Review: Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy

Review: Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy – Nadat er meerdere delen voor Nintendo consoles en mobiele telefoons zijn verschenen en er zelfs een uitstapje als speelbaar personage naar Marvel vs. Capcom heeft plaatsgevonden, brengt Capcom hun befaamde Ace Attorney serie eindelijk ook naar de PlayStation 4. Dit gebeurt door middel van de collectie: Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy. Deze collectie bevat de eerste drie games uit de langlopende en populaire franchise, namelijk Phoenix Wright: Ace Attorney, Phoenix Wright: Ace Attorney – Trials and Tribulations en Phoenix Wright: Ace Attorney – Justice For All. Of het Capcom is gelukt om de essentie goed over te zetten lees je in deze review.

Objection!

Onze hoofdpersoon is vanzelfsprekend de titulaire Phoenix Wright en de games volgen zijn weg van beginnende en stuntelende advocaat naar de go-to advocaat-extraordinair die elke zaak op bijzondere, en soms onnavolgbare, wijze naar zijn eigen hand weet te zetten en te winnen. De trilogie bevat, zoals al eerder gezegd, de eerste drie delen van de Phoenix Wright serie met uiteindelijk in totaal veertien zaken die je moet oplossen. Elke zaak is anders en soms op-en-top Japans te noemen, maar elke game bevat ook nog een overkoepelend verhaal.

Alle zaken, na de eerste introductie-zaak, zijn redelijk hetzelfde qua opzet. Zo zijn ze opgedeeld in twee secties die elkaar, afhankelijk van de zaak, afwisselen. Een sectie waarin je door middel van een point-en-click methode onderzoek doet door te zoeken naar aanwijzingen en het voeren van verschillende gesprekken met verdachte types en andere personen die je pad kruisen. De andere sectie van een zaak speelt zich, hoe kan het ook anders, af in de rechtszaal. Elk deel van een getuigenis is namelijk te ontleden. Beide secties wisselen elkaar af, zodat je nooit te lang hetzelfde doet.

Aan Phoenix dus de moeilijke taak om door middel van het secuur nakijken en het presenteren van het juiste bewijsstuk op het juiste moment alle leugens op te sporen in een getuigenis. Dit om zo een (vaak) ten onrechte verdacht persoon vrij te pleiten zonder dat je te veel zelfvertrouwen – oftewel jouw levensmeter – in de vorm van een balkje verliest. Is het balkje leeg, dan heb je de zaak verloren. Gelukkig kan je altijd een nieuwe poging wagen. De games in de collectie dagen je vooral uit om kritisch na te (blijven) denken en alle bewijsstukken goed te bestuderen voordat je daadwerkelijk een zet doet.

Hold it!

Hoewel de opzet van elke zaak keer op keer hetzelfde is, wordt het nooit echt vervelend. Dit ten dele omdat elke zaak de nodige memorabele personages kent, zoals Edgeworth – de befaamde strafpleiter die in een ver verleden zelfs zijn eigen spin-off heeft gekregen – en de mysterieuze Godot. Maar ook omdat het plot van elke zaak gewoon ijzersterk is en echt goed in elkaar steekt met veelal een twist die rechtstreeks uit een goede film zou kunnen komen.

Wat ook helpt om de gameplay fris te houden, is het feit dat Trials and Tribulations en Justice for All een nieuwe gameplay-mechaniek bevatten genaamd: Psyche-Locks. Dit zijn bepaalde blokkades in de vorm van sloten die alleen geopend kunnen worden door middel van het presenteren van het juiste bewijsstuk(ken) op het juiste moment in het spel. Ook zijn de Psyche-Locks de enige manier om een beetje zelfvertrouwen terug te krijgen nadat je iets verkeerd hebt gedaan in een rechtszaak, de games bieden je dus de mogelijkheid tot enig herstel gaandeweg.

Take That!

Op grafisch vlak is de presentatie van de collectie netjes te noemen, zeker als je beseft dat de games oorspronkelijk in Japan in 2001 op de Gameboy Advance en in 2005 voor de rest van de wereld op de Nintendo DS zijn verschenen. Het ziet ernaar uit dat Capcom veel moeite heeft gestoken in deze trilogie. Elk deel is in HD met de hand opgepoetst, met geen kartelrandje of oneffenheid te bekennen. De presentatie van elke game gebeurt door middel van een 2D weergave met ietwat bewegende sprites, waardoor de games wat weg hebben van een interactieve visual novel of stripboek. Maar, op het enige moment dat je bewijsstukken in 3D kan onderzoeken, door het verschillende kanten op te roteren, valt het op dat dit niet de sterkste kant van trilogie is.

…not Guilty

Natuurlijk is ook de besturing aangepast, zodat je de games zonder touchscreen kunt spelen en dat gaat op zich prima. Jammer is wel dat het soms onduidelijk is wat de X-knop precies doet. Nu zijn we gewend dat je daarmee veelal iets kunt bevestigen in vrijwel elke game, maar in deze games kan de knop qua functie ook voor wat anders staan. Dit wordt echter niet aangegeven tijdens het spelen, wat een beetje vreemd is. Met name omdat de functies van de andere knoppen wel worden aangeduid.

Wat ook wel echt lijkt te missen is een manier om de gesproken teksten terug te lezen. Nu wordt dit probleem deels opgelost door je court-record, waarin alle aantekeningen tijdens je zaak terug te vinden zijn, maar een volledig uitgeschreven transcript zou sommige onduidelijkheden verhelpen. Zo zou je veel specifieker bepaalde uitspraken of situaties kunnen terugvinden, wat kan helpen in een zaak. Ook als je op een later moment verder gaat, de game biedt immers de mogelijkheid om halverwege gewoon op te slaan, zodat je niet verplicht bent de hele zaak uit te zitten alvorens je kunt afsluiten.