Gespeeld: Call of Duty: Modern Warfare – Infinity Ward, dé studio die ons Call of Duty: Modern Warfare en diens vervolgen heeft gebracht is dit jaar aan de beurt voor een nieuw deel. Na twee uitstapjes met Ghosts en Infinite Warfare keren ze nu terug naar één van de meest geliefde subfranchises: Modern Warfare. Na de onthulling van de singleplayer middels een trailer vlak voor de E3 (die gelijk de toon zette) werden we nu door Activision naar Los Angeles gevlogen om daar voor het eerst kennis te maken met de multiplayer van de game. Call of Duty: Modern Warfare is terug en dat zowel als vernieuwend geheel als met nostalgische referenties. Dat beviel ons erg goed.

De basis van Call of Duty: Modern Warfare

Infinity Ward vertelde tijdens de presentatie voorafgaand aan de speelsessie dat ze deze nieuwe titel benaderen met een ‘dogma’ waar ze naar leven. Dit met als doel om een unieke ervaring te brengen die zowel nieuw aanvoelt alsook enigszins herkenbaar. Modern Warfare is natuurlijk niet zomaar een subfranchise; het is een icoon binnen de shooters. Vanuit dat perspectief mag dit nieuwe deel als een reimagining van wat Modern Warfare definieert gezien worden. Zo hebben ze veel naar de mechanieken van de eerdere delen gekeken, dat gestript, opnieuw opgebouwd en toegepast in dit nieuwe deel, mits dat relevant is. Te veel uit het verleden pakken is echter niet de bedoeling; het betreft immers geen remaster of remake, maar wel moet de nostalgie ook in deze game terugkomen. Een lastige opgave, maar na een kleine drie uur spelen kunnen we stellen dat dat is gelukt.

Het eerder aangehaalde dogma naar waar geleefd wordt staat op vijf pilaren en de eerste en tevens belangrijkste is: gameplay is koning. Wat er ook gebeurt, dit moet leuk zijn én bij het geheel passen, zowel qua feeling als context. Dat wordt aangevuld met authentiek gedrag en dat met name omtrent de wapens, animaties en de ruwheid van de realiteit, want wat je in de game gaat meemaken, zou te relateren moeten zijn aan hedendaagse conflicten. Dit laatste slaat overigens meer op de singleplayer dan op de multiplayer, maar dat terzijde. Een element dat daarvan wel duidelijk terugkomt in de multiplayer is dat de spelers en dus personages mensen zijn en geen supersoldaten, want dat is niet langer aan de orde. Echte mensen, echte wapens en realistische omgevingen. Dat alles moet de authenticiteit van de shooter bevorderen.

Wat ook erg naar voren kwam is de ‘unified experience’, een aspect dat in alle multiplayer onderdelen terugkomt als één centraal uitgangspunt en dat zit hem in het versimpelen van alles wat secundair invloed op de game heeft. In veel Call of Duty games zie je tegenwoordig aparte levelsystemen in de verschillende modi, maar dat is nu overboord gegooid, want hetgeen je vrijspeelt qua wapens in de multiplayer is in coöp te gebruiken en vice versa. Dat maakt het veel overzichtelijker en ook wat simpeler, en dat is iets wat we herkennen van de eerdere delen. De redenering die hierachter schuilt is dat Infinity Ward wil dat spelers een Call of Duty: Modern Warfare speler worden en niet een multiplayer speler van, een coöp speler van… of wat dan ook gaan worden. Het is één geheel, zo werkt het en zo moet het ook echt aanvoelen.

