Review: The Outer Worlds – Na vele jaren is Obsidian Entertainment terug in zijn beste vorm, om na deze zwanenzang naar alle waarschijnlijkheid niet meer met één van hun titels op een Sony console te releasen. The Outer Worlds is de laatste multiplatform game van Obsidian alvorens zij volledig ingelijfd worden als een Microsoft studio. Na een aantal jaren aan wat prima, maar kleinere titels te hebben gewerkt komen ze nu weer met een grootse RPG voor de dag. Onder de vlag van Private Division, een nieuw label van Take Two, hebben zij de middelen gekregen om iets te maken waar ze écht heel goed in zijn: namelijk Fallout, maar dan toch net wat anders. Obsidian gaat in ieder geval met een knal richting Microsoft, want we hebben hier te maken met één van de betere RPG’s van deze generatie.

You are the passenger

The Outer Worlds neemt ons mee naar de toekomst in een alternatieve tijdlijn. Een tijdlijn waarin William McKinley, een oud-president van de Verenigde Staten, niet om het leven is gebracht en alle bedrijven aan de macht heeft laten komen. Het positieve hieraan is dat de mensheid zich heeft kunnen verplaatsen naar allerlei planeten binnen het heelal. Het negatieve is dat mensen leven voor het bedrijf. Niet langer zijn mensen individuen, maar producten. Is iemand binnen het bedrijf doodongelukkig en heeft hij zichzelf van het leven beroofd? Geen berouw. Sterker nog, zijn dichtstbijzijnde collega krijgt de verantwoordelijkheid van het beschadigen van bedrijfseigendommen.

Dit is natuurlijk niet hoe de mensheid de wereld het liefste zou zien en hier komt Phineas Vernon Welles in beeld. Een aparte oude man die jou doet bevrijden uit je slaap in een container aan boord van een schip. De bedoeling was dat je ingevroren zou worden voor zo’n vijftien jaar en dan een nieuwe planeet had bereikt waar je kon gaan wonen. Vijftien jaar werd… Aanzienlijk langer en het heelal is niet meer wat het geweest is. Door een goedje wat Phineas jou toedient is er gelukkig geen permanente schade aan jou als persoon, maar er is niet genoeg om iedereen aan boord van het schip te ontdooien. Aan jou de taak om genoeg bij elkaar te schrapen om zo iedereen te bevrijden en het heden te doen veranderen.

De basis

Een RPG zou haast geen RPG zijn zonder een character creator. The Outer Worlds pakt dit prima aan en kijkt grotendeels af bij collega’s in hetzelfde genre. We kiezen een geslacht, een gezicht en vervolgens kunnen we dit gezicht helemaal naar onze eigen wil aanpassen. Ook zijn er natuurlijk diverse skills om jezelf in te verbeteren. Deze zijn echter behoorlijk uitgebreid. Bijvoorbeeld onder de noemer mêlee vind je op zichzelf staand one-handed en two-handed weapons. Stop je punten in mêlee, dan komt er bij allebei wat bovenop, maar hier heb jij geen invloed op. Pas wanneer je vijftig punten in mêlee hebt gestopt, heb je de “max” bereikt en kan je punten in de twee losse skills gaan investeren om je te specialiseren. Dit geldt ook voor alle andere skills: ranged, defense, dialog, stealth, tech en leadership.

Wanneer je eenmaal twintig punten in één skill hebt gestoken, mag je ook nog een perk uitkiezen. Perks bieden je weer upgrades die je niet door middel van skills kan krijgen. Extra spullen bij je kunnen dragen, sneller kunnen lopen, wat levens terugkrijgen wanneer je een kill maakt, enzovoort. Per level krijg je tien extra skillpoints erbij, dus een perk unlocken is niet heel erg lastig. Ook zijn er zogenoemde Flaws, die je kan oplopen wanneer je vaak eenzelfde fout begaat. Hierdoor verlies je wat skillpoints in een bepaalde categorie, maar je krijgt er wel weer een perk voor terug. Er is een level cap in The Outer Worlds en die ligt al op level dertig en dat is gelijk ook het ding met The Outer Worlds…

