Special: De 17 slechtst beoordeelde PS4 games op PSX-Sense in 2018

Special: De 17 slechtst beoordeelde PS4 games op PSX-Sense in 2018 – Je hebt geweldige games, goede games, vermakelijke games, leuke games, maar ook ontzettend slechte games. In 2018 zijn er weer de nodige titels voorbij gekomen die gewoon om te huilen waren en dat hebben we dan ook laten weten in de reviews.

In het overzicht hieronder hebben we de slechtst beoordeelde PS4 games van 2018 willekeurig voor je op een rijtje gezet. Mocht je dus één van deze games tegenkomen, dan is het wellicht beter om die links te laten liggen. We trappen de lijst met slechtste games af met een welbekende game hier op de site, namelijk Kingdom Come: Deliverance…

#17 – Kingdom Come Deliverance

Kingdom Come: Deliverance bevat verschillende leuke systemen. Het zwaardvechten is afgezien van een tergend lock-on systeem best wel cool. De menselijke routines en het uitgebreide levelsysteem met perks is goed uitgewerkt. De sfeer is een perfecte weerspiegeling van hoe Tsjechië er in de middeleeuwen uit heeft gezien, dus dat klinkt allemaal goed. Daarbij is Henry een normale jongen die uitgroeit tot ridder, wat toch een verademing is tussen alle bovennatuurlijke helden. Dit positieve wordt echter geteisterd door een absurde hoeveelheid bugs en glitches, waardoor de systemen geen toevoeging op de immersie van de game genoemd kunnen worden, maar eerder een irritatie. Het concept van de game is absoluut goed, maar de game had duidelijk veel meer ontwikkeltijd nodig. Het is technisch gewoonweg niet op orde en bij momenten een ramp om te spelen en dat is echt oprecht eeuwig zonde.

Check hier de Kingdom Come Deliverance review

#16 – Titan Quest

Er zijn zeker oudere games die het waard zijn om als remaster opnieuw uit te geven, alleen valt Titan Quest niet onder deze categorie. De gameplay heeft zijn beste tijd wel gehad en de uitwerking is ook verre van ideaal. Tevens is de user interface voor verbetering vatbaar. De game weet je wel constant te belonen en is grafisch aardig opgepoetst, maar daar staan weer vervelende technische mankementen tegenover, zoals framerate problemen en erge pop-in. Titan Quest valt dus door de mand en zelfs fans van Diablo-achtige games zullen hier niet al te vrolijk van worden.

Check hier de Titan Quest review

#15 – Schacht

Schacht is op papier best een leuk idee, maar het is simpelweg niet goed uitgewerkt. De besturing reageert te langzaam, wall-running werkt niet lekker en er zijn veel parkoersen die gewoon niet goed in elkaar steken en daardoor niet leuk zijn. Tevens zijn sommige levels letterlijk onspeelbaar door een bug. Toch zijn er af en toe momenten waar levels wel wat lekkerder in elkaar steken en die zijn best leuk om te spelen, ondanks dat de besturing niet ideaal is. Schacht had dus wel degelijk de potentie om gamers iets aardigs voor te schotelen, maar dat wordt teniet gedaan door het niet goed genoeg uitwerken van de verschillende onderdelen van het spel.

Check hier de Schacht review

#14 – Tennis World Tour

Tennis-fans hebben jaren moeten wachten op een nieuwe game over hun favoriete sport, maar worden met Tennis World Tour niet voor hun geduld beloond. Over het algemeen speelt het wel aardig, maar er zijn flink wat punten die voor verbetering vatbaar zijn. Zo heb je niet de volledige controle over je speler, het aantal modi is erg karig en het commentaar is bedroevend slecht. Ook op grafisch niveau weet de game niet veel indruk te maken. Met andere woorden: Tennis World Tour heeft alle kenmerken van een budgettitel, maar wordt voor de volle pond aangeboden. Daar komt ook nog eens bij dat de game simpelweg niet af is, want er kan nog niet online gespeeld worden, terwijl de modus wel zichtbaar is in het menu.

