Review: Persona Dancing: Endless Night Collection – De Persona serie is inmiddels een groot succes. Zelfs Persona 5 wist hier in Europa aardig voet aan wal te zetten met een reden. Het is gewoon een verdomd goede JRPG-serie. Maar gezien deze games erg veel op dialoog berusten en ze je ook de nodige uren kosten om uit te spelen, zal het waarschijnlijk nog wel even duren voordat we een volwaardig nieuw deel krijgen. Een goede reden voor Atlus om met spin-offs te komen. Persona 4 kende al twee spin-offs in de vorm van Persona 4: Arena en Persona 4: Dancing All Night. Nu is het wederom de beurt aan de ritmische games met Persona 5: Dancing in Starlight én Persona 3: Dancing in Moonlight. Jawel, twee dansgames die tegelijk uitkomen.

Lichter qua toon

We behandelen deze twee titels in één artikel, aangezien ze op papier precies hetzelfde zijn. Hetgeen wat natuurlijk afwijkt zijn de personages en de nummers waarop je zal mogen dansen. Ook zijn beide games voorzien van een eigen uniek verhaal, maar deze verhalen zijn eigenlijk flinterdun en afgezien van de bekende personages hebben ze niks met Persona te maken. De Persona titels staan bekend om hun wat donkere ondertoon waarbij je als speler geconfronteerd wordt met moord, pedofiele leerkrachten en homofobie. Van dit soort thema’s is in deze dancing spin-offs niks terug te vinden. Deze zijn gewoon lekker vrolijk qua ondertoon en misschien daardoor voor fans van ritmische games die niks hebben met de duistere tinten van Persona, toch wel aantrekkelijk.

Meer van hetzelfde

Mocht je al bekend zijn met Persona 4: Dancing All Night, dan zullen deze games je niet veel nieuws kunnen bieden. Op het gebied van gameplay is er eigenlijk niets veranderd. Wat je wel mag verwachten is andere muziek, nieuwe outfits en accessoires, alsook een paar nieuwe customs die je kunt toepassen op de nummers. Met customs kun je elk nummer aanpassen om deze zo moeilijker te maken, zodat je een hogere score kan halen. Ook zijn er customs die een nummer juist makkelijker maken. Dit zal je dan wel minder punten opleveren, maar zo kan je dat ene rotnummer waar je maar niet voorbij kwam een keer van begin tot eind kunnen beluisteren. Oefening baart kunst en je zal zo nu en dan een nummer meermaals moeten spelen alvorens je het weet uit te spelen. Natuurlijk zijn er ook gewoonweg meerdere moeilijkheidsgraden waar je uit kan kiezen.

Om maar even de vinger op de zere plek te leggen, er zijn een paar dingen waar we wat kritiek op hebben als we deze twee titels naast hun voorganger leggen. Allereerst speelden wij deze versies op de PlayStation 4. Gezien de verschillende noten die je moet raken over heel je scherm heen dwarrelen, kan dit soms zeer onoverzichtelijk zijn als je bijvoorbeeld een wat grotere tv hebt. Ritmische games als deze spelen wat ons betreft dan toch net wat lekkerder op de PS Vita, waar Persona 4: Dancing All Night in eerste instantie voor is verschenen. Wél een leuke bonus, mocht je het vierde deel nooit gespeeld hebben en je kiest voor de Endless Night Collection, dan krijg je Persona 3: Dancing in Moonlight, Persona 5: Dancing in Starlight én Persona 4: Dancing All Night allemaal op de PlayStation 4. Het pakket is dus wel zéér uitgebreid.

Een ander punt wat wij erg jammer vinden is dat deze twee titels een stuk beperkter aanvoelen dan diens voorganger. In Persona 4: Dancing All Night kreeg je op basis van jouw score ook een geldbedrag toegekend waarmee je unlockables kon kopen in een winkel. Je kon dus alles ontgrendelen op de volgorde die jij zelf als nuttig zag. Eerst de customs en outfits halen die je wilde, vervolgens het andere spul om de collectie zo compleet te krijgen. In deze twee titels unlock je deze dingen vanzelf door elke keer naar wat dialoog te kijken nadat je bepaalde mijlpalen in de game hebt gehaald. Speel een x-aantal nummers, zorg ervoor dat je een x-aantal keer noten als “Perfect” raakt en ga zo maar door. Uiteindelijk krijg je er nog steeds hetzelfde voor terug, maar toch vonden we het systeem in het vorige deel gewoonweg beter.

Verzorgd

Het belangrijkste in een ritmische game is toch wel de soundtrack. Mocht je bekend zijn met de Persona serie, dan weet je dat het qua muziek eigenlijk altijd wel goed zit. De soundtrack van Persona 5 was sowieso al heerlijk en ook die van Persona 3 is eigenlijk heel erg goed. Sowieso is dit een “trip down memory lane”, gezien Persona 3 inmiddels alweer ruim tien jaar geleden in Europa uitkwam. Speciaal voor deze games zijn ook een paar van de herkenbare deuntjes geremixed, zodat deze zichzelf wat beter lenen voor een dansgame. Het moge duidelijk zijn dat deze spin-offs in ieder geval geen simpele cashgrab zijn, maar dat er ook daadwerkelijk moeite in is gestoken. Iets wat we ook terug zien in het grafische aspect.

Aan de ene kant hebben we Persona 5: Dancing in Starlight, die zijn grafische pracht en praal direct uit Persona 5 haalt. Aan de andere kant hebben we Persona 3: Dancing in Moonlight, die eigenlijk nog veel meer indruk op ons wist te maken. Voor deze game heeft Atlus alle personages en wat bekende omgevingen uit Persona 3 volledig opnieuw gemaakt in de Persona 5-engine, waardoor de personages nu dezelfde cartoony look hebben als die van Persona 5. Het is wat ons betreft toch wel bewonderenswaardig hoe veel tijd en aandacht er in een simpele dansgame als deze is gestoken. In dat opzicht weet Atlus dan toch elke keer weer kwaliteit af te leveren.

Conclusie

Enerzijds is er niets mis met Persona 3: Dancing in Moonlight en Persona 5: Dancing in Starlight. De muziek leent zich prima voor een ritmische game en de remixes die speciaal voor deze games zijn gemaakt zijn ook van prima kwaliteit. Ook de aandacht die is besteed aan het grafische aspect van Persona 3: Dancing in Moonlight is zeker iets wat benoemd mag worden. Anderzijds vinden we het jammer dat de nieuwe manier van dingen unlocken in deze titels toch wat beperkter aanvoelt in vergelijking met hun voorganger en we vinden dit soort titels toch net wat lekkerder spelen op de PS Vita. Desalniettemin, als je fan bent van Persona of gewoon van ritmische games in het algemeen, dan zijn dit titels die je best wel een keer mag checken.

Pluspunten

  • Goede soundtrack
  • Grafisch prima
  • Gameplay staat als een huis

Minpunten

  • Toch wat beperkter dan hun voorganger
  • Verhaal flinterdun

7.5