan kiezen uit vier aparte moeilijkheidsgraden. Plus dat je in ‘Rush’ de kans krijgt om alles sneller te doorlopen waardoor de actie nog veel intenser overkomt. Dan ben je er nog niet, want je hebt tevens de mogelijkheid om zoals gezegd veel verschillende opties te tweaken. Dat gaat echt behoorlijk diep. Of je wel of niet bepaalde wapens mag gebruiken, vanaf welke wave je wilt beginnen, of zombies op je af komen lopen of rennen, of er barricades zijn ja of nee. Het zijn slechts een aantal voorbeelden van alles wat je kunt aanpassen en omdat er zoveel mogelijkheden zijn, komt dit in het begin wellicht wat overweldigend over. Desalniettemin is het echt ontzettend fijn dat je de gameplay in deze modus zo diep kunt customizen.

Toch het gemis van

Tot slot komen we nog even terug op het onderdeel wat nu juist mist en dan hebben we het natuurlijk over de singleplayer. Gevoelsmatig is het toch jammer dat deze modus juist nu ontbreekt. Natuurlijk heb je als solo speler nog genoeg om te doen, maar een lekker knallende campagne had zeker niet misstaan. Te meer niet omdat het verhaal van Black Ops en Black Ops II juist zo sterk was. In Black Ops III was dit verhaal weer veel te complex en daardoor moeilijk om te volgen. Juist met deel vier had Treyarch de kans om met een knallend en goed te volgen verhaal dit weer recht te zetten. Dat had ongetwijfeld nog meer goodwill opgeleverd en het had van Call of Duty: Black Ops 4 een nóg completer totaalpakket kunnen maken dan het nu al is.

Conclusie

Call of Duty: Black Ops 4 vindt het wiel niet opnieuw uit, maar het voert genoeg innovatie op diverse vlakken door om de ervaring vers te houden. De multiplayer modus voelt nog meer solide aan dan anders en het is leuk dat er nu meer nadruk ligt op tactiek. De Specialisten met verschillende eigenschappen zijn hierin een prima toevoeging. Datzelfde geldt voor andere aanpassingen, zoals de gezondheidsmeter die zich niet zomaar meer aanvult. De maps zien er gemiddeld genomen een beetje inspiratieloos uit, maar ze passen wel prima binnen de multiplayer modus. Op audiovisueel vlak merk je wel duidelijk dat Black Ops 4 wat steekjes laat vallen, dit komt met name naar voren in het ambitieuze Blackout wat op zichzelf weer een waardevolle toevoeging voor de franchise is. De Zombies modus is tot slot waanzinnig uitgebreid en door alle opties die je naar je hand kan zetten heel toegankelijk voor nieuwkomers. Ondanks het gemis van een singleplayer campagne maakt de aanwezige content Call of Duty: Black Ops 4 tot een game waar je weer vele uren aan kwijt zult zijn.

Pluspunten

  • Specialisten zorgen voor meer tactische aanpak
  • Het zelf aanvullen van je gezondheidsmeter
  • Het tempo in de multiplayer is precies goed
  • Blackout is een waardevolle toevoeging
  • Verwijzingen naar multiplayer maps in Blackout
  • Zombies modus volledig te customizen

Minpunten

  • Maps zien er wat inspiratieloos uit
  • Audiovisueel kan het beter...
  • ...zeker de audio in Blackout
  • Achtergrondverhalen van de Specialisten voegen niets toe

8.5