Als laatste punten van hun dogma kwamen ‘State of the Art’ en ‘Badass fun’ naar voren. Onder dat eerste valt hun doelstelling dat ze een game willen maken die in elk technisch aspect uitblinkt. Vooraleerst uiteraard de gameplay, maar ook hoe het klinkt en oogt. Over die eerste twee niets dan een uitermate positieve indruk, grafisch is nog even een hekelpunt. De demo die we hebben kunnen spelen had nog veel last van pop-in en niet elk level was qua details even strak/scherp. De nuance die hierbij geldt is wel dat het duidelijk polijstwerk is dus hopelijk krijgt de game daar nog wat aandacht. Iets wat wel in de lijn der verwachting ligt, gezien ze niet voor niets aan de hand van een state of the art streven werken. Sterker nog, dit werd zelfs benadrukt door te zeggen dat ze een nieuw watermerk voor de franchise willen creëren.

Badass fun spreekt natuurlijk voor zich en binnen deze benoeming valt het gevoel dat je tijdens het spelen moet hebben: dat je in de shit zit, dat je hard aan de bak moet en daar krijg je de middelen voor. Diverse wapens, ferme explosies, het wapengevoel, de diversiteit in locaties, alles moet uiteindelijk leiden tot een ultiem badass gevoel dat ook leuk is, maar dan zonder de authenticiteit te verliezen die de studio zichzelf als doel gesteld heeft. Een gedeelte hiervan valt onder de singleplayer en is niet direct toepasbaar op de multiplayer en vice versa. Desalniettemin is de boodschap duidelijk en dat alles met het ‘Modern Warfare’ gevoel als ultiem uitgangspunt. Dit zagen we voornamelijk terug toen we effectief met de game aan de slag gingen.

Terug naar wat het ooit was

Zoals zojuist al even aangehaald; in veel Call of Duty delen word je doodgegooid met levelsystemen en dat kan best onoverzichtelijk zijn. Of erg uitgediept, het is maar net hoe je het bekijkt. Dat wordt met dit nieuwe deel versimpeld en wat direct opvalt, is dat het aan opties absoluut niet ontbreekt, maar dat het buitengewoon duidelijk en overzichtelijk gebracht wordt. Als eerste kies je een Operator en dat is puur je uiterlijke vertoon; geen van de Operators heeft ook maar enige invloed op de gameplay. Dat element is natuurlijk gericht op het creëren van een in-game soldaat die bij je past en dat uiteraard met het oog op cosmetische content. Je kunt deze figuren straks aankleden zoals je wilt en hun executies variëren per persoon, dus zo is er voor iedereen wat.

Leuk voor de fanatieke spelers die graag op cosmetisch vlak een beetje aanrommelen, voor de gameplay niet interessant. De loadout, dat is waar het om draait en Infinity Ward wil elke speelstijl mogelijk maken en dat doen ze door je heel erg veel mogelijkheden te bieden binnen een vaste opzet van opties. Je kiest een primair en secundair wapen, een drietal perks, je dodelijke en niet dodelijke werpitems en een algemene extra feature, zoals een drone om vijanden handmatig te spotten. Dat kennen de spelers van de eerste Modern Warfare natuurlijk als geen ander, het komt zo goed als helemaal overeen. Ook de scorestreaks zijn verleden tijd; het is weer zoals vanouds killstreaks en daarin heb je diverse opties die je kunt kiezen wat weer opgedeeld is in een aantal categorieën, gebaseerd op een aantal kills dat je maakt.

Waar de diepgang hem in deze Call of Duty echter in zit is de mogelijkheid om de wapens te modificeren. Volgens de ontwikkelaar zijn er 30 tot 60 customize opties per wapen, waarbij de pistolen logischerwijs aan de ‘lage’ kant zitten en de zwaardere wapens meer opties kennen. Je krijgt vervolgens per wapen vijf slots die je kunt invullen met attachments, maar weet dat het daadwerkelijk toepassen van vijf attachments voor je hele loadout geldt. Dus bijvoorbeeld twee attachments op je pistool en drie op je SMG. Of nul op je pistool en vijf op je SMG. Je bent vrij om dat in te vullen naargelang je wensen. Daar blijft het niet bij, want per attachment speel je gaandeweg ook weer nieuwe varianten vrij. Zo zagen we bij de M4A1 – die we veel gebruikt hebben – dat er naast een standaardmagazijn nog drie andere varianten waren, elk weer met eigen voor- en nadelen.

