Review: Yooka-Laylee and the Impossible Lair

Review: Yooka-Laylee and the Impossible Lair – In april 2017 verscheen Yooka-Laylee van ontwikkelaar Playtonic in de schappen. Deze vrolijke platformer kwam de wereld in als Kickstarterproject en werd gezien als een soort spirituele opvolger van de klassieker Banjo-Kazooie. Het team bestond uit platformveteranen, die onder meer aan Banjo-Kazooie hebben gewerkt, en het resultaat werd wisselvallig ontvangen. Nu inmiddels twee jaar later is Yooka-Laylee and the Impossible Lair verschenen en het is de vraag hoe dit deel is bevallen. Dat gaan we natuurlijk uitgebreid bespreken in deze review, waarin we weer aan de slag kunnen met dit olijke duo.

Capital B is terug met plan Bee!

Yooka en Laylee hebben in het eerste deel de snode plannen van de kapitalistische bij – Capital B – gedwarsboomd en de wereld leek te zijn gered. Deze slechterik is echter nog niet klaar met het duo en komt nu met plan ‘Bee’ om de wereld nogmaals onder zijn controle te krijgen. Ditmaal staan de ogen gericht op het Royal Stingdom, waar bijtjes en bloemen hand in hand gaan en de vrede heerst. Capital B heeft echter een apparaat ontworpen genaamd de Hive Mind, waarmee hij alle bijen in het koninkrijk onder zijn controle kan krijgen. Wanhopig vraagt de net aangestelde koningin Phoebee om jullie hulp en het avontuur kan weer beginnen!

Het verhaal is – zoals in het voorgaande deel – net zo bizar als vrolijk en zit boordevol woordgrappen die over bijen gaan. De groene kameleon en de paarse vleermuis nemen het direct op tegen Capital B in een intens gevecht. Deze zoemende eindbaas is echter te sterk in het begin van de game en zodoende kom je verslagen terecht in de Overworld. De gehersenspoelde bijen vormen namelijk een speciaal schild om Capital B, die hem beschermen tegen de meeste schade. Alleen met behulp van de Beetallion – de elite krijgers van de koningin – maak je een kans om Capital B te verslaan. En daar komt de Overworld om de hoek kijken als functioneel middel.

De Overworld zit vol geheimen en verrassingen

De Overworld functioneert als een hub, waarin je van het ene naar het andere level kan lopen. In deze wereld is genoeg te doen, want zo zijn er diverse raadsels en geheimen te vinden die je kan oplossen. Tijdens je avontuur kan je Tonics vinden in de Overworld, die zowel in het zicht liggen als goed verstopt zijn. Pratende richtingsborden kunnen je tegen een kleine betaling voorzien van tips om alle Tonics te bemachtigen. Ook zijn er allerlei mini-levels aanwezig om nieuwe gebieden vrij te spelen en je komt bekende gezichten tegen die je maar wat graag willen helpen. Zo kom je ook de slissende salesman Trowzer weer tegen, die jou wil helpen tegen een vriendenprijs.

Trowzer is op meerdere plekken te vinden en verstopt zich in zijn Paywalls. Deze stiekeme slang zal de muur verwijderen voor je tegen een bepaalde hoeveelheid T.W.I.T. Coins, die in de vele levels te vinden zijn. Zo zijn er in elk level vijf Coins te vinden en sommigen hiervan zijn erg goed verstopt. Het is duidelijk dat Playtonic naar andere platformers heeft gekeken zoals Rayman Legends, waarin ook zulke geheimen verstopt zitten. Wanneer je zo’n geheim ontdekt, hoor je zelfs een bijna identiek geluidje dat Yooka’s verbazing moet weergeven. Wanneer je voor de Paywall van Trowzer Coins hebt neergelegd, kan je weer verder in een nieuw gebied. De Overworld biedt veel speelplezier en er zijn zat geheimen te vinden, terwijl je naar de volgende levels loopt.

Een gewaagde, maar zeer geslaagde stap naar 2.5D

Het zal je direct opvallen dat – in tegenstelling tot het eerste deel – Playtonic is overgestapt naar 2.5D platforming in The Impossible Lair. Het ontdekken en zoeken in de 3D-wereld van het origineel werd wisselvallig ontvangen en de camera werkte ook niet altijd mee. Nu Playtonic het 3D concept heeft vervangen voor 2.5D, zijn de meeste problemen als sneeuw voor de zon verdwenen en het speelt bovendien heerlijk weg. In de levels voelt alles erg vloeiend aan en de besturing is zo goed als subliem. Alles wat eigenlijk niet helemaal in orde was in het vorige deel, is nu door Playtonic aangepast en opgelost met een andere benadering, wat dus een betere game oplevert.

