Review: RAD

Review: RAD – Bij het zien van de eerste trailer van RAD was ik meteen geïntrigeerd, niet allerminst omdat het verhaal ergens doet denken aan dat van de eerste Fallout game. Ook wist de nostalgische artistieke stijl me meteen te overtuigen, gezien dat goed past bij de jaren ’80 en ’90, waarvan je de stijl tegenwoordig steeds vaker terugziet. Nu de game uit is hebben we goed kunnen ervaren hoe de gameplay daadwerkelijk is, daar koop je immers een game voor. Gelukkig zit je ook daarvoor bij RAD helemaal goed.

Een beetje ‘Fallout’, maar dan veel weirder

In RAD speel je met één van de jongeren uit een post-apocalyptische samenleving die op pad wordt gestuurd om ‘energie’ te vinden, waarmee zijn/haar dorp draaiende gehouden kan worden. Het is de bedoeling dat je drie werelden doorspeelt om uiteindelijk tegen een eindbaas te vechten. Tot zover niets bijzonders, maar wat het interessant maakt is dat je in RAD vecht in een pastelkleurige dubbel-post-apocalyptische wereld die teruggebracht is tot slecht een aantal stukken eiland die in de lucht zweven. Je zult onderweg ook (regelmatig) muteren en zo vaardigheden vrijspelen. Verder zul je ook meerdere dungeons (per level) verkennen en cassettebandjes en floppies verzamelen. Met die eerste koop je nieuwe items en met die tweede kun je kisten en deuren openen.

Dieper dan het lijkt

Deze roguelike duurt per ronde wat langer dan je gewend bent en de game is ook gewoon best uitdagend, zoals hoort in dit genre. Toch blijf ik terugkomen om met het zoveelste personage het verhaal dan eindelijk uit te spelen. En ook als je dan daadwerkelijk je missie hebt voltooid, kun je nog vele andere eindes vrijspelen met alle andere personages. Het meest verrassende aspect van RAD kwam hiermee naar voren: de lore gaat namelijk nog dieper dan op het eerste gezicht lijkt. Dat werkt op twee manieren, namelijk via de narrator en de ‘Tome of the Ancients’.

De onzichtbare vertelster zal je af en toe tijdens je mijlpalen vergezellen om je wat meer over de toekomst te leren. De Tome of the Ancients is een soort dagboek wat zich, naarmate je avonturen vorderen, steeds meer gevuld raakt met allerlei inzichten. Je kunt alles teruglezen over bevochten vijanden en gevonden mutaties. Je vindt alle effecten van items terug en je leert meer over je vrienden ‘thuis’. Een goede combinatie wat ons betreft; de game biedt de mogelijkheid voor een ‘korte run’ als je even wat wilt spelen waarbij je eventueel onderweg kunt opslaan, of juist dieper in de lore duiken en verschillende eindes vrijspelen als je meer tijd hebt.

RAD doet het net een beetje anders

Roguelikes zijn er in allerlei soorten en maten. De stijlen lopen erg uiteen en de verhalen die men eraan hangt ook. Uiteindelijk hebben ze natuurlijk een aantal eigenschappen gemeen, waaraan we ook RAD kunnen meten. Voor de kenner van het genre zullen waarschijnlijk een paar zaken opvallen aan RAD… die zijn niet per se storend, maar eerder verrassend. De runs duren aardig lang zoals al eerder benoemd, je zult dus echt een flink uur of meer kwijt zijn als je laat in de run dood gaat.

Daarnaast zul je gaandeweg steeds meer muteren, wat je bepaalde vaardigheden of juist handicaps geeft. Daar blijft het niet bij, al snel kom je erachter dat je de drie mutaties die je hebt kunt combineren en dat geeft je dan weer sterkere aanvallen. Kijk echter uit voor de handicaps die je kunt krijgen in de vorm van een ‘bummer mutation’ of gewoon een gemuteerde mutatie… Het wordt soms heel weird in RAD. Een gemuteerde mutatie betekent eigenlijk dat je vaardigheden zich verder hebben doorontwikkeld. Soms word je aanval sterker, soms kun je weer iets nieuws doen, maar ook kan het belemmeringen opleveren. Elke run is weer anders en dus zul je ook nieuwe combinaties blijven ontdekken.

Een vreemde kijk op zaken

Hoewel het uiterlijk van RAD voor velen een enorm pluspunt zal zijn, kan het soms ook zijn doel wat voorbij schieten. De pastelkleuren zijn mooi, maar het is even wennen om te zien wat je moet vermoorden, verzamelen of verkennen. Dat loopt gelukkig al snel los. Sterker nog, je zult vrij snel bekend raken met de ‘stukjes’ van de levels. De levels worden namelijk willekeurig gegenereerd, maar wel volgens bepaalde patronen, zodat ze goed blijven werken en dat ga je op een gegeven moment herkennen en dat maakt de runs ietwat gemakkelijker. Waar het euvel hem echter in zit is spelen in de nacht.

Je zult meer dan eens ’s nachts de wereld moeten gaan verkennen en dat is best wel lastig. Je zult tijdens de storm geraakt kunnen worden door de bliksem wat niet helpt, maar ook zie je simpelweg geen steek. In de nacht wordt alles paars ofwel donkerpaars, lichtpaars en zwartpaars. Leuke kleureffecten, maar hierdoor is alles veel moeilijker te zien en dus is het level verkennen ook echt lastig. Ten slotte zul je altijd vanuit een top-down perspectief blijven kijken. De camera kan niet veel dichterbij je komen, noch kun je deze draaien. Eigenlijk zonde in zo’n kleurrijke bizarre wereld, want waarom zouden we die niet van dichtbij willen bekijken? Dit komt met wat beperkingen, want je zicht wordt soms belemmerd door vegetatie en gebouwen. Hierdoor kun je dingen die daarachter gebeuren niet zien en ook bestaat de kans dat je loot mist.