Check hier de Tennis World Tour review

#13 – Super Street: The Game

Er is echt ontzettend veel mis met Super Street: The Game. De besturing slaat op niets, de remmen zijn slecht afgesteld waardoor die nauwelijks werken, de AI is het domste wat we in jaren hebben gezien, de physics zorgen voor belachelijke situaties tijdens aanrakingen met anderen en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Verder kent de game ook nog verschillende bugs, zoals audio die wegvalt bij een crash, mensen die plat op de grond in de garage liggen en nog veel meer. Online is het uitgestorven en de game in split-screen spelen is geen succes, omdat het grafisch van een absurd laag niveau is. Ondanks al deze minpunten hebben we toch wel wat plezier aan de game kunnen beleven, maar dat was voornamelijk op momenten dat alles echt goed ging. Dus bij goede wagencontrole, een prettige route en vooral het gebrek aan hinderlijke AI mederacers. Aan alles wat er te tunen valt, is de ontwikkelaar helaas vergeten om de game zelf te tunen en dat is echt zonde, want het concept heeft potentie.

Check hier de Super Street: The Game review

#12 – Black Clover: Quartet Knights

Black Clover: Quartet Knights zal het toch echt moeten hebben van gamers die grote fan van de serie zijn, want het spel is simpelweg niet goed genoeg om niet-fans geïnteresseerd in deze titel te maken. Het is grafisch op zich wel oké en er zijn veel verschillende personages waarmee je kunt spelen, maar de gameplay wordt heel snel repetitief. De verhalende campagne is ook nog eens schandalig kort en erg gemakkelijk. Er zijn wel andere modi aanwezig, maar daar verandert de gameplay niet door, dus ook hier raak je snel op uitgekeken. Het lijkt er op dat de ontwikkelaar flink in tijdsnood heeft gezeten en dat het spel daardoor niet de volledige aandacht heeft gekregen en dat is natuurlijk niet best voor een game waar je de volle pond voor moet betalen.

Check hier de Black Clover: Quartet Knights review

#11 – One Piece: Grand Cruise (PS VR)

Ben je een gigantische One Piece fan? Dan is One Piece: Grand Cruise wel leuk voor een uurtje, maar wacht dan tot de game wat goedkoper is. De vraagprijs van €9,99 is niet heel erg hoog, maar alsnog te duur voor wat deze ervaring je te bieden heeft. Het is qua gameplay zo minimaal dat je er heel snel op uitgekeken bent en het kunstmatig oprekken van de speelduur door elke scene telkens in z’n geheel af te laten spelen is vervelend. Hierdoor moet je verplicht dezelfde conversaties door totdat je daadwerkelijk wat kan doen of kan gaan spelen. Lang verhaal kort, One Piece: Grand Cruise is gemakzuchtig, heeft nauwelijks gameplay en een gebrek aan content. Jammer, want hier had meer mee gedaan kunnen worden.

Check hier de One Piece: Grand Cruise (PS VR) review

#10 – Fear Effect Sedna

Fear Effect Sedna is qua opzet niet heel erg bijzonder, maar als de gameplay voor de rest goed in elkaar had gezeten, dan had het een leuke game kunnen zijn. Helaas zijn er te veel punten die het spel negatief beïnvloeden. Zo werkt het richtsysteem stroef en bij baasgevechten zelfs slecht, is de AI van zowel je vijanden als teamgenoten niet best en werkt de stealth gameplay niet goed. Ook de simpele audiovisuele aankleding en de slechte voice-acting helpen de boel niet. Toch laat de game zich af en toe wel van zijn betere kant zien en er zijn leuke verwijzingen naar de eerdere twee delen en de cut-scènes weten de sfeer van het origineel over te brengen. Fans van de franchise zullen daardoor misschien iets meer vergevingsgezind zijn dan niet-fans, maar ook zij zullen zien dat er veel meer in Fear Effect Sedna had gezeten.

