Special: Racespektakel in Monaco tijdens de Wereldfinales van de FIA Gran Turismo Championships – Begin dit jaar trapten de FIA, Polyphony Digital en Sony PlayStation het FIA Gran Turismo Championship af in Parijs. Dit gevolgd met een tweede stop in de wereldtour tijdens de 24-uurs race op de Nürburgring te Duitsland met nadien nog evenementen in New York, Salzburg en Tokio. Dit alles was een opmaat naar de wereldfinales in Monte-Carlo, te Monaco, die afgelopen weekend plaatsvonden. De beste van de beste Gran Turismo coureurs namen het hier tegen elkaar op en dat zorgde voor een prachtig spektakel.

Nederlands trots

Sinds de tweede editie op de Nürburgring is de Nederlander Rick Kevelham bij alle edities aanwezig geweest. In Duitsland wist hij nog eerste te worden in de Manufacturer Series met twee teamleden uitkomend voor Toyota. Tevens werd hij de derde in de GR Supra GT Cup, maar voor de finale in Monaco had hij zich enkel voor de Nations Cup gekwalificeerd. Met zijn trackrecord over de afgelopen edities waar hij zich telkens voor wist te kwalificeren en twee podiumplekken, mag gesproken worden over een getalenteerde coureur. Zo verscheen hij ook ten tonele in de halve finale voor de Nations Cup op vrijdag, waar hij een plekje in de finale probeerde veilig te stellen. Helaas liep het voor Kevelham zonder roem af, want hij strandde in deze halve finale.

Topcoureurs uitgeschakeld

De halve finale bestond uit drie races en een repachage voor de runners up. Kevelham startte direct in de eerste groep en dat vanaf de achtste positie. Het ging zelfs even vrij goed, gezien de Nederlander na de eerste bocht direct zesde reed. Dit alles had hij te danken aan een fout van Fraga die spinde in de eerste bocht en terugviel naar de laatste plek. Dat was nogal een domper, gezien hij als één van de beste Gran Turismo coureurs wordt gezien, mede omdat hij de wereldkampioen van vorig jaar is. Hij wist tijdens deze race overigens nog wel terug naar de negende plek te komen, maar zakte vervolgens toch weer iets terug naar de tiende plek. Gezien enkel de eerste drie naar de finale door zouden gaan en de vier daaropvolgende coureurs naar de repachage, was het voor de getalenteerde Braziliaan voortijdig afgelopen.

Kevelham deed ondertussen nette zaken, want hij reed voornamelijk op de vijfde en zesde plek en dat was voldoende voor een plek in de repachage. In de tweede race kwam een andere winnaar van de Nations Cup voortijdig ten uitval, de winnaar van de Nations Cup in Japan, Ryota Kokubun kwam in de derde race tot een spin met als gevolg dat hij achteraan kwam te rijden. In de rest van de race heeft hij de grote achterstand niet meer goed kunnen maken, met als gevolg nog een topcoureur uitgeschakeld voor de grote finale. In de derde race waren er met name vlak na de start wat incidenten, waardoor een andere grote naam – Coque Lopez – zich niet direct voor de finale kon plaatsen. Het gevolg was voor hem een plek in de repechage.

De repechage werd gereden op Laguna Seca en enkel de beste drie van deze race zouden naar de finale op zondag kunnen. Dat circuit is uiteraard beroemd om de Corkscrew en uiteraard ontbrak het de race niet aan incidenten in die bocht. Wat heel erg veel indruk maakte was Lopez die vanaf de twaalfde positie moest starten en naar de derde positie wist te rijden om zo alsnog naar de finale te kunnen. Kevelham deed ook mee aan de repechage en startte op de achtste positie. Met wat gewissel in posities lukte het de Nederlander helaas niet om naar voren te rijden, zodoende kwam hij als elfde over de finish. Geen Nederlander dus in de finale, maar desalniettemin was hij trots dat hij de repechage heeft weten te bereiken in de wereldfinales, zo zij hij later in een interview die we binnenkort zullen publiceren.

