DLC Special: Tom Clancy’s: The Division 2 – Warlords of New York – In maart 2016 konden we een besneeuwd New York betreden in The Division om daar korte metten te maken met allerlei groeperingen die de stad onveilig maakten. In 2019 zette het avontuur zich voort in Washington D.C., alwaar The Division orde op zaken moest stellen. Sinds de release zijn er verschillende episodes voor de game uitgekomen en onlangs bracht Ubisoft de eerste volwaardige uitbreiding voor de game uit: Warlords of New York. We gaan terug naar de stad waar het ooit begon, ditmaal in een meer aangenaam jaargetij en het is zaak om een agent die rogue is gegaan te stoppen.

Op jacht naar voormalig agenten

Het doel in Warlords of New York is het stoppen van agent Keener. Hij en een paar metgezellen hebben zich van The Division afgesplitst, omdat ze het niet eens zijn met de keuzes die de organisatie gemaakt heeft. Tijdens het avontuur zullen Keener en zijn vier belangrijkste soldaten – waar je jacht op maakt – daar veelvuldig over op je in praten en dat zorgt voor best een interessant perspectief op de organisatie. Desalniettemin zijn zij in dit geval de bad-guys en is het zaak om ze te vinden en uit te schakelen, en daar komt het inmiddels plat gewandelde pad van Ubisoft weer om de hoek kijken; het is weinig inspiratievol.

Om Keener te vinden en uit te schakelen is het doel om zijn vier soldaten op te sporen die zich allen verschansen in een subwijk van Lower Manhattan. Ze laten zich niet zomaar zien en dus is het zaak om van locatie naar locatie te gaan en daar informatie in te winnen, te zoeken en te ontdekken. Die informatie leidt uiteindelijk tot een van de vier soldaten van Keener en het is dan de bedoeling om hen uit te schakelen. Als je dat gedaan hebt krijg je weer nieuwe informatie tot je beschikking en nadat je dat proces viermaal doorlopen hebt, heb je voldoende aanwijzingen om te ontdekken waar Keener zich ophoudt.

Hoewel de meningen en perspectieven van de belangrijkste personages best een interessante kijk geven op The Division en hun beweegredenen, is de weg naar de climax nogal afgezaagd. De personages waar je het tegen opneemt zijn tof, hun beweegredenen interessant en de locaties die je aandoet zijn net zoals in de basisgame erg sterk. Keer op keer weet Ubisoft je weer te verrassen met leuke omgevingen, dus qua variatie geen klachten. Het is alleen zo jammer dat de structuur zo ontzettend cliché is, want het is álweer onderbazen uitschakelen om nadien de grote baas te pakken. Qua gameplay doet dat verder geen afbreuk aan de ervaring, maar laten we realistisch zijn: is er nu niets beters te verzinnen?

Genoeg te doen

Afgezien van de ferme kritiek op de uitgekauwde structuur die je afwerkt om je uiteindelijke doel te bereiken, mogen de omgevingen een pluspunt genoemd worden. New York ziet er ook zonder sneeuw erg aantrekkelijk uit en waar je al snel een uur of acht tot tien bezig bent met de hoofdmissies, zijn er nog genoeg andere activiteiten te vinden. Zo kun je gebieden overnemen, zij-missies spelen, mensen uit nederzettingen helpen en meer. Het zijn alle randactiviteiten die je ook in de gewone game zag en die zorgen voor nog wat extra uren aan speelplezier. Bovendien voelt het vertoeven in New York enigszins fris aan nadat je een lange tijd in Washington D.C. hebt rondgelopen.

Ook de levelcap is van 30 naar 40 opgeschroefd en hoewel je veel XP binnen zal harken door het spelen van de hoofdmissies, zul je ook randactiviteiten moeten doen vooraleer je aan het gevecht met Keener kan beginnen. Hij is pas toegankelijk als je level 40 bent en daardoor zul je al snel een uur of twaalf bezig zijn met deze uitbreiding. Een uitstekende lengte als je het ons vraagt en gezien het verzamelen van loot natuurlijk een kernelement vormt, kun je weer een lange tijd vooruit. Over loot gesproken, de game is voorzien van nieuwe gearsets die vanzelfsprekend een hoger level kennen dat wat er voorheen beschikbaar was. Hieronder vallen ook exotische sets om te verzamelen, wat eveneens de speelduur de hoogte in stuwt.