Check hier de Fear Effect Sedna review

#9 – Agony

Agony laat je afdalen in de hel en dus is het alleen maar toepasselijk dat de game ook een ware hel is om te spelen. Steengoed level design en een oerdegelijk concept wordt vakkundig de nek omgewrongen door een gebrekkige technische uitvoering en controls waar zelfs de meest hardnekkige horrorfanaat – en die is per definitie heel wat gewend op dit vlak – zijn neus voor ophaalt. Agony probeert, maar gaat keihard op zijn bek. In die mate zelfs dat het bestaan van extra modi – door de ontwikkelaar in elkaar gestoken om de speelduur te verlengen – op zich al even eng is als de rest van de game. Jammer, maar helaas. Een klein peloton aan patches zal hier misschien ooit nog soelaas bieden, maar op dit moment is Agony je aandacht niet waard.

Check hier de Agony review

#8 – Metal Gear Survive

Metal Gear Survive is een slechte game. Een erg slechte game. In het begin gaven we aan dit niet als een Metal Gear Solid game te behandelen, maar toch hebben we wel vergelijkingen met The Phantom Pain moeten maken omdat dit gewoon een slechte uitbreiding lijkt. Ze hebben alles van The Phantom Pain gepakt, de gameplay nagenoeg hetzelfde gelaten zonder na te denken over hoe je fatsoenlijk mêlee combat implementeert in een game en daarbij is het grafische niveau bedenkelijk te noemen. De coöp lijdt hier natuurlijk ook onder, want in veel andere games is een Horde modus wel vermakelijk. Het enige wat we als lichtpuntje willen benoemen is het crafting systeem wat, verrassend genoeg, wel uitgebreid is en vele mogelijkheden kent. Ook het zelf verbouwen van voedsel is een leuke mogelijkheid, maar het is wel al eerder gedaan. Deze game had gewoon niet hoeven te bestaan en had al helemaal niet de naam Metal Gear mogen dragen.

Check hier de Metal Gear Survive review

#7 – Hello Neighbor

Leuk idee, zeer matige tot ondermaatse uitvoering – dat is jammer genoeg Hello Neighbor in een notendop. Het verhaal was een stuk diepgaander dan ik verwacht had, maar de gameplay bezorgt je eerder een karrenvracht aan frustratie dan de kriebels waarvoor je titels als deze aanschaft. Wie een stevige uitdaging wil, kan zich altijd wagen aan Hello Neighbor, al dien ik je dan te waarschuwen voor het volstrekt irrationele en onvoorspelbare gedrag van de onverslaanbare slechterik en de nonsensicale puzzels waarvan je spontaan de haren uit je hoofd begint te trekken. Het schattig bedoelde grafische stijltje gaat ook compleet de mist in en geeft je eerder het gevoel dat je in een low-budget hoek van het Cartoon Network aanbeland bent. Een goede raad: laat deze buurman met rust, ga liever een pint drinken met de jouwe.

Check hier de Hello Neighbor review

#6 – Jagged Alliance: Rage!

Als je dan al een oude serie wilt terugbrengen, doe het dan wel goed. De vorige twee delen van Jagged Alliance op de pc waren al niet goed en deze game doet de serie ook niet echt veel eer aan. De gameplay an sich werkt, maar is zeer beperkt. De game kent een cliché wraakverhaal, wat op zich past in de setting, maar dat wordt verpest door de verschrikkelijke voice-acting. Jagged Alliance: Rage! is niet de manier om PlayStation gamers kennis te laten maken met deze franchise. Laten liggen dus.

Check hier de Jagged Alliance: Rage! review

#5 – New Gundam Breaker

Bandai Namco heeft met New Gundam Breaker gekozen om wat veranderingen door te voeren in de franchise, maar helaas komen deze veranderingen het spel niet ten goede. Het visual novel-gedeelte gaat op zich wel, maar tijdens het vechten gaat het helemaal mis. De besturing reageert traag, je hebt niet heel veel vechtbewegingen en je krijgt constant dezelfde opdrachten te doen. Tevens houdt de framerate de game niet bij en het beeld staat zelfs zeer regelmatig een paar seconden stil. Eigenlijk is het enige lichtpuntje van de game dat je verschrikkelijk veel mogelijkheden hebt om je eigen Gunpla in elkaar te zetten. Maar dat is natuurlijk bij lange na niet genoeg om de game aan te schaffen.

