Review: Life is Strange 2 – Episode 2: Rules

Review: Life is Strange 2 – Episode 2: Rules – Met Life is Strange 2 introduceerde Dontnod nieuwe personages en ook een nieuw verhaal. Er zijn overeenkomsten met het vorige deel, maar voor de rest staan beide games op dit moment nog apart van elkaar. Ongetwijfeld zal er vroeg of laat daadwerkelijk een connectie gemaakt worden, maar voor nu volgen we de tocht van Sean en Daniel Diaz, die noodgedwongen op de vlucht zijn geslagen nadat een agent én hun vader de dood hebben gevonden. De vorige episode smaakte ontzettend naar meer, zoals we toen in de review schreven, en na maanden wachten is het nu eindelijk zover.

De rust

Sean en Daniel zijn op de vlucht geslagen voor de autoriteiten na de gebeurtenissen in de eerste episode. Dat zet ze op een pad richting Mexico, maar gezien beide jongens nog erg jong zijn zullen ze zich voornamelijk ter voet verplaatsen. Dat duurt lang, maar er is niet echt haast bij geboden dus soms blijven ze ergens enige tijd hangen. Dat zie je in het begin van de episode, maar ook wat later in het verhaal komt dat terug. Dat zorgt voor rust in het geheel, want alles gaat z’n gangetje en even zijn de zorgen waar ze mee te maken hebben weg. Het biedt de ruimte om beide personages nog beter te leren kennen en dat is waar deze episode goed in slaagt.

Je hebt natuurlijk enigszins sturing in hoe Sean zich gedraagt, want ook deze episode presenteert met enige regelmaat belangrijke keuzes. Deze keuzes zijn vrij zwart wit, dus het gevolg is letterlijk het één of het ander en dat op korte of iets langere termijn. De keuzes die je in de vorige episode hebt gemaakt hebben invloed op deze episode, maar het voelt allemaal nog niet echt impactvol aan. Het zal straks als we verder in het verhaal zijn steeds duidelijker worden, maar tot zover is het allemaal niet heel erg merkbaar. De rigoureuze keuzes uiteraard wel, want die zorgen echt voor een ander verloop van een scene en mogelijk later in het seizoen voor verregaande gevolgen.

In dat kader leent deze episode zich uiteraard voor een tweede playthrough om te zien wat er gebeurt, maar of het verhaal zich heel erg gaat opsplitsen valt nog steeds erg lastig te bepalen. Buiten dat is deze episode precies wat je er van verwacht qua gameplay, dus eigenlijk valt er niks nieuws te bekennen. De rust die deze episode uitstraalt biedt de ruimte voor wat meer persoonlijke conversaties, maar tegelijkertijd merkten we wel dat het bij momenten wat traag gaat. Ook omdat je op bepaalde momenten specifieke acties moet uitvoeren om verder te kunnen en als je net de ’trigger’ over het hoofd ziet, vervalt het in wat trial & error. In een game waarin juist keuzes centraal staan, mogen ook de gameplay keuzes wel wat gevarieerder.

Dit ongeacht of de game je een bepaalde kant op stuurt of dat het een reactie is op een eerdere actie. Een goed voorbeeld is dat we een kerstcadeau voor Daniel moesten zien te bemachtigen op een kerstmarkt. Doordat we in de vorige episode best wat geld hebben uitgegeven aan campingmateriaal, én omdat we nu een straatzangeres wat geld gaven, was het budget te laag om iets te kopen. Dit overslaan was niet mogelijk en dus dwong de game ons om iets te stelen, terwijl dat eigenlijk niet in het straatje past van de keuzes maken die we tot zover gemaakt hebben. Natuurlijk is dit slechts een klein voorbeeld, maar het tekent wel een beetje de lichte gebreken die zich nu tonen.

Indrukwekkende personages

Wat deze episode op een fantastische manier doet, is personages bij elkaar brengen die allen een hele duidelijke persoonlijkheid hebben. Je verstaat direct de verstandshouding tussen de individuen, puur door hun gedrag en dialogen te observeren en dat maakt het tot een erg menselijk avontuur. Zeker ook herkenbaar als je vergelijkbare karakters uit je omgeving kent. Ook waren we onder de indruk van hoe de proloog op Life is Strange 2 in deze episode verwerkt zit, want alle ideeën die we hadden werden met één actie de kop ingedrukt. Het is zo simpel gedaan dat het de juiste impact heeft, omdat het zo verrassend is. Maar hiervoor geldt wel dat dit volledig afhankelijk van je interpretatie is. We willen niet spoilen, vandaar dat we dit wat vaagjes formuleren, maar als je de episode en proloog speelt zul je direct begrijpen wat we bedoelen.

Heel veel meer hebben we eigenlijk niet over de tweede episode te vertellen. Het verhaal is interessant, maar gaat ietwat trager dan in de vorige episode. Tegelijkertijd leer je de broers nog beter kennen en met een speelduur van ongeveer 3 uur kunnen we deze episode als prima bestempelen. Toch was de eerste episode wel beter, omdat we wat punten van kritiek hebben en omdat de laatste momenten van deze episode leunen op een onverantwoorde actie van een volwassene. Nu is die actie nodig voor de volgende episode, maar het is volstrekt irrationeel, waardoor het wat geforceerd aanvoelt. Voor de rest levert Dontnod gewoon weer goede kwaliteit af, maar we hopen wel dat de volgende episode wat sneller komt. Tussen deze en de vorige zat naar onze zin iets te veel tijd.