Nieuwe kans voor Fraga

De favoriet voor de Nations Cup wist het niet tot de finale op zondag te schoppen, maar er was nog een andere kans voor de Braziliaan. Fraga had zich ook gekwalificeerd voor de Manufacturer Series, waarin hij uitkwam voor Toyota. Een andere goede coureur, die wel naar de Nations Cup finale zou gaan was Latkovski, uitkomend voor Mercedes. Twee favorieten voor de winst in de Manufacturer Series en ook deze races stonden weer bol van het spektakel. De structuur was in de finale zo ingericht dat er twee races gereden werden met punten die uitgedeeld werden op basis van de positie aan het einde van de race. Afsluitend een finale en daarin waren dubbele punten te verdienen, dus de uiteindelijk winnende fabrikant werd gebaseerd op het team met de meeste punten. Ook komen bandenwissels aan de orde in deze serie en het wisselen van coureur, gezien elke fabrikant bestaat uit drie coureurs wat voor nog meer spanning zorgt.

De eerste race op Dragontail was er één waar Toyota het niet al te moeilijk had, door de juiste strategie en goed rijmanschap wist het team van Fraga met een redelijke voorsprong naar de finish te rijden. Mercedes viel wat terug door hun strategie, maar met de zachte banden in de laatste stint reden ze van de vijfde plek terug naar de tweede plek. In de één na laatste ronde werd immers nog Lexus op de harde band gepasseerd die die positie verder vast heeft weten te houden. Voor Fraga een goed uitgangspunt en hetzelfde gold voor Latkovski die met Mercedes gunstig eindigde in de punten. De race daarop werd gereden op Laguna Seca, waar Toyota vanaf de start vertrok maar al snel terugzakte naar de vijfde plaats vanwege de harde band.

Opvallend was ook dat Alfa Romeo tijdens de race zichzelf steeds meer liet zien en als vierde over de finish kwam. Het was echter de strijd tussen Toyota en Mercedes in de laatste ronde dat voor spektakel zorgde, met name omdat Mercedes de Toyota nipt achter zich wist te houden met een finishverschil van slechts 0.061 seconde. De ogen waren nadien al snel gericht op de finale, waarin dubbele punten te scoren waren. Toyota reed een vrij eenzame race nadat ze ietwat terugzakten, maar al snel weer naar voren reden met zachtere banden. Mercedes reed op ruim tien seconden achterstand en was in de laatste rondes vrij onbedreigd. Wat zich daarachter afspeelde was puur genieten.

Door de puntentelling maakten verschillende fabrikanten nog kans op de derde plek en de kans voor Audi was groot, mede dankzij de ervaren coureur. Een lange tijd gingen vier auto’s twee aan twee door de bochten met telkens een ander die aan het langste eind trok. Maar een ramp voltrok zich voor Audi, die spinde op 30 seconden voor het einde. Een drama voor het team dat onverwachts de derde plek kon claimen in de Manufacturer Series, maar het heeft niet zo mogen zijn want ze vielen door de spin ver terug. Alfa Romeo kwam uiteindelijk als vierde over de finish, mede dankzij de spin van Audi en door de puntentelling en redelijk goede prestaties in de voorgaande twee races, mochten zij plek nemen op de derde trede van het podium. Toyota is door het goede optreden van Fraga en zijn team eerste geworden, Mercedes – die favoriet was – werd tweede en Alfa Romeo derde.

Absolute dominantie door Hizal

De tweede finale die afgelopen weekend gereden werd was de finale in de Nations Cup. Helaas heeft Kevelham zich hier niet voor weten te plaatsen in de halve finale, zoals eerder al omschreven. Desalniettemin was het er één om van te genieten. Dit omdat een paar toppers, zoals Fraga en Kokubun al voortijdig waren uitgeschakeld. Dat geeft andere coureurs natuurlijk meer kans, maar de drie toppers die er echt bovenuit sprongen waren Mikail Hizal, Cody Latkovski en Baptiste Beauvois, waarbij vooral de ogen op Hizal waren gericht. De Duitse coureur had aangegeven dat hij dit jaar moest winnen, gezien hij zich volgend jaar op zijn studie wil gaan richten. Een laatste kans als het ware en om maar gelijk met de deur in huis te vallen, de Duitse coureur domineerde de hele Nations Cup finale.

