Gespeeld: Final Fantasy VII Remake – In 1997 bracht Square Enix ons Final Fantasy VII, een game die uitgroeide tot absolute favoriet in de franchise. Jaren werd er gevraagd om een remake en in 2015 kwam het hoge woord er eindelijk uit: er was een remake in ontwikkeling. Nu bijna vijf jaar later is het magische moment bijna daar, de release van deze langverwachte titel. Square Enix pakt deze game echter met fluwelen handschoenen aan, want het moet het origineel alle eer aan doen, maar tegelijkertijd ook enorm veel speelplezier bieden. Het resultaat is een episodische game, maar van een dermate omvang dat elk deel een game op zich is. Wij konden in Parijs drie uur met de titel aan de slag en dat beviel, bijzonder goed zelfs.

Lange speelduur

Square Enix heeft in de afgelopen jaren de basis gelegd voor de ontwikkeling van deze episodische remake. Het heeft veel tijd gekost, maar naar verwachting zullen de opvolgende releases nu sneller gaan verschijnen gezien de kern van het geheel nu is vormgegeven. Dat het veel tijd heeft gekost is niet zonder reden, want de remake is zoveel meer dan enkel de traditionele gameplay en textures opleuken naar de hedendaagse standaard. Square Enix heeft er als het ware een ‘reimagining’ van gemaakt die het origineel qua verhaal, stijl en ervaring moet nabootsen, maar dat dan wel met een manier van spelen die meer bij de standaard van nu past.

Een uitdaging, want er zijn ontzettend veel gamers die dit deel een warm hart toedragen en die tegen het been schoppen met een verkeerde design of gameplaykeuze kan al funest zijn voor de reputatie. We zijn daarom erg blij om te kunnen melden dat Square Enix spot on zit wat betreft de eerste episode, die zich richt op de gebeurtenissen in Midgar. De Final Fantasy VII Remake voelt in bepaalde mate vertrouwd dankzij de vele herkenbare details, maar tegelijkertijd heeft het ook een frisse vibe en uitstraling, waardoor de titel uitstekend past tussen de games van nu. Missie geslaagd zou je zeggen, hoewel we daar pas definitief over kunnen zijn na 10 april, het moment waarop de game verschijnt.

De eerste episode richt zich op de gebeurtenissen in Midgar en dat is dan pas het begin. De oorspronkelijke game was goed voor 40+ uren aan gameplay alvorens je de aftiteling zag. Dat zal met deze remake niet het geval zijn, want Square Enix heeft meermaals benadrukt dat elke episode van een vergelijkbare lengte zal zijn als een reguliere Final Fantasy. Dat betekent kortweg dat een episode op zichzelf al tientallen uren speelplezier zal bieden en als de gehele collectie eenmaal uit is, dan is een totale speelduur richting de 200 uur zeker niet ondenkbaar. Een absoluut walhalla voor de Final Fantasy VII fan, nietwaar?

Aangename plaatjes

Met de gelegde basis voor Final Fantasy VII Remake is de eerste episode nu zo goed als klaar en in de volgende episode – die al in ontwikkeling is – gaan we steeds verder het oorspronkelijke verhaal navolgen, maar daarbij diept de ontwikkelaar het geheel wel meer uit. De game moet qua speelduur bij elke episode voldoende te bieden hebben en ook moet het de spelers geboeid blijven houden. Nu is dat op lange termijn nog wat lastig in te schatten, maar gezien de Final Fantasy games dat over het algemeen wel voor elkaar krijgen, maken we ons daar weinig zorgen over. Met name omdat de drie uur die we gespeeld hebben ontzettend plezierig waren; het is precies zoals je het hebben wilt.

Allereerst mag gezegd worden dat Final Fantasy VII Remake er grafisch erg degelijk uitziet. De personages zijn mooi vormgegeven en ook voorzien van een animatiesysteem op basis van de AI, waardoor de gezichtsuitdrukkingen overeenkomen met de situatie. Dat zorgt voor een natuurlijke visuele uitstraling, wat natuurlijk gecombineerd wordt met de fantasie elementen die je van de franchise kent. Dat zijn de speciale krachten, maar ook de monsters die je treft en de grote verscheidenheid onder de vijanden. Alles is met zorg vormgegeven en de punten waaraan je het vroeger via het hoopje pixels kon herkennen, is nu met nog meer details terug te zien in de omgevingen en personages van nu.

Het voelt in die zin herkenbaar en vertrouwd aan, maar tegelijkertijd ook fris omdat het als iets nieuws aanvoelt binnen hetzelfde kader. De omschrijving ‘fris’ gebruikten we al in de inleiding en dat is telkens wat naar boven kwam tijdens het spelen. De grafische stijl is een combinatie van modern en ouderwets, wat voor unieke plaatjes zorgt. De visuele effecten spatten van het scherm en de animaties zijn erg strak dan wel vlot vormgegeven, wat voor een soepel en vloeiend spektakel op het beeld zorgt. Het is in vergelijking met Final Fantasy XV in alle opzichten net wat mooier, maar het behoort niet tot de absolute top qua grafische prestaties op de PlayStation 4 (Pro). Is dat erg? Allesbehalve, wat de game klaarspeelt is immers zeer aangenaam.