Over de levels valt ook niets te klagen, want de ontwikkelaar levert goed werk qua level design. Vrolijke kleuren, diversiteit in omgevingen, het gebruik van horizontale en verticale elementen; alles wordt uit de kast getrokken. Jouw doel is om in ieder level een elite krijger van de Beetallion te bevrijden en zoveel mogelijk T.W.I.T. Coins te vinden. Hierbij zal je soms echt goed moeten zoeken en dat zowel hoog als laag in het level. Let ook goed op de muren, want sommigen zijn slechts een illusie waar je dus wel doorheen kunt lopen om nog meer geheimen te ontdekken. In de game speel je trouwens met Yooka, die wordt bijgestaan door zijn trouwe Laylee en samen vormen ze een onverslaanbaar duo.

Wanneer het duo compleet is, kan je als Yooka ook meer moves gebruiken. Zo kan je een dubbele koprol doen, waardoor Yooka daarna een tijdje sneller blijft rennen of je kan Laylee en haar vleugels gebruiken om in de lucht te blijven zweven. Word je geraakt door een vijand, dan schrikt Laylee hiervan en vliegt ze van je weg. Je kunt natuurlijk weer samen een duo vormen als je haar binnen de tijd weet te pakken of wanneer je een bel vindt om Laylee op te roepen. Het terugpakken van Laylee kan soms wel erg frustrerend zijn, want ze vliegt als een wilde alle kanten op en in gevechten kan zij het verschil tussen leven en dood betekenen. Ook lijkt het soms alsof je Laylee te pakken hebt, maar dat dit toch niet het geval is, waardoor je alsnog het loodje legt. Een klein minpuntje dus.

Levels worden hergebruikt op een uitstekende manier

The Impossible Lair kent zo’n twintig hoofdstukken waar je veel plezier aan kunt beleven. Ieder hoofdstuk bestaat echter uit twee levels en het wordt vaak hergebruikt. Dit wordt echter op zo’n manier gedaan dat het helemaal niet opvalt en het zelfs erg goed uitpakt. Tijdens jouw verblijf in de Overworld verander je regelmatig de wereld om jou heen en dit heeft ook invloed op de hoofdstukken. Zo speel je dus gaandeweg een tweede level vrij in een hoofdstuk, maar dit is dan heel anders. Het tweede level kan bijvoorbeeld onder water staan, bevroren zijn of erg plakkerig aanvoelen door gemorste honing. Zijn deze levels dan compleet hetzelfde afgezien van de consequenties in de Overworld?

Niet echt is daarop het antwoord. Natuurlijk ga je sommige aspecten uit het eerste level herkennen, maar wel voelen de levels op zichzelf behoorlijk anders aan. Nieuwe paden zijn open of er worden bijvoorbeeld verticale elementen als liften en touwen aan toegevoegd. En tijdens al deze levels word je voorzien van een uitstekende soundtrack. De muziek voelt erg nostalgisch aan en het lijkt vaak alsof je je in de gloriejaren van de platformers begeeft. Daarnaast zijn de levels eigenlijk keer op keer opnieuw te spelen en je kan het jezelf zo moeilijk of makkelijk maken als je wilt dankzij de eerdergenoemde Tonics.

Deze met blauwe vloeistof gevulde erlenmeyers zijn in grote getale te vinden en hebben stuk voor stuk een speciaal effect. Dit kunnen simpele effecten, zoals kleurenfilters zijn, maar ook kan je een 8-bit filter aanzetten voor de echte nostalgische gevoelens. Ook Yooka en Laylee kan je aanpassen qua kleur en formaat met diverse Tonics en zo heb je leuke opties om je mee bezig te houden. Alle Tonics die je in de Overworld en door de levels heen verzameld hebt, kan je vervolgens ontgrendelen met een hoeveelheid Quills. Deze veren functioneren als extra valuta in de game, waarmee je gevonden Tonics vrij kunt spelen en dat is in ieder level wel te vinden. Een minpuntje van de Tonics is wel dat sommige filters impact op de framerate hebben, waardoor de game wat slomer lijkt te worden.