Special: De 17 best beoordeelde PS4 games op PSX-Sense in 2019 – Gisteren kon je een uitgebreid artikel lezen waarin we de 17 slechtst beoordeelde games van 2019 op een rijtje hadden gezet. Er is natuurlijk ook een tegenovergestelde en dat zijn de 17 best beoordeelde games in 2019.

Uiteraard hebben we die ook voor je op een rijtje gezet, zie hieronder de best beoordeelde games van het afgelopen jaar op een rijtje. Al deze games kregen een score van 9.0 of hoger en daaruit kunnen we opmaken dat dit een uitstekend jaar was met verschillende hoogtepunten. Er is geen game die een 10 wist te scoren, maar wel kwamen drie games heel dichtbij met een 9.5.

Heb je één van de onderstaande games niet? Dan kan je die haast blind aanschaffen, want ze zijn allemaal stuk voor stuk de moeite waard!

#17 – Mortal Kombat 11

Mortal Kombat 11 is gewoon weer een erg goede game, waarin de gameplay werkelijk uitstekend is. We zijn ook blij dat NetherRealm Studios een paar van hun fouten heeft ingezien en deze heeft rechtgetrokken ten opzichte van Mortal Kombat X. Het aantal nieuwe personages is misschien wat beperkt, maar het is leuk om ook weer een hoop oude gezichten terug te zien. De multiplayer staat als een huis en maakt zeker kans om weer groots te worden in de competitieve scene. Grafisch is het allemaal netjes verzorgd, alleen hadden wij toch liever weer dezelfde stijl gehad als in Mortal Kombat X. Laat dat echter de pret niet drukken, want als je van fighters houdt mag je wat ons betreft Mortal Kombat 11 niet missen.

Check hier de Mortal Kombat 11 review

#16 – Metro: Exodus

Metro: Exodus is een post-apocalyptisch meesterwerk geworden. Zoveel is wel duidelijk nu we de hele game hebben doorgespeeld. De keuze om voor een meer bovengrondse open wereld te gaan pakt erg goed uit. Het typische angstige gevoel dat je nergens veilig bent blijft behouden in de game, ondanks dat de omvang fors is toegenomen. De personages zijn interessant en voegen wat toe aan het geheel, waardoor je een band met ze op zult bouwen en dat is een sterk punt binnen de ervaring. Grafisch is Metro: Exodus echt een parel en ook het audiodesign verdient een groot compliment. Je merkt aan alles dat er met liefde aan dit avontuur is gewerkt. Los van de kleine slordigheden die verwaarloosbaar zijn, is Metro: Exodus een dijk van een game geworden. Het biedt in z’n geheel een fantastisch avontuur dat je zeker gespeeld moet hebben.

Check hier de Metro: Exodus review

#15 – Final Fantasy XIV: Shadowbringers

Shadowbringers heeft bewezen dat niet alleen singleplayer games een fantastisch verhaal kunnen neerzetten. Je vrienden en je vijanden in de game hebben allemaal zeer goed uitgewerkte verhalen en de wereld waar het zich in afspeelt is een prachtig decor daarvoor. Hoewel de dungeons wat te wensen overlaten maken de trials het weer goed. Het Trust-systeem is een leuke en goede toevoeging om comfortabel door het verhaal heen te gaan, maar je zal snel genoeg snakken naar ondersteuning van menselijke spelers. Dat maakt het immers net wat leuker om te spelen. De nieuwe Jobs zijn erg geslaagd te noemen en de veranderingen bij de al bestaande Jobs waren nodig en ook dat leidt tot een prima eindresultaat. Shadowbringers zet een nieuwe basis neer voor de toekomst van Final Fantasy XIV en zal, indien het in deze trend doorgaat, alsmaar sterker en sterker worden. We kijken al uit naar nog veel meer Final Fantasy XIV!

Check hier de Final Fantasy XIV: Shadowbringers review

#14 – The Outer Worlds

We verklapten het eigenlijk al in de inleiding, maar The Outer Worlds is een erg sterke game geworden. Op diverse gebieden, zoals gameplay en de opbouw van de wereld, weet het te excelleren, maar ook op andere gebieden weet het precies de juiste noot te raken. De totale speeltijd is misschien net iets te kort voor sommigen en ook hadden we graag wat leukere deuntjes gehad tijdens het spelen, maar dat mag de pret niet drukken. We zetten zelf wel wat muziek aan terwijl we bezig zijn met The Outer Worlds. En het kan ons niet schelen dat we misschien nét iets te luid aan het meezingen zijn met The Passenger van Iggy Pop. Hoe dan ook, met The Outer Worlds bewijst Obsidian nogmaals waar ze heel erg goed in zijn. Aanrader!

