Review: Puyo Puyo Champions

Review: Puyo Puyo Champions – De Puyo Puyo serie is intussen al sinds 1991 in de gamewereld aanwezig en heeft inmiddels dan ook al een vrij groot aantal games op de teller staan. De laatste telg in deze lange rij heet Puyo Puyo Champions en kwam al eerder uit in Japan onder de naam Puyo Puyo eSports. Ook Westerse gamers kunnen vanaf nu de competitieve Puyo Puyo-ladder beklimmen. Wordt Puyo Puyo ook bij ons in het Westen een populaire esport?

De Puyo Puyo-puzzel

Het concept van Puyo Puyo is simpel, maar voor degenen die nog nooit van deze serie hebben gehoord, doe ik het even uit de doeken. De Puyo zijn wezentjes in verschillende kleuren, die in snel tempo op een speelveld, dat kan vergeleken worden met een Tetris-veld, worden gedropt. Het is jouw taak als speler om deze Puyo te ordenen volgens hun kleur, om uiteindelijk 4 of meer Puyo met dezelfde kleur aan elkaar te linken. Wanneer dit gebeurt, zullen deze Puyo verdwijnen van je veld. Wanneer je je eigen Puyo verwijdert, stuur je zogenaamde ‘afval Puyo’ naar het veld van je tegenstander(s) om zo hun veld nodeloos op te vullen. Je wint het spel uiteindelijk als je tegenstander een Puyo moet plaatsen op de rode X die bovenaan elk spelveld staat aangegeven.

Het concept klinkt simpel genoeg, toch? Alhoewel de basis gameplay erg simpel is, moet worden gezegd dat er een verrassend diepgaande strategie in het spel zit. Het is immers een ware kunst om je Puyo zo te ordenen dat het verwijderen van 1 groep Puyo een ware kettingreactie in gang zet om zo gigantische combo’s te vormen. Hoe hoger de combo, hoe meer afvalstukken immers naar je tegenstander worden gestuurd om hun plannen te vergallen. Afvalstukken kunnen op hun beurt wel gecounterd worden door zelf grote combo’s te maken. Puyo Puyo is, met andere woorden, een erg interactieve puzzelgame waarbij je voortdurend op je eigen bord, maar ook op het bord van je tegenstander moet letten.

Puyo Puyo Champions geeft je de optie om te spelen volgens 2 formats. De klassieke Puyo Puyo, zoals hierboven uitgelegd, en het Fever-format. Het Fever-format verloopt grotendeels hetzelfde als de klassieke Puyo Puyo, maar voegt de optie toe om de Fever-mode te activeren door een bepaald aantal afvalstukken van je veld te verwijderen. Deze Fever-mode geeft je dan enkele seconden de tijd om grote combo’s te maken op een vooraf ingesteld veld, alvorens je naar je normale speelveld terugkeert. Een ideale manier om het tij te doen keren dus. Alhoewel deze 2 modi zeker leuk en verslavend zijn, is het toch jammer dat het slechts bij deze 2 modi is gebleven. Wat extra variatie was toch zeker welkom geweest, ook al kost de game slechts €10.

In de Puyo Puyo-pan gehakt

Puyo Puyo Champions heeft zijn naam echter niet gestolen: het spel heeft een erg competitieve insteek en mikt dus ook op spelers die al bekend zijn met de serie. Het spel geeft je ten eerste geen tutorial, wat vrij vervelend is als je geen idee hebt waar je aan toe bent. Toegeven: de gameplay op zichzelf is vrij simpel, maar zoals eerder vernoemd zijn er toch enkele tactieken en gameplay-elementen waar je als beginnende speler nog geen weet van hebt. De voorlopige community van spelers heeft hier echter duidelijk geen problemen mee. Even wat achtergrondinformatie over mezelf: alhoewel ik geen onbekende ben van de reeks, moet ik toch toegeven dat ik me absoluut niet als een Puyo Puyo-pro zou identificeren. Toen ik me wou meten met de rest van de wereld was ik dus absoluut niet voorbereid op de ware slachting die op me te wachten stond.

Heel vaak werd ik immers in een lobby gestoken met een, veelal Japanse, speler die duidelijk meer kaas van de game had gegeten dan ik. Het is bijna fascinerend om te zien hoe snel en behendig ik totaal vernield werd door hopen afvalblokken die in allerijl op me werden afgestuurd. Jammer genoeg faalt de matchmaking wat bij het indelen van spelers volgens hetzelfde niveau. Mijn ranking was erg laag, maar toch werd ik telkens gematcht met spelers die een veel hogere ranking dan mijzelf hadden. Indien je je aan de multiplayer wil wagen: wees dus gewaarschuwd en bereid je op vele tranen voor. Of om het heel poëtisch uit te drukken: ‘Git Gud’

Puyo Puyo-plezier voor de hele familie

Als je genoeg hebt van de competitief harde kant, is er altijd de optie om solo, of met wat vrienden voor tijdverdrijf te zorgen. De meer casual kant van Puyo Puyo Champions is namelijk waar het echte plezier van de game vandaan komt. Allereerst kan je opteren om tegen AI-tegenstanders wat potjes te spelen. Deze AI zal echter geen genade tonen, maar indien die toch wat te moeilijk doet, kan je als speler ervoor kiezen om je tegenstander wat handicaps mee te geven. Zo kan je dus toch het spel wat aanpassen aan jouw gewenste niveau.

Bovendien kan je solo ook kiezen voor een eindeloze modus, waarin je zoveel mogelijk tegenstanders dient uit te schakelen voordat je uiteindelijk zelf het loodje legt. Verslavend is het zeker! Tenslotte is er ook nog de optie om lokaal of online tegen vrienden te spelen in een heuse toernooi-modus. Ook hier is veel plezier mee te beleven, maar dan met een iets meer competitief kantje. Als je erin slaagt om een groep vrienden samen te krijgen, dan staat deze modus zeker garant voor leuk tijdverdrijf.

Je eigen Puyo Puyo-persoonlijkheid

Als laatste wil ik nog even de nadruk leggen op de vele opties die het spel je geeft rond het maken van je persoonlijk account. Je krijgt immers de keuze om je online avatar te kiezen uit de vele personages die de voorbije jaren in de franchise aan bod kwamen. Leuk hierbij is ook dat de game je de optie geeft om de originele Japanse stemmen of de Engelse stemmen te gebruiken. Ook de achtergrondmuziek kan je persoonlijk kiezen uit een lange lijst met vele opties. Alhoewel het zeker leuk is om te spelen als je favoriete personage met je favoriete deuntje op de achtergrond, moet gezegd worden dat al het voorgaande, gameplay gericht, geen enkel praktisch nut biedt. Het was bijvoorbeeld leuk geweest als bepaalde personages hun eigen effect kregen, dat dan de gameplay kon beïnvloeden.