Review: Far Cry: New Dawn

Review: Far Cry: New Dawn – We zijn nog niet eens een jaar verder na de release van Far Cry 5 of er verschijnt alweer een nieuw deel. Dat is relatief snel, maar de nuance is wel dat dit deel best veel te maken heeft met het vorige deel. De game speelt zich 17 jaar na de gebeurtenissen van het vijfde deel af en gaat min of meer verder waar dat deel ophield. Aan het einde van het vorige deel werd de wereld verwoest en dat gaf de natuur de kans om alles terug te claimen. Ondanks de verwoesting zijn er genoeg overlevenden en zij zijn nu de heersers van de wereld waarin Far Cry 5 zich afspeelde. Waar echter communities worden gevormd, zijn ook slechteriken en het is aan jou om hen te verdrijven. Is deze Far Cry net zo goed als de vorige, of toch meer een tussendoorsnack? Je checkt het in deze review.

Dezelfde map, andere vibe

Als je aan Far Cry: New Dawn begint, raden we je aan om Far Cry 5 eerst gespeeld te hebben. Het hoeft niet, de gameplay is immers ook leuk als je het verhaal niet echt volgt of kent, maar het helpt wel een hoop bij het begrijpen van de game. De map is hetzelfde als die van Far Cry 5, alleen ziet de wereld er nu natuurlijk heel anders uit nadat Joseph Seed de atoombommen liet afgaan. Het voorspelde einde van de wereld waar je in Far Cry 5 mee werd geconfronteerd is dus gekomen, maar het ziet er een paar jaar later toch heel anders uit. De wereld is weer in bloei, er zijn dieren (alhoewel sommige gemuteerd zijn) en er zijn weer bewoners die druk bezig zijn om de boel herop te bouwen. Zoals je begrijpt verkeert de wereld echter relatief kort na zo’n nucleaire aanslag in een soort ‘pakken wat je pakken kan’-mentaliteit.

De overlevenden hebben kampen gemaakt van gevonden metaal en hout; de creativiteit dient ook groot te zijn, want zoveel is er niet om handen. Er hebben zich verschillende communities gevormd die er allemaal eigen regels en visies op nahouden. Als lonewolf heb je weinig kans, want de chaos is groot en overleven is moeilijker. De absolute leiders in de bossen van Montana zijn The Highwaymen. Deze groepering staat onder leiding van de tweelingzusters Mickey en Lou en zij zijn simpelweg meedogenloos. Jij helpt een groep vriendelijke overlevenden om het op te nemen tegen The Highwaymen en je beschermt ze tegen dit kwaad. Maar doordat Hope County in een post-apocalyptische staat verkeert, zul je altijd op je hoede moeten zijn, want gevaar ligt constant op de loer.

Leuke setting, maar qua verhaalvertelling minder pakkend

Wat Far Cry 5 voor velen zo’n interessante game maakte, was het bestaan van een religieuze cult waar je het tegen opnam. Deze sekte zat vol gekkies en er waren heel veel herkenbare situaties uit het echte leven in terug te vinden. De Highwaymen zijn wat minder interessant en nogal voor de hand liggend. Het post-apocalyptische siert de game, maar het hele bad-guy idee is een behoorlijk cliché, wat ervoor zorgt dat veel dingen als een herhaling kunnen aanvoelen, maar dan in een ander jasje. De setting is gelukkig een goede verfrissing waar we erg enthousiast over zijn, omdat het daadwerkelijk andere gameplay met zich meebrengt.

Ubisoft heeft namelijk wat RPG-elementen toegevoegd aan de gameplay om deze Far Cry niet te beperken tot enkel een reskin van deel vijf. Zo is de nadruk op het looten groter geworden, omdat alles als het ware nog gemaakt moet worden. Wil je een nieuw wapen? Dat koop je niet met geld, maar met onderdelen die je in de wereld zoekt en kunt vinden. Hetzelfde geldt voor het kamp waar je in verblijft, Prosperity. Om betere auto’s te kunnen maken, moet je een garage upgraden, voor betere wapens de werkbank en voor betere medicijnen zorg je dat de kas op orde is. Dit alles gaat gepaard met onderdelen en materialen die je onderweg tegenkomt en uit menig buitenpost van de vijand kunt halen.