Check hier de The Outer Worlds review

#13 – Borderlands 3

Borderlands 3 is een project waar heel veel tijd in zit, dat merk, proef en voel je aan alles. De planeten zijn prachtig vormgegeven en bieden genoeg om te doen. De Vault Hunters zijn erg divers en vullen elkaar in coöp goed aan. Er is bijzonder veel content in de game te vinden en ook na het uitspelen heb je nog genoeg om te doen. Het verhaal is interessant en kent leuke plotwendingen, in de zijmissies zal je echter meer versteld staan want die zijn bij momenten echt volstrekt van de pot gerukt, zoals je van Borderlands zou verwachten. Aan humor ontbreekt het niet en veel kleine punten die beter konden in de vorige delen zijn allemaal aangepakt. De game kent hier en daar nog wat puntjes die wat aandacht mogen gebruiken, maar belangrijk is dat geen van die punten je ervaring zal belemmeren. De ervaring die Borderlands 3 je biedt is wat je ervan verwacht, wat je kent en wat je wil. Maar dan grootser, spectaculairder, gekker en mooier dan ooit te voren.

Check hier de Borderlands 3 review

#12 – DiRT Rally 2.0

Codemasters heeft het met DiRT Rally 2.0 opnieuw geflikt. De studio gooit al jaren hoge ogen met rallygames, maar DiRT Rally 2.0 schotelt je een indrukwekkende ervaring voor die nóg beter is dan in eerdere games. De gameplay is subliem en geeft je op realistische wijze het gevoel dat je echt zelf achter het stuur zit. De besturing is pittig en per auto verschillend en je moet rekening houden met allerlei factoren die van invloed zijn op het racen. De uitdaging is hierdoor erg groot, maar Codemasters geeft je genoeg mogelijkheden om de moeilijkheidsgraad af te stemmen op je eigen niveau. Verder ziet de game er mooi uit en klinkt het fantastisch. Het is jammer dat de carrière modus niet heel origineel is en iets te veel aanzet tot grinden en dat er niet heel veel locaties aanwezig zijn. Laat je dit er echter niet van weerhouden om het spel een kans te geven, want dat zijn slechts zeer kleine smetjes op de totaalbeleving. DiRT Rally 2.0 is verplichte kost voor iedereen die ook maar een beetje van rallygames houdt.

Check hier de DiRT Rally 2.0 review

#11 – F1 2019

De afgelopen jaren heeft Codemasters grote stappen gezet met de Formule 1-games en F1 2019 zet deze stijgende lijn voort. De introductie van de Formule 2 is het absolute hoogtepunt, want het racen in deze klasse vormt een goede uitdaging en brengt weer meer afwisseling met zich mee. Wel is het jammer van de implementatie van de F2 in de carrière modus teleurstelt. Op het gebied van multiplayer is F1 2019 uitgebreider dan ooit, doordat je zelf je eigen competities kunt opzetten en nu zelfs je eigen auto kunt ontwerpen. Verder is de gameplay door verschillende verbeteringen nog meer verfijnd en hetzelfde geldt voor de graphics, want dit nieuwe deel ziet er weer mooier uit dan zijn voorganger. Al met al is F1 2019 de meest complete F1-game tot nu toe, waar fans makkelijk weer een jaar plezier uit kunnen halen.

Check hier de F1 2019 review

#10 – The Walking Dead: The Final Season – Episode 3: Broken Toys

Veel nieuws valt er over Telltales The Walking Dead al lang niet meer te vertellen. Ook dit keer krijg je meer van hetzelfde voorgeschoteld, al was ik nu misschien iets meer gecharmeerd dan anders. Misschien is het omdat ik al bij al toch minder technische mankementjes bespeurde dan gebruikelijk. Misschien is het omdat ik als fan van The Walking Dead onder de indruk was van de manier waarop elementen uit zowel de eerdere seizoenen van de videogame als de comics in het verhaal verwerkt werden. Of misschien is het gewoon uit een soort van voorbarige nostalgie, een vorm van weemoed en treurnis om het teloorgaan van een ontwikkelaar die me ergens toch aan het hart ligt. Na vandaag wacht er nog één aflevering op me, één laatste afspraak met Clementine. En ja, ik zal stipt op tijd zijn.