Die voor- en nadelen uiten zich vervolgens weer op twee manieren, zo zie je aan de hand van balkjes op welke elementen een attachment een positief of een negatief effect heeft. Bijvoorbeeld meer schade, maar een kortere vuurafstand. Tegelijkertijd zijn er nog pro’s en cons die duidelijk in het kort aangeven wat je er aan hebt. Handig voor als je snel tussen potjes door even een kleine aanpassing wil verrichten. Qua attachments zul je ontzettend veel kunnen spelen met je loadout en daarbij is het ene item effectiever dan het andere; dat varieert immers deels op basis van wat het is én je speelstijl. Maar om er een duidelijker beeld bij te schetsen, hier een voorbeeld: zoals al aangegeven speelden we met de M4A1 en in een 6 versus 6 match hadden we er een magazijn met zware krachtige kogels opgezet…

Slechts 10 kogels, wat niet veel is, maar wel buitengewoon krachtig en effectief in close combat – wat aan de orde is bij dit soort relatief kleine matches. In grotere gevechten op ook grotere maps was dit specifieke magazijn ofwel type kogel allesbehalve nuttig, gezien spelers zich veelal op een veel grotere afstand bevonden. Switchen naar minder sterke kogels, maar wel met een groter magazijn was dus een veel betere optie, wat we vervolgens ook gedaan hebben. Puur omdat de kans groter is dat je de vijand dan raakt bij het afvuren van je geweer voordat je magazijn leeg is. Dit is dan één voorbeeld, maar met sommige wapens die tegen de 60 attachments kennen: je begrijpt dat je ontzettend veel kan spelen met de wapens en je loadouts wat de diepgang in de gameplay brengt, want elke nuance moet meegewogen worden. Klinkt complex, maar de manier van presenteren is buitengewoon prettig en helder, dus dat zal voor geen enkele gamer straks een probleem vormen. Ook omdat je attachments stapsgewijs vrijspeelt door varianten en natuurlijk het wapen in kwestie te gebruiken.

Voor elke speler is er content

Spelers mogen in de multiplayer van deze game ook een hoge mate van diversiteit verwachten en dat zit hem in twee zaken: de maps en de gameplay. Momenteel is de ontwikkelaar nog volop bezig met het testen van wat het maximale aantal spelers op een map is, wel is het minimum vastgelegd op vier. Dat is natuurlijk de Gunfight modus, waarin twee spelers tegen twee anderen spelen. Deze maps zijn heel erg klein en draaien om het zo snel mogelijk uitschakelen van de andere twee spelers. Dit is de ideale modus voor tussendoor, gezien de rondes heel erg snel voorbij zijn. Dat komt doordat je slechts twee vijanden uit dient te schakelen, maar ook de timer loopt snel af. Is de tijd voorbij, dan dien je in overtime de vlag te bemachtigen die in het midden van de map geplaatst is. Leuk is ook dat je niet vooraf bepaalt welke wapens je krijgt, dat wordt telkens willekeurig door de game vastgesteld.

De Gunfight matches worden gespeeld op ‘Flash’ maps en nadien volgen de ‘Tactical’ maps. Hierop worden potjes van 6 tegen 6 gespeeld en dat zorgt dus voor wat grotere maps, maar alsnog kunnen ze als compact omschreven worden. De modus die we hierop te spelen kregen was één van de hoogtepunten van de hands-on sessie, zo dienden we een bom te bemachtigen en te plaatsen. Op zich niets bijzonders, zij het niet dat als spelers van je team geraakt worden en neergaan, je ze kunt reviven. Het doel is om de bom te plaatsen en die als verdedigende team te ontmantelen, maar het afschieten van je tegenstanders volstaat ook. Het reviven gooit echter een twist in de mix, want wat is het beste om te doen als je achterstaat in het aantal spelers in je team, maar je tegelijkertijd wel bijna klaar bent met de bom? Neem je het risico of toch het zekere voor het onzekere en breng je wat spelers bij?