Klein, maar oh zo fijn

Voor hedendaagse standaarden wanneer het aankomt op RPG’s is deze titel met zijn circa dertig uur speeltijd vrij bescheiden. Waar de wat kortere speelduur misschien als iets negatiefs over kan komen, excelleert The Outer Worlds op zo veel andere vlakken. We benoemden net al het behoorlijk uitgebreide skill- en perksysteem, maar ook de rest van de gameplay staat simpelweg als een huis. Eén van jouw speciale “krachten” is Tactical Time Dilation, iets wat je hebt overgehouden aan het te lang ingevroren zijn. Je gaat hiermee een soort bullet-time in waarbij alles in jouw omgeving dus vertraagd beweegt. Klinkt dat je ook al bekend in de oren? Dat dachten we al.

Door middel van conversaties kan je ook een hoop klaar krijgen in The Outer Worlds. Via de eerdergenoemde skills kan jij je op den duur specialiseren in mensen overhalen door middel van jouw charme, of gewoon ronduit liegen. De manier waarop jij met mensen om gaat heeft invloed op de wereld om jou heen. Er zijn zat keuzes te maken tijdens jouw sessie die elk een wat kleiner of groter gevolg kunnen hebben. Je kan er voor kiezen om Phineas te helpen om de rest aan boord van het schip te bevrijden, maar je kan ook een héél andere keuze maken waarmee het verhaal een totaal andere wending krijgt.

Gepolijst tot in de kleinste details

Geen enkel moment was het vervelend om naar The Outer Worlds te kijken. Niet zozeer omdat de graphics van een geweldig niveau zijn, maar eerder door het design van de wereld en de verschillende soorten vijanden die je tegen het lijf loopt. Er zit zo ontzettend veel liefde en creativiteit in deze game, dat merk je meteen. Daarnaast vinden we het ook wel de moeite om te benoemen dat we nauwelijks bugs zijn tegen gekomen tijdens onze speeltijd op wat simpele clipping van NPC’s hier en daar na. Voor een RPG vinden we dat toch behoorlijk netjes en ook wel een beetje een klap in het gezicht van sommige andere ontwikkelaars.

Als kers op de taart hebben we nog de dialogen. Naast dat de stemacteurs gewoon prima werk leveren, zijn er verschrikkelijk veel wendingen die gesprekken met de diverse personen kunnen nemen, wat voor interessante uitkomsten kan zorgen. Ook zit The Outer Worlds bomvol humor, iets wat we terug zien bij ieder personage, voornamelijk hen die onder invloed van één van de bedrijven zijn. Hetgeen wat we een beetje missen is wat leukere muziek op de achtergrond. Er is wel een soundtrack aanwezig, maar die speelt rustig op de achtergrond zonder echt je aandacht op te eisen. Een beetje standaard, maar niet vervelend an sich.

Conclusie

We verklapten het eigenlijk al in de inleiding, maar The Outer Worlds is een erg sterke game geworden. Op diverse gebieden, zoals gameplay en de opbouw van de wereld, weet het te excelleren, maar ook op andere gebieden weet het precies de juiste noot te raken. De totale speeltijd is misschien net iets te kort voor sommigen en ook hadden we graag wat leukere deuntjes gehad tijdens het spelen, maar dat mag de pret niet drukken. We zetten zelf wel wat muziek aan terwijl we bezig zijn met The Outer Worlds. En het kan ons niet schelen dat we misschien nét iets te luid aan het meezingen zijn met The Passenger van Iggy Pop. Hoe dan ook, met The Outer Worlds bewijst Obsidian nogmaals waar ze heel erg goed in zijn. Aanrader!

Pluspunten

  • Geweldig uitgewerkte gameplay
  • Prachtige art direction
  • Dialogen
  • Doordachte skills
  • Erg weinig bugs

Minpunten

  • Misschien nét iets te kort
  • Muziek had beter gemogen

9.0