Heerlijk vlotte gameplay

De belangrijkste spil in het hele verhaal is natuurlijk de gameplay, want die was in het origineel turn-based en dus behoorlijk traag. Die gameplay formule wordt tegenwoordig relatief zelden toegepast in games van dit kaliber en ook voor Final Fantasy VII zag Square Enix in dat die stijl van spelen te ouderwets zou zijn. Het gevolg is een real-time combatsysteem die meer op de moderne Final Fantasy-games lijkt dan het origineel. Een behoorlijk ingrijpende verandering, want de traditionele manier van spelen is zo goed als uit de remake verdwenen. Een goede ontwikkeling wat ons betreft, want het houdt het tempo lekker in het geheel wat bijzonder plezierig is.

Als je Final Fantasy XV gespeeld hebt, dan weet je in bepaalde mate wat je van de gameplay van Final Fantasy VII Remake kan verwachten. De combat is volledig real-time en zelfs haast hack ’n slash te noemen. Maar voordat het geheel in een musou vervalt kent het dermate veel aanvullende gameplay aspecten dat het bijzonder veel variatie biedt in de manier waarop je de gevechten aangaat. Je hebt naast de standaard aanvallen ook sterkere aanvallen die specifiek aan personages gebonden zijn, alsook magische aanvallen. Daar bovenop heb je uiteraard de Summons die op bombastische wijze beeldvullend het toneel betreden en je ondersteunen waar mogelijk. En als dat nog niet genoeg is kan je zodra je veel schade oploopt de ‘Limit Gauge’ inzetten wat een enorm sterke aanval is die met veel spektakel uitgevoerd wordt.

In de basis hebben de personages allemaal hun eigen aanvallen, waarbij Cloud vol met zijn zwaard op vijanden inhakt. Barret is vooral iets meer op afstand bezig met zijn minigun, daar waar Tifa vol met de vuisten dicht op de vijanden staat. Aerith is met haar staf vooral op de magie geënt en zo heeft elk personage zoals voorheen zijn of haar eigen specialiteiten. Interessant is dat de basisaanvallen twee lagen kennen. Zo kun je de normale snelle manier gebruiken, maar per personage kun je ook on-the-fly overschakelen naar een sterkere variant die meer schade aanricht. Tegelijkertijd beweeg je dan wel een stuk trager, dus het is een keuze maken in welke manier van aanvallen op dat moment het beste werkt.

Ondertussen bouw je door te vechten verschillende meters op, zo kun je de ATB-meter opbouwen die je in staat stelt om het gevecht extreem te vertragen. Dat biedt je de gelegenheid om items te kiezen, maar ook om speciale aanvallen in te zetten. Een systeem dat bijzonder prettig werkt in deze omstandigheden en Square Enix is zo efficiënt geweest om er ook sneltoetsen aan te koppelen, zodat de flow niet gebroken wordt door continu in snelmenu’s te moeten rommelen voor de juiste keuzes. Ook de speciale aanvallen kennen trouwens weer twee lagen, want verderop in de game kun je van elke speciale aanval ook een zwaardere variant kiezen – die meer van je meter vereist.

Upgraden en ontwikkelen

Vanzelfsprekend begin je de game met beperkte middelen en gaandeweg zul je levelen en nieuwe mogelijkheden vrijspelen. Nu speelden wij verschillende fragmenten uit de game, waardoor we veel sneller de beschikking hadden tot allerlei effectieve aanvalsmiddelen, maar de speler zal dat straks allemaal gradueel vrijspelen en kunnen ontdekken. Voor nieuwe spelers is de game ook voorzien van een uitgebreid uitlegsysteem die op heldere wijze de werking toelicht, zodat je nadien precies weet wat wat doet. Dat is met name handig omdat het vechtsysteem erg veelzijdig is dankzij alle bijkomende mogelijkheden. Onderweg zul je ook geregeld ‘Materia’ tegenkomen en dat goedje is bijzonder handig voor de ontwikkeling van je personages.

Dit spul kun je toekennen aan allerlei slots en die spelen spells en nieuwe aanvallen vrij. Ook zullen je statistieken geboost worden, afhankelijk van de toepassing. In dat kader krijg je redelijk de vrijheid om je personages te ontwikkelen naar eigen inzicht. Qua gameplay en combat is het vechtsysteem dus primair hetgeen wat heel diep gaat, wat je natuurlijk enigszins gewend bent van de franchise. De kers op de taart is echter het inzetten van Summons, die in gevechten bijzonder handig kunnen zijn. Deze Summons zullen vanuit zichzelf aanvallen plaatsen als ze dat nodig achten, maar ook kan je ze op basis van de gekoppelde meters aan je personage inzetten voor sterke effectieve aanvallen, zij het periodiek. Aan middelen om de vijanden te bestrijden dus absoluut geen gebrek in deze game.

Voorlopige conclusie

De remake van Final Fantasy VII heeft indruk gemaakt. Grafisch ziet het er uitstekend uit, mede dankzij de visuele effecten die prachtig ogen. De voice-acting klonk tot zover prima (we speelden in het Engels) en de gameplay, dat is van een uitzonderlijk kaliber. Het speelt buitengewoon soepel weg en hoewel het misschien even wennen zal zijn door de vele opties die je relatief snel aangereikt krijgt, zijn de gevechten echt een plezier om doorheen te gaan dankzij de vele mogelijkheden die alle personages kennen. De ontwikkelingen tijdens het spelen wat leidt van rustige cut-scènes tot hevige gevechten en onderzoeken tussendoor, zorgt voor een prettige balans en een mooi avontuur om van te genieten. We hebben slechts drie uur met Final Fantasy VII Remake kunnen spelen, maar die uurtjes smaakten absoluut naar meer. Nog een paar weken wachten en dan is het eindelijk zover.