Special: Resident Evil: Resistance – Asymmetrische multiplayer… zelfs games die doorgaans eerder focussen op het afleveren van een geslaagd soloavontuur ontsnappen er tegenwoordig niet meer aan. Waar multiplayer vroeger draaide rond het zoeken naar een evenwicht en het geven van gelijke kansen, lijkt ongelijkheid nu meer dan ooit de norm te worden. DOOM Eternal deed het enkele weken geleden nog door telkens een eenmansleger tegenover twee demonen te plaatsen; Resident Evil: Resistance gooit nu vier inwoners van Raccoon City in de ring met een crimineel meesterbrein. Vorige week konden we in de review nog niet al te veel kwijt over deze toevoeging aan het Resident Evil universum. Nu trachten we dat goed te maken met een diepere indruk.

Concept

Voor het verhaal moet je het alleszins niet doen. Resident Evil: Resistance tracht weliswaar de nodige achtergrond te geven aan dit multiplayeravontuur, maar raakt niet verder dan een handvol (toegegeven: niet onaangename) knipogen naar het achterliggende universum. In elk potje Resistance moeten vier ongelukkige inwoners van Raccoon City zien te ontsnappen uit een ongoddelijk experiment. Een boosaardig wetenschapper bekogelt hen met kogels, vallen, en monsters in allerlei soorten en maten. De enige manier om ooit nog levend het zonlicht te aanschouwen, is het vinden van een aantal sleutels, die je vervolgens doorgang verschaffen naar het volgende deel van het level en uiteindelijk de eindmeet. So far, so simple.

Jij speelt ofwel één van de slachtoffers ofwel het criminele meesterbrein dat hen naar het leven staat. Dat dit erg uiteenlopende gameplay oplevert, hoeven we jullie niet uit te leggen. Als slachtoffer baan je je behoedzaam een weg door het duistere complex, terwijl je gameplay voorgeschoteld krijgt die erg dicht aanleunt tegen die van Resident Evil 3. Gek genoeg wordt er hier en daar wel gekozen voor een ander controleschema, wat aanvankelijk toch voor de nodige verwarring zorgt. Als meesterbrein moet je tactisch vooral het overzicht zien te bewaren. De camera’s doorheen het level zijn je ogen en het is zaak om strategisch vallen en zombies in het rond te strooien, zodat je het de tegenstand zo moeilijk mogelijk maakt.

Uitwerking

Resistance bevat alleszins voldoende opties. Je kan kiezen uit zes overlevenden, die elk hun eigen voordelen met zich meebrengen. Sommige mogelijkheden (denk aan het helen van je teamgenoten of het kunnen benaderen van bommen zonder dat ze exploderen) zijn echter handiger dan anderen, wat ervoor zorgt dat deze personages vaker en sneller gekozen worden. Ook meesterbreinen kunnen kiezen tussen verschillende figuren, met elk een ander palet aan aanvalsopties. Hier zal je overigens een sterke link met de Resident Evil mythologie opmerken. Zo maakt bijvoorbeeld Alex Wesker – zus van Albert – opnieuw haar opwachting, nadat ze eerder al in Resident Evil: Revelations 2 met succes voor onweer zorgde.

De overlevenden moeten erg nauw samenwerken om ook maar een schijn van kans te maken. Niet alleen is een vaardig meesterbrein al snel oppermachtig, de tijd tikt ook ongenadig weg in je nadeel. Kennis van de omgeving is daarom essentieel. Capcom heeft er om de één of andere reden voor gekozen om geen minimap in je HUD te voorzien, waardoor je aanvankelijk regelmatig je grote map op het scherm moet projecteren om het overzicht te bewaren. Deze extra handicap hadden we eerlijk gezegd kunnen missen als kiespijn. Zodra je wat ervaring hebt opgedaan, verdwijnt deze irritatie echter als sneeuw voor de zon. Een goed op elkaar afgestemd team kan wel degelijk het meesterbrein het vuur aan de schenen leggen.

En omgekeerd. Want het meesterbrein krijgt een zee aan opties voorgeschoteld om de tegenstand het leven zuur te maken. Denk aan het strategisch in de omgeving droppen van zombies, vallen en zelfs eindbazen, maar ook aan het activeren (en zelfs besturen) van een turret of het tijdig afsluiten van deuren om spelers af te zonderen van hun teamgenoten. Ben je het beu om van camera naar camera te zweven, dan heb je ook de mogelijkheid om kort zelf de rol van een zombie op je te nemen. Hiervoor moet je weliswaar tijdelijk het overzicht uit handen geven en dat kan dodelijk zijn. De besturing werkt hier bovendien voor geen meter, waardoor je volgens ons toch beter de computer zijn gang laat gaan.

De moeite waard?

Wel… het antwoord op die vraag ligt ergens tussen ‘ja’ en ‘neen’ in. Resident Evil: Resistance is het uitproberen waard, zeker aangezien je de modus als extraatje krijgt bij het aanschaffen van (het toch wel erg sterke) Resident Evil 3. De balans tussen meesterbrein en slachtoffers is onderhevig aan je ervaring, maar lijkt verder wel snor te zitten. Wie lang genoeg speelt, kent immers al snel de kneepjes van het vak. Toch is onze mening niet onverdeeld positief. Zo zijn er momenteel niet veel spelers online, waardoor het soms even duurt om een spel op te starten. De controls zijn ook vaak onhandig en lang niet elk personage is even onmisbaar. We stellen ons dan ook vooral vragen over de houdbaarheidsdatum van deze modus.