Check hier de The Walking Dead: The Final Season – Episode 3: Broken Toys review

#9 – Yooka-Laylee and the Impossible Lair

Playtonic heeft goed geleerd van de gebreken uit het eerste deel en zet met Yooka-Laylee and the Impossible Lair een uitstekende platformer neer. Het verhaal is weer net zo bizar, kleurrijk en vrolijk als het vorige en je komt weer erg leuke personages tegen. Capital B is wederom de slechterik en je kan het tegen hem opnemen wanneer je maar wilt. Hoe meer leden je van de Beetallion hebt verzameld, hoe makkelijker dat wordt. De Overworld zit vol raadsels en geheimen die voor de echte verzamelaars erg leuk zijn om allemaal op te lossen. Over het level design kunnen we kort en krachtig zijn en niets anders zeggen dat het stuk voor stuk goed in elkaar steekt met elk hun eigen uitdagingen. De stap van 3D naar 2.5D is een uitstekende keuze geweest en het tweede deel biedt vrijwel alles wat je van een goede platformer mag verwachten. Yooka-Laylee and the Impossible Lair is een zeer solide platformer, die zich mogelijk al een klassieker mag noemen in het genre.

Check hier de Yooka-Laylee and the Impossible Lair review

#8 – Judgment

Petje af. Judgment is niet simpelweg een spin-off in het Yakuza universum geworden, maar voelt gewoon aan als een eigen game die prima zijn mannetje weet te staan. Dat zelfs zonder tegen de Yakuza naam aan te leunen. Yagami is een interessant personage en heeft zijn recht tot bestaan absoluut verdiend. Het verhaal van Judgment blijft boeien, ondanks de kleine dip die we halverwege voelden. Kamurocho is en blijft een boeiende locatie door vertrouwd, maar toch ook weer “nieuw” aan te voelen. Het vechten staat vanzelfsprekend als een huis en de extra detective gameplay is leuk uitgewerkt. Ook grafisch is Judgment prachtig om naar te kijken, ondanks de kleine foutjes hier en daar. Als kers op de taart hebben we ook nog een Engelse dub die een keer niet verschrikkelijk is. Judgment is in één woord top.

Check hier de Judgment review

#7 – The Walking Dead: The Final Season – Episode 4: Take Us Back

Het doek is gevallen en de strijd is gestreden. Tijd om Clementine te begraven – al dan niet letterlijk, daarvoor moet je de game zelf spelen. Ik kan met de hand op het hart stellen dat de populairste reeks van Telltale in schoonheid afgerond wordt, met een einde dat genadeloos aan de hartspieren trekt en als gepaste culminatie dient van al wat er de voorbije seizoenen gebeurd is. Dat dit slotakkoord het warm water niet ging heruitvinden, hadden we je op voorhand ook kunnen vertellen. Dat de game echter eindelijk op technisch vlak ging weten te overtuigen, was een aangename verrassing. Ik zal Clementine en AJ missen, en de ontwikkelaar ook. Om ietwat melig af te sluiten: dank u voor alle avonturen, Telltale. “I will remember this.”

Check hier de The Walking Dead: The Final Season – Episode 4: Take Us Back review

#6 – Unruly Heroes

Magic Design Studios speelt op zich op safe door een game op de markt te brengen die veel weg heeft van een succesvolle titel waaraan zij hebben meegewerkt. Maar hoe je het ook wend of keert: Unruly Heroes is een prima action-platformer geworden, die genoeg speelplezier oplevert voor zowel gamers die liever alleen willen spelen of degene die graag met vrienden/vriendinnen samenspelen. De game schotelt een leuke campagne voor die veel variatie met zich meebrengt en ook veel en vooral leuke baasgevechten voorschotelt. Unruly Heroes ziet er ook nog eens erg goed uit en speelt heerlijk weg. Nu zijn er wel wat kleine dingen die beter hadden gekund, zoals het selecteren van de personages tijdens het avontuur en de vechtgedeeltes kunnen wat repetitief worden, maar deze worden overschaduwt door de pluspunten van de game. Een betere start had Magic Design Studios zich dus niet kunnen wensen.

Check hier de Unruly Heroes review

#5 – Death Stranding

Death Stranding is een game die je eigenlijk zonder enige voorkennis zou moeten betreden, gezien het een unieke ervaring biedt met interessante achterliggende gameplay elementen, zoals het verbinden met mensen. In de kern is de gameplay het bezorgen van goederen en hoewel dat op papier totaal niet boeiend klinkt, weet Kojima er een interessante draai aan te geven. De gameplay is uiteindelijk ook zoveel meer dan bezorgen, want alles staat met elkaar in verbinding wat tevens het centrale thema van de game vormt. De bij momenten wat clunky besturing kan wat irritant zijn en dat is jammer, maar daar tegenover staat zoveel goeds. Een bijzonder boeiend verhaal, dat uitstekend geacteerd wordt met vele interessante verklaringen voor meer context en dat in een prachtige wereld, zorgt ervoor dat Death Stranding een unieke, intrigerende en bijzondere game is. De cast is subliem en Kojima bewijst met deze titel wederom over ongelimiteerde creativiteit te beschikken. Technisch is het erg sterk, qua content is er genoeg te doen en het verhaal moet je ervaren hebben. Kortom: een must-have!