Check hier de New Gundam Breaker review

#4 – Moonfall Ultimate

Als je een actie-RPG op de markt brengt, dan verwacht je op zijn minst een game die toch wel wat spektakel met zich meebrengt. Helaas weet Moonfall Ultimate dit niet te brengen en ook op vrijwel elk ander punt weet de game simpelweg geen indruk te maken. De gevechten worden heel erg snel saai, de moeilijkheidsgraad is niet gebalanceerd en het leveldesign en vijanden zijn heel erg basic. Het is wel leuk dat je kunt kiezen uit drie verschillende klassen aan het begin van je avontuur, maar deze verschillen nauwelijks van elkaar. Alleen de magische krachten zijn anders, maar die weten sowieso geen indruk te maken. Ben je dus op zoek naar een leuke actie-RPG, dan kan je Moonfall Ultimate beter met rust laten. Er zijn meer dan genoeg andere titels te vinden voor de PlayStation 4 die vele malen beter zijn, zelfs voor dezelfde prijs als deze game.

Check hier de Moonfall Ultimate review

#3 – The Infectious Madness of Doctor Dekker

The Infectious Madness of Doctor Dekker doet meer dan de vorige Full Motion Video-games die Wales Interactive heeft uitgegeven, maar komt het minst goed uit de verf. Je hebt wel meer mogelijkheden, maar deze zijn eigenlijk totaal overbodig. Het maakt niet uit in welke volgorde je vragen stelt en vragen die je zelf kunt formuleren leveren geen belangrijke informatie op. Het spel geeft dus geen voldoening, want het maakt niet uit wat je doet. De gemixte kwaliteit van het acteerwerk en dat het verhaal nagenoeg hetzelfde blijft bij een nieuwe speelbeurt met een andere dader, weet de game ook niet positief te beïnvloeden. The Infectious Madness of Doctor Dekker is langdradig, onlogisch en gewoon niet leuk, daar kan het op zich leuke algehele verhaal helaas niets aan veranderen.

Check hier de The Infectious Madness of Doctor Dekker review

#2 – Shaq-Fu: A Legend Reborn

Eigenlijk zou onze conclusie uit slechts één woord kunnen bestaan en dat woord is: Nee. Gewoon nee. Waarom bestaat dit? Hebben ze überhaupt moeite gedaan om dit ook maar in de buurt te laten komen van middelmatigheid of was het doel om dit vervolg misschien nog wel slechter te maken dan het origineel? Geforceerde slechte grappen, een audiovisuele presentatie die menig flash-spelletje nog kan overtreffen, laadtijden die de gemiddelde wachttijd van de Ziggo helpdesk doet verbleken en gameplay die nog minder interessant is dan een visual novel. Het enige wat we nog kwijt willen is dat we oprecht hopen dat de tekenaars van de cut-scènes ooit nog aan de bak komen bij een studio die hun talenten gebruikt voor iets moois. Shaq-Fu: A Legend Reborn mag zo snel mogelijk uit ons geheugen gewist worden.

Check hier de Shaq-Fu: A Legend Reborn review

#1 – The Quiet Man

Niemand dacht met zekerheid dat The Quiet Man een echt succesvolle game zou worden, maar we hadden er toch wel, tsja, iets van verwacht. Dit is gewoon zo goed als niks. In zo’n twaalf jaar tijd is dit de eerste originele creatie van Human Head Studios, bekend van de originele Prey, en dan krijgen we dit voorgeschoteld? Dat daarnaast uitgever Square Enix het lef had om tijdens de E3 deze game een momentje te geven in de vorm van een teaser trailer, gaat onze pet al helemaal te boven. The Quiet Man heeft simpelweg geen bestaansrecht en had wat ons betreft direct geschrapt mogen worden. Square Enix is een uitgever die bij ons een vrij goede naam heeft, maar dit is dan toch wel de eerste vlek, nee, brandgat die wij op hun repertoire mogen aantreffen.

Check hier de The Quiet Man review