Special: Asterix & Obelix XXL 2 Remaster – Getafix, de bekende druïde afkomstig uit het dorpje van Asterix & Obelix heeft hen en alle andere druïden verraden. De Romeinen nemen deze druïden onder aanvoering van Caesar mee naar Las Vegum. Een nieuw resort van de Romeinse leider, alwaar deze druïden worden opgesloten. Tot verbijstering van het bekende duo uiteraard, die niet kan geloven dat Getafix een verrader is. In opdracht van het dorpshoofd Vitalstatistix, wordt het duo er op uitgestuurd om Getafix te vinden en te achterhalen wat zijn reden voor het verraad is. En dat luidt een erg vermakelijk avontuur in!

Romeinen meppen tot je een ons weegt

Getafix? Ja, hij is de druïde die bij ons ook wel bekend staat als Panoramix, dus het gaat nog steeds over die oude man met de lange witte baard. Zijn vermeende verraad brengt het duo naar het centrum van de Romeinen alwaar je zes verschillende locaties aan doet in je queeste om alle druïden te bevrijden en de waarheid te achterhalen. Deze omgevingen zijn allemaal verschillend en creatief vormgegeven, wat mede te danken valt aan de grappen die de ontwikkelaar er oorspronkelijk in had verwerkt. Deze hele game is namelijk één grote parodie op allerlei bekende omgevingen en personages. Het is dus allesbehalve een serieus avontuur en de humor van toen werkt anno 2018 nog steeds.

Oké, het is misschien regelmatig nogal aan de flauwe kant, maar toch wist de game meer dan eens een goede glimlach op ons gezicht te toveren. In de kern is de game dus identiek aan het origineel, wat vanzelfsprekend is bij een remaster. Dat betekent ook dat de gameplay voor het merendeel bestaat uit Romeinen in elkaar slaan en dat doe je met een paar simpele moves. Door helmen te verzamelen kun je gaandeweg wat passieve skills vrijspelen en daar zijn zo nu en dan ook speciale moves aan gekoppeld die je wat creatiever laten vechten. Dit is voor de gameplay op zich een goede aanvulling, zij het niet dat de aangegeven knoppencombinatie regelmatig niet overeenkomt met personage of dat de acties gewoon niet geregistreerd worden.

Aangezien je continu aan het vechten bent, zal je ondanks de aanwezigheid van diverse moves vooral blijven vasthouden aan de basismoves, omdat die wel werken. Het is zonde dat de input lang niet altijd goed geregistreerd wordt, waardoor deze moves een beetje overbodig aanvoelen. Je kunt ze immers niet aan de lopende band succesvol inzetten. Dat betekent niet dat ze niet werken, maar het kost door de slechte registratie teveel moeite om het te gebruiken, waardoor je het al snel laat voor wat het is. Richting het einde van de game breekt dat het speelplezier ook een beetje op, want dan doe je zo goed als niets anders dan continu maar vechten en dat is erg repetitief.

Verzamelen maar

Natuurlijk, dat laatste punt geldt ook voor het origineel, aangezien de game weinig veranderd is. Zelden zie je in remasters echt nieuwe dingen, maar de ontwikkelaar heeft in dit geval uitdagingen toegevoegd. Die bestaan echter ook uit… jawel, vechten, dus dat voelt een beetje inspiratieloos aan. Toegegeven, je kan weinig andere kanten uit met de gameplay en het valt te prijzen dat hier überhaupt moeite voor gedaan is. Toch vermoed ik dat het merendeel van de spelers deze uitdagingen laat voor wat ze zijn, tenzij de platinum Trophy een gewild pronkstuk is. In dat kader zijn deze gevechten wel weer praktisch, want het levert je tevens een flinke sloot helmen op.

Die helmen spendeer je aan nieuwe moves, passieve skills en figurines. Dat laatste is gewoon een extra collectable element, dus leuk voor de verzameling (en de Trophy) maar je hebt er verder niets aan. De game kent overigens ook nog diamanten helmen en postkaarten die je kunt verzamelen, waardoor je gemotiveerd wordt om locaties opnieuw te bezoeken. Qua gameplay heeft Asterix & Obelix XXL 2 dus zeker wel wat te bieden, want je bent al snel een uur of 8 bezig. Afgezien van de wat wisselvallige input registratie voelt de game ook best goed aan. Natuurlijk spreken we hier niet van een Triple-A game, maar voor wat het doet en biedt is het prima.

Niet alles is even mooi

Het is qua gameplay misschien wat verouderd, maar iedereen die nostalgische gevoelens bij deze titel heeft zal zich hier goed mee kunnen vermaken. De ontwikkelaar heeft zich ondanks de extra toevoeging van uitdagingen echter niet heel erg uitgesloofd, want grafisch is de game opgeleukt maar dat geldt enkel voor de levels en animaties. Het ziet er grafisch dus prima uit, maar het is overduidelijk een remaster en dat is gewoon beduidend minder mooi ten opzichte van een remake, zie bijvoorbeeld de grafisch uitstekende Spyro Reignited Trilogy. Wat grafisch niet meehelpt is dat de tussenfilmpjes niet van een grafische upgrade zijn voorzien. Die zijn zoals je ze herinnert van de PlayStation 2 en om enigszins de gedateerde kwaliteit te verbloemen worden ze in een kleiner kader getoond.

Waarom dat niet ook mee is genomen bij het upgraden van de visuele kwaliteit, is ons een raadsel. Wel is duidelijk dat dit een gemiste kans is, want de filmpjes zijn leuk dankzij de grappen die er in verwerkt zitten, maar het steekt zo af tegen de rest van de visuele kwaliteit. Verder is de camera net zoals in het origineel bij momenten wat vervelend. Die is niet dynamisch genoeg, waardoor die met enige regelmaat achter muren blijft hangen en je het overzicht compleet kwijtraakt. Hetzelfde geldt voor de ‘fixed’ camera bij eindbaas gevechten, waardoor het lopen en springen net een tikkeltje lastiger in te schatten is en je meer dan eens per ongeluk het platform af loopt, waardoor je het gevecht opnieuw mag doen. Die camera had ook wel wat aandacht kunnen gebruiken, want die zit het plezier bij momenten wat in de weg. Gelukkig is het niet te ernstig, maar dit had beter gekund.

Conclusie

Als speler van het origineel heb ik me ook nu weer goed vermaakt met het avontuur. Dat voornamelijk dankzij de afwisselende omgevingen, de humor en natuurlijk de mogelijkheid om met dit fantastische duo te spelen. Toch was Asterix & Obelix XXL 2 ‘back in the days’ niet echt een hele bijzondere titel en dat is ook nu weer van toepassing. De gameplay is in de kern goed, de puzzels die je zo her en der treft zijn leuk, net zoals het platformen, maar het is nergens heel erg indrukwekkend of speciaal. Jammer aan deze remaster is dat de ontwikkelaar de camera niet wat soepeler heeft gemaakt en ook is het zonde dat de tussenfilmpjes niet wat mooier zijn. Als laatste is de input registratie lang niet altijd even goed en dat kan wat storen, net zoals het repetitieve karakter richting het einde van de game. Desalniettemin is deze remaster verder prima en op zich de moeite waard als je het origineel gespeeld hebt, maar wacht wel even tot het wat goedkoper is. Met vijftig euro is het prijskaartje naar onze mening iets te fors.