Review: God Eater 3 – We hebben deze keer in ieder geval niet al te lang hoeven wachten op het vervolg van God Eater 2. Waar er tussen de release in Japan en Europa bij God Eater 2 gewoonweg enkele jaren heeft gezeten alvorens wij de verbeterde Rage Burst uitvoering kregen, weet God Eater 3 zijn weg naar ons in enkele maanden te vinden. Nieuw hier is de ontwikkelaar, want in plaats van Shift, die als ontwikkelaar diende voor de eerste twee delen, is God Eater 3 uit de stallen van Marvelous. Zij zijn voornamelijk bekend van de Senran Kagura serie, maar weet Marvelous ook van God Eater 3 weer iets goddelijks te maken?

Gevallen goden

We beginnen God Eater 3 in gevangenschap. Adaptive God Eater’s, ofwel AGE’s, worden niet meer met het respect behandeld die ze verdienen voor het uitschakelen van de Aragami. In plaats daarvan worden zij ook als monsters gezien, omdat ze over krachten beschikken. Jij en een klein groepje andere AGE’s zitten in de gevangenis van de Pennywort basis in één van de met as-besmette gebieden. De mensen daar gebruiken de AGE’s om voor hun de aanvallende Aragami uit te schakelen in de besmette gebieden, om zo te voorkomen dat ze zelf niet ziek worden door het inademen van de besmette lucht in de omgeving.

Zo nu en dan mag je dus je cel uit en nadat je een paar opdrachten hebt voltooid, laait er een as-storm op en krijgen jij, Hugo en Zeke een oproep van een aankomende karavaan, terwijl je nog buiten de Pennywort basis bent. Je reageert op deze oproep en vervolgens bevrijden zij ook de achtergelaten AGE’s uit de basis. Jouw team mag zich nadien aansluiten bij de karavaan onder leiding van Hilda en zo komt het avontuur op gang. Maar gedurende de game wordt al snel duidelijk dat er meerdere karavaans zijn die ook gebruik willen maken van jouw diensten. De karavaans dienen als een soort bewegende woonplaatsen die door de wereld heen trekken om zo nog eventuele bruikbare spullen uit alle vernietiging te verzamelen.

Genoeg herkenning

Jouw wapen is natuurlijk weer de God Arc, een wapen wat allerlei soorten vormen kan aannemen. Elke vorm van jouw God Arc heeft natuurlijk de nodige upgrades en het is aan jou om te bepalen wat jij het prettigste vindt spelen. Jouw God Arc kan de vorm aannemen van twee kleinere zwaarden, een grote hamer, een bijl en ga zo maar door. Ook kan jouw God Arc een geweervorm aannemen, maar die is beperkt. Zodra jouw kracht op is, zal je weer verder moeten met een slagwapen om zo je geweer op te laden. Qua wapens en de manier waarop je het tegen de diverse Aragami opneemt doet enigszins denken aan Monster Hunter. Dat is geen gekke vergelijking, want kort door de bocht genomen zou je God Eater 3 kunnen bestempelen als een “anime Monster Hunter”.

Door opdrachten te voltooien en dus op Aragmi te jagen, krijg je allerlei beloningen bestaande uit geld, voorwerpen die je kan gebruiken om jouw God Arc te verbeteren en diverse consumables, zoals drankjes om je leven aan te vullen tijdens de missies. Door missies te voltooien stijgt ook jouw God Eater-rank, waardoor je moeilijkere missies aan kunt nemen. Dit telt natuurlijk ook voor coöp, want je kan als level 2 God Eater natuurlijk niet een level 8 vriend uit de brand helpen als hij in een lastige missie zit. Als je Monster Hunter hebt gespeeld, zal het je vast zijn opgevallen dat dit héél erg hetzelfde klinkt als de Hunter-rank, die in die games wordt gehanteerd. Plagiaat? Niet echt, gezien God Eater dit systeem ook al hanteert sinds het eerste deel.

