Review: 11-11: Memories Retold – Er zijn meer dan genoeg games te vinden die de Tweede Wereldoorlog als onderwerp hebben. De Eerste Wereldoorlog heeft niet dezelfde aandacht gekregen van ontwikkelaars en al helemaal niet als het gaat om titels voor consoles. De laatste was Battlefield 1 van DICE. Dit was een first-person shooter en die richtte zich vooral op het geweld. 11-11: Memories Retold gooit het echter over een compleet andere boeg en legt de focus op wat voor invloed een oorlog heeft op mensen en voegt daar ook de mogelijkheid aan toe om het verhaal te beïnvloeden. Zo wordt getracht de speler zich volledig te laten inleven in hoe een oorlog mensen kan beïnvloeden en wat voor gevolgen hun acties hebben.

Twee kanten

In 11-11: Memories Retold zijn er twee hoofdpersonages: de Duitser Kurt en de Canadees Harry. Beide heren sluiten zich bij het leger aan om verschillende redenen. Kurt heeft bericht gehad dat zijn zoon – die ook in het leger zit – en zijn bataljon zijn zoekgeraakt en hij wil hem zelf gaan vinden. Harry is een fotograaf die het hart van een vrouw wil veroveren, maar zij heeft alleen oog voor mannen met een legeruniform aan. Om indruk te maken gaat hij het leger in om daar foto’s te maken. Beide heren staan dus recht tegenover elkaar op het strijdveld en daardoor krijg je de oorlog van beide kanten te zien. Het lot weet echter altijd rare sprongen te maken, waardoor je voor onverwachte situaties komt te staan en de vraag is dan hoe je reageert.

Vrij als een vogel

Zoals je in de inleiding al hebt kunnen lezen, leunt 11-11: Memories Retold heel erg op het verhaal. In veel games zien we dat dit als resultaat heeft dat je weinig controle hebt over de hoofdpersonages en dat je enkel keuzes moet maken tijdens bepaalde acties of dialogen. In deze game heb je echter de volledige controle over je personage. Je komt terecht in op zichzelf staande gebieden die niet groot zijn, maar waar je wel vrijuit in kan lopen. Je krijgt wat simpele opdrachten om te doen en je kan met de verschillende mensen die je tegenkomt spreken, dus qua gameplay is het niet moeilijk. Aangezien er twee hoofdrolspelers zijn, zal je ook tussen hen wisselen en als je als Harry speelt, kan je ook foto’s van de omgeving maken. Kurt stuurt af en toe brieven naar huis en de tekst hiervan kun je beïnvloeden, en het thuisfront reageert op wat jij schrijft.

Langzaam op gang komen

Doordat het spel zich focust op het verhaal heeft de gameplay een ondersteunende functie, in plaats van dat het een essentieel onderdeel is. Dat het allemaal laagdrempelig is wat je moet doen valt te rechtvaardigen en het past prima bij de game, want het zorgt er voor dat het verhaal niet onnodig stil komt te staan. Het eerste hoofdstuk van 11-11: Memories Retold is echter in zijn geheel niet heel erg boeiend. Dit komt doordat het verhaal heel langzaam op gang komt en de dingen die je moet doen, die zijn erg simpel en niet bijzonder leuk. Sommige scènes worden ook te lang uitgesmeerd en sommige gedeeltes voelen heel erg als opvulling aan. Je moet je dus echt door het eerste hoofdstuk heen slaan. Het is jammer dat het eerste hoofdstuk niet goed uit de verf komt, want daarna blijven er nog maar twee hoofdstukken over. Eén derde van de game is dus vrij mak.

Maar dan…

Gelukkig wordt het daarna wel beter, veel beter zelfs. Na het eerste hoofdstuk opent de game zich veel meer en dan wordt de gameplay ook wat meer uitgediept. Tevens wordt het verhaal dan een heel stuk interessanter en komt het spel flink op stoom. Je gaat ook veel meer meevoelen met de personages en dat komt de game alleen maar ten goede. Er gebeuren ook dingen die je niet aan ziet komen en je wordt totaal opgeslokt door het verhaal. Het is daarom juist zo jammer dat het eerste hoofdstuk niet van dezelfde kwaliteit is als de laatste twee, want dat had de totale ervaring absoluut beter gemaakt. 11-11: Memories Retold is in z’n totaliteit erg goed, maar nu is er een kans dat gamers vroegtijdig afhaken, doordat de game zich pas laat van zijn beste kant laat zien. Buiten het laat op gang komen van de game, zijn er ook nog een aantal andere dingen die de ervaring wat in de weg zitten en één daarvan is het grafische gedeelte.

