Review: MXGP 2019 – The Official Motocross Videogame – Milestone heeft ons in het verleden al meerdere MXGP games gebracht en dit jaar hebben ze er 2019 aan vast geplakt. Dat suggereert dat we vanaf nu jaarlijks een nieuw deel krijgen en dat is voor liefhebbers van de sport natuurlijk goed nieuws. Als de ontwikkelaar die tijd gebruikt om de game ook telkens naar een hoger niveau te tillen, dan is dat een franchise om in de gaten te houden. Tegelijkertijd is het wel Milestone en dan weet je op voorhand al een beetje wat je kan verwachten. Het is hit or miss en in dit geval neigt het een beetje naar het laatste.

Inspiratieloos geheel

Bij het opstarten van de game word je direct voor een aantal keuzes gesteld met betrekking tot je coureur. Die kan je zo hier en daar customizen en gaandeweg in de game zul je met credits meer kledij vrij kunnen spelen, zodat ook het cosmetische element een grotere rol gaat spelen. Op zich geinig, maar weinig bijzonders. Nadien word je direct in een race gegooid en is het zaak om zo goed mogelijk te presteren. De game geeft daarbij een duidelijke uitleg, zodat je weet hoe je de gameplay op alle punten tijdens het racen zo effectief mogelijk kunt ervaren. Net zoals in het vorige deel is de game sowieso voorzien van heldere tutorials dus daar scoort de game goed.

Het racen zelf spreekt natuurlijk voor zich en in de motorcross gaat dat altijd met twee manches achter elkaar en zo rol je direct het nieuwe seizoen in. Je kunt echter afsluiten en naar het hoofdmenu gaan om te kijken welke opties de game nog meer te bieden heeft, maar dat valt een beetje tegen. Net zoals de hoofdmoot van de game, waarin je een heel seizoen doorloopt met als doel kampioen te worden, krijg je te maken met een hoop traditionele features. Het is allemaal precies wat je verwacht en de ontwikkelaar durft ogenschijnlijk niet buiten de lijntjes te kleuren en dat is wat jammer. Inspiratieloos, dat is het juiste woord. Wel mag hierbij aangegeven worden dat alle individuele functies prima werken.

Uitdaging op de baan

De uitdaging van MXGP 2019 zit hem in het racen in de modder, net zoals voorheen beschikt de game over spoorvorming en dat maakt het soms best lastig om de motor onder controle te houden. Dat is natuurlijk de charme van de sport, want de ondergrond vormt primair de uitdaging. Dat kan bij momenten lastig zijn als het droog is, maar als het gaat regenen neemt de uitdaging nog verder toe. Het is de bedoeling om continu goede controle te houden over je coureur, de motor en het zo efficiënt aansnijden van bochten alsook het nemen van sprongen. Als je alleen aan kop rijdt is dat goed te doen. Rijd je in het midden van het veld dan zit je ook nog met onvoorspelbare AI gestuurde coureurs, wat het natuurlijk tot een realistisch geheel maakt.

Physics zijn in deze game eveneens belangrijk, want het is mogelijk om je coureur los van de motor te controleren, zodat sprongen net wat beter genomen kunnen worden. Ook het insturen van een bocht door iets met je lichaam te hangen helpt in de snelheid en zo kun je vrij veel invloed op het racen uitoefenen. In dat kader is er ook weinig mis met de gameplay, want dat vormt door deze elementen en het nabootsen van het realisme het sterkste aspect van MXGP 2019. Het racen is wat het meeste plezier oplevert, maar wel kan het reset systeem soms wat roet in het eten gooien. Die fungeert nog steeds wat inconsistent waardoor je soms langer naast de baan kan rijden om je te herstellen daar waar je de andere keer direct terug wordt gezet. Het is minder storend dan voorheen, maar optimaal is het nog niet.