De ‘Battle’ maps zijn weer wat grotere varianten en daarop hebben we zowel in een 10 versus 10 als een 20 versus 20 opzet gespeeld. De map die we in de laatste opzet speelden was vrij fors – naar de andere kant rennen duurt rustig 40 seconden plus – en dan te bedenken dat dit nog de kleinste variant was. De Battle maps bieden dus ruimte voor echt grootschalige gevechten en zoals al aangegeven, zoekt Infinity Ward momenteel nog naar een maximum van spelers op de maps. Zo hebben ze al 100 spelers geprobeerd, maar de kans is – op basis van wat ze vertelden – vrij klein dat dit het uiteindelijk gaat worden. Voornamelijk omdat aangestipt werd dat 64 spelers de ‘sweetspot’ lijkt te zijn, wat in werkelijkheid dus 32 versus 32 spelers op kan leveren.

Maar zit er dan ook Battle Royale modus in Call of Duty: Modern Warfare? Vooralsnog lijkt dat niet het geval te zijn, gezien de eerder genoemde sweetspot en omdat het voornamelijk over versus ging. Tegelijkertijd gaf de ontwikkelaar wel aan daar groot fan van te zijn, maar wat we een beetje uit het antwoord opmaakten is dat het niet per se is uitgesloten. Toch lijkt het vooralsnog niet in de game te zitten, maar met in potentie gevechten waar ruim 60 deelnemers aan mee kunnen doen en dat in meer klassieke modi… ons hoor je niet klagen. Dat is overigens niet alles, want een andere nieuwe feature is het spelen in het donker en de variatie ten opzichte van andere delen met ook maps in het donker zit hem nu in de gameplay. Alle spelers zijn dan namelijk uitgerust met night vision en de lasers van de wapens verraden je locatie, wat een compleet andere dynamiek met zich meebrengt, want er staat niet bij van wie welke laser is.

De map die we in het donker speelden is ook in een dag variant beschikbaar en gezien het gros van de map in een grot gelegen is, zie je ’s nachts geen hand voor ogen. Je bent dus genoodzaakt om met night vision te spelen wil je niet overal over struikelen, maar dat op zich doet je niet per se verraden, want pas als je inzoomt met je wapen zul je de laser zien en die zien andere spelers aan de andere kant van de grot ook. Ook zoom je dan niet ‘down sight’, want je wapen zal diagonaal vastgehouden worden, omdat je dan meer op de laser af moet gaan. Om dat te counteren kun je een andere scope gebruiken overigens, maar desalniettemin verandert de gameplay naar een meer trager spelconcept en dat vraagt ook een andere aanpak. Je kunt je night vision overigens ook gewoon uitzetten, bijvoorbeeld als je buiten de grot loopt, zodat je wel normaal kan inzoomen. Maar neem maar van ons aan dat het donker is. Beperkt zicht dus, maar je handelingen gaan wel weer net wat sneller en dat maakt het vele malen tactischer dan gewoon dezelfde map overdag spelen.

Voorlopige conclusie

We hebben uitgebreid met de multiplayer van Call of Duty: Modern Warfare kunnen spelen en we hebben ontzettend veel plezier gehad. De gameplay staat als een huis en voelt buitengewoon solide aan. Infinity Ward weet veel nieuws te brengen, maar dat wel binnen wat Modern Warfare zo doet kenmerken als subfranchise. Toch leunt het niet teveel op de eerdere succesnummers, want het voelt best wel fris en vooral nieuw aan. We kunnen ook nog uren door blijven tikken, want dit is pas het topje van de ijsberg. Het enige waar de game nog wat aandacht kan gebruiken is dat het grafisch (op de PS4) nog wat gepolijst mag worden. De audio en gameplay daarentegen zijn top notch en als we balen dat de speelsessie er na enkele uren alweer opzat, dan zegt dat eigenlijk wel genoeg over de kwaliteit van de game.