Mooi lelijk?

Door de kracht van de huidige consoles kiezen veel ontwikkelaars er voor om hun games zo realistisch mogelijke graphics mee te geven. Het valt daarom erg te prijzen als er voor een totaal andere stijl gekozen wordt. 11-11: Memories Retold is zo’n titel die het anders doet dan anders. Er wordt gebruik gemaakt van een waterverf-achtige stijl, die constant in beweging is. Dit is heel erg origineel, maar het werkt niet altijd even goed. Sommige scenes zijn echt bloedmooi door de gekozen stijl, maar er zijn ook genoeg momenten waarop het juist voor lelijke plaatjes zorgt. De graphics zijn dan veel te grof en het lijkt dan op een game voor de originele PlayStation, in plaats van een unieke visuele stijl voor de PlayStation 4.

Dat klopt niet

Wat de totale ervaring ook wat dwarszit is dat Kurt een Duitser is die vloeiend Engels spreekt als hij het verhaal van commentaar voorziet. Tijdens de gameplay praat hij echter Duits en het komt zelfs naar voren dat hij totaal geen Engels kan verstaan, laat staan spreken. Dat iedereen in de game zijn eigen taal spreekt zorgt natuurlijk voor een authentiek gevoel, maar dat wordt dus compleet om zeep geholpen doordat het Duitse hoofdpersonage tijdens het vertellen van het verhaal opeens wel Engels spreekt. Ook de vrouw van Kurt schrijft brieven aan haar man in het Engels. Waarom dit is gedaan is een groot vraagteken. Wel moet gezegd worden dat de voice-acting van beide hoofdrolspelers prima is.

Een blokje om

Het laatste wat het spel niet positief doet beïnvloeden is het feit dat er collectibles te vinden zijn. Het is prima dat deze wat achtergrondinformatie verschaffen, maar af en toe zitten ze het verhaal in de weg. Zo moet je bijvoorbeeld op een gegeven moment iemand van munitie voorzien, aangezien je in een groot gevecht met de vijand terecht gekomen bent. Hij heeft dus snel munitie nodig, maar er zijn op dat moment ook collectibles te vinden op plekken waar je helemaal voor om moet lopen. Dat omlopen strookt dus niet met het verhaal dat je je medesoldaat van munitie moet voorzien. Dit wordt wel weer een beetje goedgemaakt doordat je de game meerdere keren kan spelen, want er zijn een flink aantal verschillende eindes. Met de replaywaarde zit het dus wel goed in 11-11: Memories Retold.

Conclusie

11-11: Memories Retold is een sterk verhalend avontuur dat je volledig opslokt en je laat voelen wat de twee hoofdpersonages moeten doorstaan. De gameplay zelf is simpel, maar staat in dienst van het verhaal en dat past prima bij het genre. Het is jammer dat dit alleen voor de laatste twee hoofdstukken geldt, want het eerste hoofdstuk is juist heel erg mak en moedigt je niet echt aan om verder te spelen. De laatste hoofdstukken zijn echter zo goed, dat je geduld uiteindelijk zeker beloond zal worden. Er zijn ook meerdere eindes, dus de game is goed herspeelbaar. Wel zijn er een aantal dingen die de ervaring in zijn totaliteit wat belemmeren, zoals het Engels kunnen spreken van het Duitse hoofdpersonage en de collectibles die het verhaal soms in de weg zitten.

Pluspunten

  • Zeer boeiend verhaal
  • Goede mix van gameplay en verhaal
  • Prima voice-acting van hoofdpersonages
  • Meerdere eindes
  • Originele grafische stijl die zijn goede momenten kent...

Minpunten

  • …maar ook regelmatig zorgt voor lelijke visuele plaatjes
  • Kurt kan opeens Engels praten tijdens het vertellen van het verhaal
  • Komt erg langzaam op gang
  • Collectibles staan het verhaal soms in de weg

7.5