Deze elementen zorgen voor een RPG-feeling en dat breidt zich ook uit naar het uitschakelen van vijanden. Deze hebben nu in tegenstelling tot Far Cry 5 allemaal een bepaalde health score. Je ziet een balkje boven hun verschijnen wanneer je ze aanvalt en zo kun je zien hoe sterk de vijanden zijn. Door steeds krachtigere wapens te gebruiken, kun je sterkere vijanden uitschakelen, die meer uitdagend worden naarmate de game vordert. Je ziet ook hoeveel schade je wapen toebrengt, door de puntentelling boven de vijand. Vijanden zijn jammer genoeg nog vaak net zo dom als in Far Cry 5, waardoor ze rare capriolen uithalen, dus het is duidelijk dat hierin geen progressie is geboekt.

Onder andere hierdoor merk je dat Far Cry: New Dawn vooral de focus legt op de RPG-elementen, gecombineerd met de vertrouwde formule van de franchise. Dit werkt goed en de setting geeft een leuke draai aan de game, maar in feite zaten al deze zaken al min of meer in Far Cry 5, alleen lag de nadruk er toen niet op. In Far Cry 3 lag de nadruk bijvoorbeeld heel erg op het verzamelen van materialen en onderdelen om items mee te craften. Dat werd in het vijfde deel meer naar de achtergrond geschoven, maar dat wordt nu weer goed gemaakt. Dit omdat de RPG-elementen een belangrijke rol spelen, wat oudgedienden ongetwijfeld blij maakt.

Coöp of met de AI

Net als in Far Cry 5 is het ook in New Dawn weer mogelijk om de game in coöp te spelen. Het systeem is in principe hetzelfde gebleven en je krijgt weer de nodige ondersteuning van NPC’s die je opdrachten kunt geven. Het gemis van Boomer blijft echter wel groot, want hij zit helaas niet in deze game. De ondersteuning die je nu krijgt van NPC’s of een andere speler maakt de game een stuk interessanter dan wanneer je alleen speelt. Het overnemen van een buitenpost in coöp blijft bijvoorbeeld fantastisch en ditmaal biedt de game een meerwaarde in de vorm van een reset. Dat is niet nieuw, maar nu krijg je wel meteen de keuze om buitenposten weer door The Highwaymen te laten innemen, wat tot drie keer toe kan. Wanneer je dat doet, keren ze terug met nog sterkere vijanden wat dus voor meer uitdaging zorgt. De beloning is echter ook veel groter, waardoor je je kamp sneller kunt ontwikkelen en kunt voorzien van upgrades. Jammer is wel dat de coöpprogressie weer host-only is, dus je medespeler kan de progressie niet overdragen naar zijn/haar eigen game.

Kan repetitief aanvoelen, maar de Expedities zijn nieuw

In veel opzichten is Far Cry: New Dawn een leuke game die enkele verfrissende elementen kent waardoor het enigszins anders aanvoelt. Toch voelt de game op veel vlakken ook wel aan als een herhaling van Far Cry 5. Je bezoekt immers nog steeds enigszins dezelfde locaties en de missiestructuur is nagenoeg onveranderd gebleven. Ubisoft heeft nieuwe dingen toegevoegd, maar wanneer je weer door dezelfde bunkers loopt, voelt het allemaal erg herkenbaar aan. Om dat enigszins te verbloemen, heeft de ontwikkelaar nu Expedities toegevoegd.

Die Expedities maken het mogelijk om naar verschillende locaties in Noord-Amerika te reizen en daar een missie te voltooien, wat je nieuwe loot oplevert. Deze uitstapjes zijn vooral leuk door een verandering in de omgeving, maar bestaan qua missies in essentie toch uit meer van hetzelfde. Dit omdat je ook tijdens deze missies niet echt vernieuwing treft. De afwisseling in omgevingen is echter een aangename extra. Niet dat dit alles per se slecht is, maar er worden gewoon niet zulke grote stappen vooruit gemaakt, waardoor Far Cry: New Dawn vooral aanvoelt als een tussendoortje.

R.I.P. Boomer

Dierenliefde is een wonder, deze vriendschap was bijzonder. Je was een trouwe kameraad, die zijn sporen bij ons achterlaat.

Rust zacht lieve Boomer.