Gespeeld: The Outer Worlds – Het verkennen van de uiteindes van het heelal en tientallen jaren langer reizen dan eigenlijk de bedoeling is, dat is en blijft een interessant concept. Het is het concept waarop de makers van onder andere Fallout: New Vegas hun nieuwe game bouwen. Uit de creatieve breinen van Obsidian Entertainment verwelkomen we binnenkort The Outer Worlds, de studio die eerder al hoge ogen gooide met South Park: The Stick of Truth en min of meer de grondleggers waren van de huidige games in de Fallout franchise. Hun nieuwe game doet ook heel erg denken aan die laatste en dat kan eigenlijk niet positiever zijn dan dat het al is. Wij gingen een aantal uren met de game aan de slag en in deze preview lees je hoe ons dat bevallen is.

De eerste Fallout in een modern jasje

Je hebt inmiddels vast wel gelezen dat The Outer Worlds in principe een spirituele opvolger is van Fallout: New Vegas en daar is ook geen woord van gelogen. Obsidian Entertainment is de ontwikkelaar die verantwoordelijk was voor dat populaire deel in de bekende franchise, maar ze hebben daarna jammer genoeg geen nieuwe delen meer mogen maken. Bethesda heeft de ontwikkeling overgenomen, maar datgene wat Fallout is komt wel door de getalenteerde studio. Hun bijzondere visie op actie-RPG’s gaat gelukkig niet verloren en daarom komen ze nu met The Outer Worlds. Omdat het een spirituele opvolger van Fallout: New Vegas betreft, zul je – als je die game gespeeld hebt – veel herkennen, niet alleen qua gameplay, maar ook qua level design, verhaalvertelling en sfeer.

We zijn natuurlijk een flink aantal jaren verder sinds de release van Fallout: New Vegas en dat merk je maar al te goed. Obsidian Entertainment haalt werkelijk alles uit de kast, want we hebben hier niet te maken met een simpele RPG. Wat we allemaal qua inventory, skillsets, character creation en meer hebben gezien; dit is next-level. Deze game gaat diep, ontzettend diep en mag zich meten met de meest uitgebreide hardcore actie-RPG’s die we vandaag de dag kennen. Je merkt dat aan alles aandacht is gegeven, uiteraard komen sommige onderdelen beter uit de verf dan andere, maar de ambitie straalt er vanaf.

Randje heelal

In The Outer Worlds ga je, zoals de naam al doet vermoeden, naar het randje van het heelal. Het is een heelal waarin jij als speler juist een grote rol speelt, want alles (echt alles) draait om beslissingen die jij maakt. Je vindt jezelf regelmatig in een positie waar je verantwoordelijk bent over hoe jij wil dat de wereld (heelal) er uit gaat zien. Je bepaalt de toekomst van veel planeten en doordat je constant deze invloed hebt, blijf je in de game geïnvesteerd. Dit wordt op een hele slimme manier gedaan en de keuzes die je maakt tijdens dialogen, hebben op hun beurt ook weer invloed op hoe je personage zich in de game zal ontwikkelen. Het maakt een verschil als je een charmeur bent of een ontzettend goede leugenaar.

De planeten die je bezoekt hebben elk zo hun eigen karakter, maar wat telkens opviel tijdens het spelen was de kleurrijke wereld waarin we ons begaven. Vanaf het begin af aan laat de game al merken dat je dit eigenlijk wel moet spelen op een HDR-scherm, want de kleuren spatten er vanaf. Prachtige lichtinval, planten, bijzondere dieren en een telkens andere hemel boven je hoofd geven een gevoel van grootsheid en pracht. Regelmatig vonden we onszelf om ons heen kijkende puur vanwege de positieve waardering voor de wereld die geschapen is. Deze wereld is alleen in gevaar, want elke planeet wordt door de multinationals uitgebuit vanwege de grondstoffen. Al moet een planeet tot in de kern worden verwoest, die grondstoffen moeten eruit.