Tot dusver helaas nog niet echt veel vernieuwing. Je krijgt nog altijd een soort van Blood Art tijdens de gevechten door happen uit monsters te nemen met de God Arc. Dit bouwt zich op en vervolgens kun je meer schade aanrichten. Het principe is hetzelfde, alleen heet het nu Burst-mode in deze game. Wat wel nieuw is, is het Engage systeem. Door dicht bij jouw party members te blijven tijdens het vechten, bouw je een soort link op die zich dan weer vertaalt naar Engage. Wanneer je Engage gebruikt, delen jij en de groepsgenoot met wie je de Engage-meter hebt volgebouwd dezelfde krachten en power-ups.

Eén van de beste dingen van God Eater 3 blijft het spel in coöp spelen. De missies voltooien in coöp is natuurlijk leuker dan in je eentje, maar het is jammer dat je niet het hele verhaal in coöp kan spelen. Nieuw zijn de Assault Missions en hierin neem je het met maximaal acht spelers tegelijk op tegen een heel erg sterke vijand. In dit soort gevechten is teamwork essentieel, zo moet één speler zorgen dat de Aragami afgeleid wordt, terwijl de rest er lustig op los kan hakken. De ander neemt dan weer de rol van healer op zich en zo zijn de rollen verdeeld. Het kan soms wat lastig zijn om een geschikt en gemotiveerd team te vinden om deze opdrachten tot een goed einde te brengen, want elke speler heeft zijn voorkeur. Toch is samenwerken belangrijk, want maar wat in het rond gaan slaan werkt niet.

Middelmatige presentatie

Het grootste minpunt van God Eater 3 is voor ons het grafische aspect. Nu God Eater 3 exclusief naar deze generatie consoles is gekomen, hoopten we op een flinke grafische upgrade. God Eater 3 ziet er wel een stuk beter uit dan zijn voorganger, maar het is nog steeds niet echt een mooie game. Als de game nu een vaste 60 frames per seconde weet te behouden, dan was dit geen probleem geweest. Maar dat doet God Eater 3 helaas ook niet. Op momenten dat de Aragami dichtbij komen, door jou bijvoorbeeld aan te vallen, merkten we aanzienlijke framedrops op onze PS4 Pro. Dit had absoluut beter gekund.

Geluidstechnisch hebben we weer de keuze uit Engelse of Japanse stemmen en dat is gewoon prima. De Engelse stemmen klinken nog steeds niet echt geweldig, maar een game als God Eater 3 wil je over het algemeen toch met Japanse stemmen spelen, gezien goede Engelse voice-acting in dit soort games nog altijd vrij zeldzaam is. De muziek in God Eater 3 doet zijn werk, maar is niet memorabel. Wel zitten er een paar hele goede gemaakte anime cut-scènes in de game verwerkt, waar duidelijk veel tijd en moeite in is gestoken. Na dat gezien te hebben zien wij een God Eater 3 anime-serie eigenlijk wel zitten!

Conclusie

Een goed vervolg, maar het brengt niets baanbrekends. God Eater 3 blijft een beetje de “anime Monster Hunter”, om het heel droog uit te drukken. Er zijn wat nieuwe dingen toegevoegd, zoals het Engage-systeem en de hele toffe Assault Missions, maar voor de rest is het allemaal een beetje hetzelfde gebleven. Niet erg, maar we hadden toch wel gehoopt dat God Eater nu écht het PlayStation 4 tijdperk ingetild zou worden. Geen baanbrekende graphics hebben is geen punt, maar zorg er dan wel voor dat de game op z'n minst een stabiele 60 frames per seconde weet te behouden. Een goede game, maar het weet de top helaas niet te bereiken.

Pluspunten

  • Vertrouwde gameplay
  • Nieuw Engage-systeem
  • Coöp blijft leuk
  • Assault Missions kunnen héél vet zijn

Minpunten

  • Grafisch middelmatig
  • Technische problemen zoals framerate
  • Coöp enkel per missie

7.5