Review: Catherine: Full Body

Review: Catherine: Full Body – Er gaat weinig boven het genot van een glaasje goede wijn drinken. Wijn drinken staat dan ook ergens synoniem aan genot, stel je de situatie even voor: zachtjes draai je cirkeltjes met je glas om zo meer lucht in je wijn te krijgen om ten volle van alle aroma’s te kunnen genieten. Je kijkt je partner zwoel in de ogen terwijl je sensueel aan je glas nipt, de wijndruppels glijden langzaam terug in je glas… excuseer, daar liet ik me even gaan… Hoe het ook zij: dit lichtjes erotische “wijneffect” is wat Catherine: Full Body wil oproepen. Deze remake van de Japanse puzzelklassieker Catherine uit 2011 neemt alle ingrediënten die de oorspronkelijke titel zo verslavend maakte en voegt daar nu een hele hoop nieuwe features aan toe. Meer puzzels, meer intriges, meer drank en meer erotiek: Full Body heeft het allemaal!

De meeste dromen… zijn bedrog?

Net zoals in het origineel neem je in Full Body de rol op van Vincent Brooks. Vincent heeft intussen de gezegende leeftijd van 32 bereikt, maar heeft wel nog wat moeite om zich volwassen te gedragen: zijn flat is één grote rommelboel, hij gaat elke avond drinken met zijn vrienden en hij is bang om in het huwelijksbootje te stappen met zijn vriendin Katherine. Zijn leven verandert echter op drastische wijze wanneer hij plots last krijgt van vreemde nachtmerries. Vincent en verschillende andere mannen dromen immers plots samen van hoge torens die ze moeten beklimmen, terwijl ze achterna worden gezeten door hun persoonlijke demonen. Het is nu niet abnormaal dat dromen wat raar aanvoelen, maar deze dromen hebben één vervelende eigenschap: val je van de toren af, dan sterf je ook in het echte leven. Oh ja, leuk detail: alle mannen die samen dromen zien elkaar als schapen. Waarom? Omdat het er grappig uitziet! En de mannen kunnen elkaar niet direct herkennen.

De komst van deze nachtmerries gaat hand in hand met zijn ontmoeting met de speelse Catherine – jawel die naamsverwarring is nog steeds van de partij. Vincent belandt immers, na een wilde nacht vol alcohol, in bed met Catherine en kan zich er de volgende dag niets meer van herinneren. Ondanks de zwarte gaten in zijn geheugen, weet Vincent toch één ding: hij is vreemdgegaan! Vreemd genoeg blijkt dat vele mannen in de droom allesbehalve braaf zijn geweest in het echte leven: verschillende leugenaars en bedriegers worden plots samen gedwongen torens te beklimmen om zo wanhopig in leven te blijven. Waarom precies deze mannen en wat wacht hen bovenop deze toren? Het verhaal wordt je veelal gebracht door middel van (anime) cut-scènes en is vreemd, hilarisch en spannend tegelijk. Ook de begeleidende soundtrack is fantastisch: remixes van allerlei klassieke stukken zijn van de partij, alsook een jukebox met topnummers uit onder andere Persona 5, waarmee je naar hartenlust kan meebrullen. Als je de oorspronkelijke Catherine hebt gespeeld, weet je vast al hoe de vork in de steel zit, maar toch kent het Full Body-verhaal één groot verschil.

Ménage à quatre

Als je trailers of de boxart van Full Body hebt gezien, is het je vast wel opgevallen dat er plots een vierde persoon in het liefdesverhaal opduikt. Enter: Qatherine – oh jawel, dit verzinnen we niet – oftewel Rin voor de vrienden. Rin is een mysterieus personage dat exclusief in Full Body voorkomt en een centrale rol speelt in de liefdesescapades van Vincent. Vincent loopt Rin namelijk letterlijk tegen het lijf aan het begin van de game en ontdekt dat Rin last heeft van geheugenverlies. Het is dan misschien niet de meest originele techniek om een mysterie op te bouwen, je wordt hierdoor wel enigszins nieuwsgierig naar de geschiedenis van het personage. Rin gaat vervolgens aan de slag als serveerster in Stray Sheep, de bar waar Vincent zich elke avond bezat met zijn vrienden, en komt inwonen in de flat naast die van Vincent. Vincent heeft dus, met andere woorden, veel mogelijkheden om wat closer te worden met Rin: samen een drankje drinken in de bar of een nachtelijk bezoekje bij de buren…