Het verslaan van de belangrijke vijanden is naast noodzakelijk voor het verhaal ook nuttig, want de uitbreiding komt met vier nieuwe skills. Deze skills krijg je door de onderbazen te verslaan en daar zitten een paar erg handige extra’s bij, waaronder een pistool om sticky bommen mee af te vuren, alsook een apparaat om een hologram van jezelf te plaatsen zodat vijanden in de war worden gebracht. Die skills voegen best wel wat toe, want dat geeft je weer nieuwe manieren om de vijanden aan te pakken in de vele hevige shootouts die je zult gaan beleven in het avontuur. En als je het maximale level bereikt hebt en alles hebt vrijgespeeld, dan is het vanzelfsprekend nog niet klaar.

SHD Levels

Als je eenmaal level 40 bereikt hebt, zul je te maken krijgen met een nieuw progressiesysteem dat niet aan limieten gebonden is. Via dit systeem zul je door te blijven spelen punten kunnen investeren in allerlei onderdelen van je agent. Dit is breed verspreid over allerlei aspecten, denk aan de schade die je doet kunnen blijven upgraden, alsook je armorstatistieken die je kunt blijven aanvullen. Het is in die zin ergens een beetje vergelijkbaar met het procentueel upgraden van je personage in Assassin’s Creed: Odyssey als je eenmaal alle skills hebt vrijgespeeld. Gezien er niet een specifiek limiet aan gekoppeld is, loont het om te blijven spelen omdat je hoe dan ook progressie zal boeken in de ontwikkeling van je agent.

En als dat nog niet genoeg is, dan kun je het opnemen tegen een meer geavanceerde divisie van de Black Tusk via de legendarische moeilijkheidsgraad. Dat klinkt als een ferme nieuwe uitdaging en dat is het ook, maar in feite betekent dit domweg nog sterkere vijanden en dus meer intense gevechten. Verder is het eerste seizoen voor de game nog van start gegaan als aanvulling op de release van deze nieuwe uitbreiding en op die manier probeert Ubisoft spelers langdurig te entertainen. In dat kader mogen we Ubisoft prijzen, want aan ambitie om de spelers van veel content te voorzien absoluut geen gebrek.

Weinig verbetering

Wat echter een nare nasmaak bezorgt bij het spelen van Warlords of New York, is dat de uitbreiding enerzijds vooral meer van hetzelfde is. Dat is nog tot daaraan toe, anderzijds is vervelender dat sommige punten van kritiek nog steeds niet (goed genoeg) aangepakt zijn. De AI is immers nog steeds volstrekt idioot; vijanden rennen als een kip zonder kop heen en weer en dat zorgt voor weinig gestructureerde gevechten die erg frustrerend kunnen zijn. Er is ook nog steeds veel sprake van texture pop-in en de laadtijden zijn absurd lang. Het belemmert regelmatig het speelplezier en het traditionele kamertje in, kamertje uit en een shitload vijanden afmaken gaat ook wat vervelen op den duur. Er is nauwelijks sprake van wat uitdaging in hoe je doelen moet bereiken of omgevingspuzzels, en dat maakt het allemaal erg repetitief.

Conclusie

Warlords of New York brengt een prachtige omgeving naar de game die de moeite waard is om doorheen te trekken. De verschillende locaties die je tijdens de missies aan doet zijn eveneens erg plezierig om te verkennen en Ubisoft mag geprezen worden voor de hoeveelheid content die ze bieden met deze uitbreiding én de seizoensgebonden content. Als je die-hard speler bent, dan zul je je zeker vermaken. Tegelijkertijd moeten we wel opmerken dat veel van de zwakheden uit de basisgame niet of nauwelijks verholpen zijn, het verhaal en de achterliggende structuur zijn dermate cliché dat het vervelend wordt en de gameplay wordt op een gegeven moment best wel repetitief door het gebrek aan additionele activiteiten tijdens de missies. En de AI, dat blijft echt een storende factor, zonde. Afgezien daarvan een net pakket qua content, maar het is niet zo dat je heel veel mist als je het laat liggen.