Het is een combinatie van een moderne Fallout: New Vegas meets Deus Ex. Een dystopie waarin grote corporaties de baas zijn en alhoewel het een sci-fi game betreft, zullen veel momenten en commerciële initiatieven in de game je doen denken aan de wereld waarin we vandaag de dag leven. Niet dat we de totalitaire staat van The Outer Worlds zonder enige individuele vrijheid voor de burgers en wezens zozeer willen vergelijken met onze eigen leefomstandigheden, maar er zitten wel leuke inhakers bij op de wereld van nu. In The Outer Worlds zitten corporaties er ook zeker niet mee wanneer er wat opgeofferd moet worden voor iets wat zij zien als ’the greater good’. Dat laatste is iets waar de gewenning eerder meer vanzelfsprekend is geworden dan dat er tegenwicht wordt geboden.

Het is aan jou hoe je tegenwicht gaat bieden tegen deze heerschappij en het zal zich ook op een bepaalde manier gaan ontwikkelen, waardoor jij zult ontdekken hoe het echt allemaal in zijn werk gaat. Gelukkig gaat het reizen tussen de planeten snel, want doordat je schip van koers is geraakt kun je sneller dan het licht reizen en zo zul je zien dat het ontzettend zonde is dat al deze planeten verwoest zijn of verwoest worden en wat de gevolgen daar weer van zijn.

Gunplay schiet helaas nog wat te kort

We merkten tijdens het spelen dat alhoewel het knallen heerlijk voelt, dat de diepgang die we hebben qua RPG-functionaliteiten, juist ontbreekt in de gunplay. Met de looter shooters van vandaag de dag als Destiny 2 en komende games als Borderlands 3, is er een nieuwe standaard gezet voor gunplay in het algemeen én RPG’s. De RPG-elementen zijn uiteindelijk hetgeen wat de game zijn diepgang en aantrekkingskracht geeft, maar gunplay is belangrijker dan ooit. Dit is een aandachtspunt voor The Outer Worlds, want het schieten voelt wat vlak en versimpeld aan. De feedback is redelijk simpel bij het schieten op verschillende ledematen en eigenlijk is je vijand één groot doelwit in plaats van dat je de schoten vooral focust op zwakkere delen.

De gameplay demo die we te spelen kregen was al redelijk vergevorderd in de game met impactvolle wapens, maar we hebben ook het begin van de game mogen proberen. We hebben dus zowel met gevorderde wapens kunnen spelen, alsook met de wat simpelere wapens die je in het begin toegedeeld krijgt. In beide gevallen was het merkbaar dat de gunplay nog niet optimaal is, het wordt haast wat tekort gedaan. We hopen dan ook dat er tijdens de ontwikkeltijd die men nog heeft, dat Obsidian er nog wat meer aan durft te sleutelen. Ze spelen het qua gunplay erg op safe en durven niet zo goed ludieke wapens of gameplay te introduceren. Het is niet zo dat altijd de grens opgezocht moet worden, maar vandaag de dag is er toch wat meer nodig om gunplay leuk dan wel interessant te houden.

Voorlopige conclusie

The Outer Worlds brengt een frisse wind in het actie-RPG genre en wat ons betreft is Obsidian Entertainment de uitgelezen ontwikkelaar om dit klusje te klaren. We krijgen stiekem ook wel het gevoel dat dit hun interpretatie is van wat Fallout uiteindelijk had moeten zijn. Het is inderdaad een spirituele opvolger, maar het achtergrondverhaal en de setting zorgen ervoor dat het juist weer een heel innovatief project is geworden. Alhoewel we nog enige zorgen hebben over de gunplay, zullen RPG-liefhebbers die op zoek zijn naar veel diepgang zich helemaal kunnen uitleven. Dit vanwege de eigen invloed op het verloop van het verhaal en de uitgebreide dialogen die daarmee gepaard gaan. Niet onbelangrijk en best uniek voor een preview-sessie, op technisch vlak zijn we nauwelijks iets raars tegengekomen. De game draait uiterst stabiel en is grafisch een genot, vooral qua design mag Obsidian erg trots zijn op wat ze hebben weten neer te zetten en vanaf 25 oktober kan iedereen er mee aan de slag.