Knutselen maar

In andere motorcross games van Milestone zagen we de Track Editor feature al en die is nu ook naar MXGP 2019 gekomen. Met deze editor kun je op zeer gemakkelijke en overzichtelijke wijze een eigen baan in elkaar sleutelen en je krijgt daar in vier verschillende omgevingen een hele hoop opties voor. Met tientallen baanonderdelen kan je alle kanten op en als je baan eenmaal af is en door de game wordt goedgekeurd, dan kan je er op gaan racen en tevens is het mogelijk dit online te delen met anderen. Ook kun je natuurlijk tracks downloaden, mocht je wat leuks zien. Deze feature geeft de game beduidend meer levensduur, want niet langer is de game beperkt tot een vaste selectie banen.

Een terugkerende feature is de ‘Playground’ wat een forse map is met daarop verschillende banen. Je kunt hier geheel vrij rondracen en bepaalde zaken oefenen. Ook zul je her en der uitdagingen tegenkomen die je skills behoorlijk op de proef stellen. Deze modus is net zoals voorheen eveneens weer een pluspunt, want het geeft de game meer vrijheid in zaken om te doen. Met name omdat de andere modi weer dermate standaard zijn dat de game anders te weinig zou bieden om een aankoop te rechtvaardigen. Verder kun je natuurlijk nog online aan de slag en dat werkt als een zonnetje. Er zijn altijd wel wat spelers online en om enige competitie te brengen bij weinig andere spelers, voegt de game AI gestuurde racers toe, zodat het veld altijd gevuld is.

Laadtijden… is dat nu echt zo moeilijk?

Als een ontwikkelaar nieuwe delen uitbrengt in een bepaalde serie, dan mag je als speler verwachten dat er op verschillende punten verbeteringen zijn aangebracht. Eén van de kritiekpunten die voor het gros van de games van deze ontwikkelaar geldt, blijft terugkeren: laadtijden. Het is onbegrijpelijk dat deze ontwikkelaar het na zoveel games nog steeds niet voor elkaar heeft om dat eens tot een minimum te beperken. Vrijwel alles gaat gepaard met een laadtijd, lang of kort en daar word je op een gegeven moment gestoord van. Bij de start van een race zie je een lege spot, druk je op kruisje dan volgt een laadtijd. Nadien volgt er een animatie van de coureur die zijn helm opdoet en dan pas staat hij daadwerkelijk in de start positie…

Sla die onzin dan gewoon over en ga direct naar de race, want dit kost onnodig tijd. Of wat te denken van een uitdaging starten in de Playground modus. Als je vrij aan het rondracen bent, dan wil je on the fly een uitdaging aangaan als je er één passeert. Wel, in deze game gaat dat gepaard met een laadtijd. Het is ontzettend irritant, kost tijd en onderbreekt de game teveel. Zoals je merkt is dit ook enige vorm van frustratie die zich hier uit. Geheel terecht naar mijn idee, want dit is werkelijk de zoveelste game van Milestone die met dit euevel zit. Een game als Driveclub Bikes die technisch indrukwekkender was in 2014 had niet zoveel en lange laadtijden. Milestone, doe hier wat aan!

Conclusie

MXGP 2019 is nergens echt een bijzondere game. Het doet precies wat je al kende van de franchise zonder echt veel noemenswaardige verbeteringen toe te passen, afgezien van een nieuw menu en de toevoeging van de Track Editor. De Playground is dit keer weer anders van opzet en daar kun je best veel plezier in beleven, net zoals met het maken van banen die online gedeeld kunnen worden. Het is geen slechte game, want de gameplay is in orde te noemen. Wel mag de ontwikkelaar nog wat meer innovatie gaan brengen, want ik zie niet echt in waarom je deze game moet halen als je de vorige nog hebt liggen. Het resetsysteem is nu wat beter, maar nog niet top. Het racen zelf voelt erg goed, maar dat was in het vorige deel ook al in orde. Leuk voor nieuwkomers, anders laten liggen.

Pluspunten

  • Racen voelt goed aan
  • Track editor
  • Playground

Minpunten

  • Laadtijden...
  • Reset systeem nog wat inconsistent
  • Wat inspiratieloos

6.0