Check hier de Death Stranding review

#4 – Control

De gameplay en dan vooral op momenten van actie zit superstrak in elkaar. Geen van Jesse’s wapens of krachten blijven onbenut en toch sta je vrij in jouw manier van spelen. Ben je alleen geïnteresseerd in het verhaal, dan ben je ongeveer 10 tot 12 uur kwijt. De verschillende zijmissies en het verder ontdekken van The Oldest House kunnen dit tijdsbestek echter makkelijk verdubbelen. Al met al lijkt Control Remedy’s liefdesbrief te zijn naar al hun eerdere games. Het heeft de knotsgekke actie van Max Payne, het surreëele, bijna David Lynch-achtige verhaal van Alan Wake en de detaillering van Quantum Break. Laten we nu maar hopen dat Remedy een keertje de ban breekt en voor Control wél een vervolg gaat maken. Of Alan Wake. Of Quantum Break. Maak gewoon meer games, Remedy.

Check hier de Control review

#3 – Sekiro: Shadows Die Twice

Hoewel Sekiro: Shadows Die Twice de solide basis van de Soulsborne formule gebruikt, voelt de game toch als uniek en nieuw aan. Veel succesvolle toevoegingen zoals stealth, intense combat en het verkennen van de werelden met je Grapple Hook maken Sekiro een must-have titel. De gevechten houden je keer op keer op het randje van je stoel en blijven je geboeid houden dankzij het goed uitgewerkte Posture systeem. De zwaardgevechten vereisen veel oefening en zijn zeker uitdagend maar eerlijk. Doodgaan is opnieuw uitgevonden in Sekiro en kan gebruikt worden als een tactisch element dat verfrissend aanvoelt. Er zijn veel prachtige omgevingen te zien die je grondig wilt verkennen voor de geheimen en diverse items die je kunt vinden. Door de directere vorm van storytelling blijft het verhaal interessant en is het goed te volgen. From Software zet met een Sekiro: Shadows Die Twice een avontuur neer dat vol met snelle actie, verkenning en stealth je geboeid blijft houden. Deze nieuwe titel van From Software is zonder twijfel een uitstekende game die je gespeeld moet hebben. Framedrops en hergebruik van oudere sounds zijn wat jammer, maar kunnen de pret van Sekiro zeker niet bederven. Sekiro: Shadows Die Twice is een game die zomaar Game of the Year kan gaan worden en dat met goede reden.

Check hier de Sekiro: Shadows Die Twice review

#2 – Monster Hunter: World – Iceborne

Bij het horen van het nieuws dat een game een uitbreiding krijgt, dan kan je er meestal vanuit gaan dat het om content gaat die de speelduur met een aantal uren zal oprekken. In het geval van Monster Hunter: World hebben we lang op nieuwe content moeten wachten, maar dat is het absoluut waard geweest. Deze uitbreiding is namelijk qua omvang te vergelijken met een volledig nieuwe game. Het biedt veel nieuws, pakt balansproblemen aan en het legt een gehele nieuwe basis neer waar je een flinke tijd mee vooruit kunt. Het is juist de nieuwe basis die zo ontzettend goed is en waar Monster Hunter: World echt nodig aan toe was. Verschillende setjes verzamelen is nu een must, de uitgebreide movesets van de wapens zijn meer dan geslaagd, de clutch claw is een godsgeschenk voor meer dynamische gameplay en de nieuwe gebieden zijn een genot om in te vertoeven. De echte sterren van Iceborne zijn echter de oude én nieuwe monsters in Master Rank. Man, wat heeft Iceborne mijn ogen ontzettend weten te verwennen zeg.

Check hier de Monster Hunter: World – Iceborne review

#1 – Resident Evil 2 Remake

Schrijf het neer, zwier het op Facebook en schreeuw het van de daken: zombies zijn opnieuw griezelig! Capcom doet het namelijk weer: na het sublieme Resident Evil VII slaagt de uitgever er opnieuw in om een Resident Evil game op de markt te brengen die horror boven actie plaatst en het angstzweet als vanouds op de voorhoofden laat parelen. De remake van Resident Evil 2 vervangt met verve de vaste camerastandpunten uit het origineel door het dynamische derde persoonsperspectief uit Resident Evil 4. Het resultaat is een titel die altijd trouw blijft aan zijn roots, maar vooral ook die roots gebruikt als uitgangspunt om op alle vlakken beter uit de hoek te komen. De perfecte horrorgame is misschien nét te veel eer, maar Capcom komt dit keer toch verdomd dichtbij. George A. Romero zou als vader van de cinematische zombie trots zijn.

Check hier de Resident Evil 2 Remake review