In elke race startte Hizal vanaf de eerste positie en in de eerste race op Monza reed hij relatief vlotjes van de nummer twee weg. In de tiende ronde kreeg Hizal nog een aanval van Miyazano te verduren, maar die wist hij af te houden. De Japanner werd uiteindelijk tweede en de Fransman Beauvois kwam als derde over de streep. Latkovski finishte als vierde. In de tweede race werd er op Spa-Francorchamps gereden en dat was eigenlijk een vrij saaie race, ondanks dat het regende. Wederom wist Hizal vanaf de start weg te rijden en hij heeft geen enkele bedreiging te verduren gehad. Tijdens de race werd er relatief weinig ingehaald en zodoende kwam de hele stargrid in min of meer gelijke volgorde over de finish.

De derde race was in tegenstelling tot de tweede race wel heel erg interessant om te volgen, met name omdat de slipstream een belangrijke rol speelde. Er werd gereden op La Sarthe zonder chicanes, waardoor er dus een bijzonder lang recht stuk was. Meerdere malen waren er mooie inhaalacties te zien op dit rechte stuk en zelfs Hizal – die wederom vanaf de eerste plek vertrok – werd in de eerste bocht ingehaald. Maar door het slipstreamen wist hij weer terug te komen. De Fransman Beauvois had pech, want door van de baan te geraken zakte hij terug naar de elfde plek. Miyazono kreeg een penalty van maar liefst 4 seconden en zakte ook ver weg en daar profiteerde Latkovski weer van die achter Hizal kwam te rijden.

Uiteindelijk was het Hizal die als eerste finishte daar waar hij het in de eerste ronde wat moeilijk had door de slipstreams. In de rondes erna wist de Duitser weg te rijden. Latkovski kwam als tweede over de streep en Lopez werd derde. Voor Hizal hoe dan ook een gunstig uitgangspunt voor de finale, gezien hij al drie overwinningen op zijn naam had staan in de races tot zover. Wederom kon de Duitser in de finale vanaf pole position vertrekken en het circuit waarop gereden werd was Interlagos. Ditmaal aanzienlijk meer rondjes en dat in de Red Bull X2019. Gezien de hoeveelheid rondjes waren pitstops verplicht en de Duitser koos om op de zachte band te starten. Na acht ronden werd het tijd om te wisselen naar medium en met een voorsprong van maar liefst 10 seconde zag het er weeral goed uit.

In de veertiende ronde schakelde Hizal over naar de harde band en hetzelfde gold voor de Franse coureur Beauvois. Latkovski reed de laatste stint echter op de zachte band en liep zodoende snel in op de Fransman. De strategie van Hizal pakte echter goed uit, want hij kwam uiteindelijk met een kleine 9 seconden voorsprong over de finish ten opzichte van Latkovski, die zowel Miyazono als Beauvois wist te passeren. De Hongaar Blazsan deed overigens ook goede zaken in de laatste paar rondjes, want die wist nog twee plekken te pakken op de zachte band en kwam als derde over de finish. Dat betekende voor Beavois – die vierde werd – minder punten en daardoor was niet hij degene die derde in de Nations Cup werd, maar de Japanner Miyazono die als vijfde finishte maar net meer punten pakte. Een teleurstelling voor de Fransman, dat op zeker. De Japanner daarentegen was ongelofelijk bij met zijn positie.

Wat vooral opviel was de manier waarop Hizal domineerde. Telkens vanaf start vertrekken helpt een hoop uiteraard, maar in het verleden hebben we vaak gezien dat coureurs wonnen, omdat anderen fouten maakten of door spins achterop kwamen te liggen. Hizal is echter van een andere klasse, want hij heeft meermaals met hardere banden weg kunnen rijden bij anderen en tevens won hij alle races in de Nations Cup finale. De Duitser heeft overduidelijk gewonnen op strategie en natuurlijk zijn skills, die buitengewoon goed zijn. Een verdiende overwinning ook, enerzijds omdat hij domineerde, anderzijds omdat dit voorlopig zijn laatste kans was.

Daarmee zitten ook de wereldkampioenschappen van Gran Turismo er voor dit jaar op. We hebben veel mooie races gezien, veel spannende momenten meegemaakt, onverwachte winnaars gezien en nog veel meer. Inmiddels is ook al aangekondigd dat er volgend jaar een nieuwe editie zal plaatsvinden, maar details zijn op dit moment nog niet bekend. Desalniettemin mogen we terugkijken op een mooi seizoen en later deze week kun je nog een interview met Rick Kevelham lezen, alsook een artikel over het ontwerpen van de Lambo V12 Vision Gran Turismo.