Je krijgt als speler zelf de keuze om je “best girl” te kiezen: dit doe je door middel van specifieke berichtjes te versturen of specifieke antwoorden te geven tijdens momenten van zelfreflectie. Waar voordien de keuze enkel bestond uit Katherine of Catherine, geeft Full Body je ook de keuze om voor Rin te gaan. Jammer genoeg is dit niet zo simpel als het klinkt. Je krijgt immers enkel toegang tot de Rin-route als je op enkele specifieke nachten specifieke keuzes maakt die naar Rin verwijzen. Aangezien je op die momenten nog niet goed weet hoe het mysterie van Rin in elkaar steekt, zul je tijdens je eerste speelsessie waarschijnlijk niet doorhebben dat die keuzes naar Rin verwijzen. Kies je eenmaal verkeerd? Pech, want dan wordt Rin gewoonweg op een vrij plotse manier uit het verhaal geschreven. Je wordt dan simpelweg in de klassieke Catherine/Katherine-routes gedumpt en het Rin-mysterie wordt nooit opgelost: over een anticlimax gesproken… Het was leuker geweest als Rin in de klassieke routes was ingeschreven, waardoor het personage nu jammer genoeg soms wat “aangeplakt” aanvoelt bij het originele verhaal.

Ain’t no mountain high enough

Gameplaygewijs is Catherine: Full Body nog steeds even verslavend als tevoren, eigenlijk zelfs een tikkeltje beter. Het grootste deel van de gameplay bestaat nog steeds uit het beklimmen van de torens tijdens je nachtmerries, terwijl je onderweg andere schapen tegen het lijf loopt die je wel eens durven dwarsbomen. Je sleurt, duwt en beklimt blokken om uiteindelijk de top te bereiken. Goed nieuws: in Full Body zijn de puzzels nog steeds even uitdagend als in het origineel, maar dat hoeven ze niet te zijn. Met de toevoeging van een “safe” moeilijkheidsgraad, kan je er deze keer voor opteren om het puzzelaspect eigenlijk te negeren. Dit kan zeker van pas komen voor bepaalde spelers, aangezien het origineel soms wel eens de kritiek kreeg dat de moeilijkheidsgraad bij sommige puzzels niet consistent genoeg was. Frustraties over moeilijke puzzels zijn, met andere woorden, verleden tijd! Ook het aantal puzzels is in deze versie sterk uitgebreid: elk level heeft nu een klassieke modus, maar ook een vernieuwde remix-versie, waarin je met nieuwe uitdagingen wordt geconfronteerd.

Om de puzzels vlotter te laten verlopen zijn ook enkele nieuwe gameplayfuncties geïmplementeerd: zo draait de camera nu vlotjes met Vincent mee wanneer hij aan de achterkant van een blok bengelt en zo krijg je aan de hand van lichtgevende randen mee langs welke blokranden je precies kan manoeuvreren. Het zijn kleine toevoegingen, maar ze maken de ervaring wel ietsjes aangenamer. Wat jammer genoeg niet echt vlot verloopt, is de gevoeligheid van de besturing. Tijdens de puzzels is het belangrijk dat je snel specifieke handelingen kan uitvoeren, maar hier denkt Vincent vaak anders over. Meer dan eens viel het ons voor dat Vincent leukweg verkeerde blokken vastpakte, of blokken te ver doorschoof omdat hij te gevoelig reageert op de input van de controller. De game geeft je wel de (beperkte) optie om je laatste drie acties terug te spoelen, maar als je meermaals je plan in duigen ziet vallen omdat Vincent verkeerd reageert, komen lichte frustraties toch wel de kop opsteken.

Schaapjes tellen met vrienden

De originele Catherine bood je, naast het verhaal, ook toegang tot een beperkte multiplayer in de vorm van een lokale PvP-modus: Colosseum Mode. De modus bleek echter een eigen leven te gaan lijden in de vorm van verschillende officiële toernooien, waardoor de makers inzagen dat een online multiplayer wel een leuke toevoeging zou zijn. En dat is het ook! Waar je voordien enkel lokaal aan de slag kon, kan je nu ook anonieme online schapen van de torens afgooien. Ook de Babel-modus maakt zijn terugkeer. Hier is het de bedoeling om zo hoog mogelijk te klimmen in een willekeurig gegenereerd level. Ook hier komt een klein online component bij kijken, maar dan in de vorm van een online rangschikking.