Review: Trials of Mana

Review: Trials of Mana – Liefhebbers van de Mana-serie die in het Westen wonen hebben niet allemaal van de volledige serie kunnen genieten. Seiken Densetsu 3 werd namelijk alleen in Japan uitgegeven voor de Super Famicom. Deze titel kon je wel importeren, maar dan moest je de Japanse taal onder de knie hebben. Vorig jaar was Seiken Densetsu 3 voor het eerst in het Engels te spelen, dankzij de Collection of Mana, die de eerste drie delen van de Mana-reeks bundelde. Alleen had je daar niets aan als PlayStation-bezitter, want de collectie kwam alleen voor de Nintendo Switch uit. Gelukkig werd er toen een 3D-remake aangekondigd en die verschijnt ook voor de PlayStation 4. Zo kunnen Westerse PlayStation-bezitters ook eindelijk met het ‘verloren’ deel aan de slag.

Puik werk

Trials of Mana is dus een remake, bijgevolg is het eerste wat je zal doen is deze vergelijken met het origineel en hoe deze uitgave zich weet te verhouden. Je kan dan niet anders concluderen dan dat er erg goed werk is geleverd. Liefhebbers die het origineel of de Engelse vertaling op de Switch hebben gespeeld, zullen zeer tevreden zijn met deze uitgave. Je speelt wederom in een team van drie, maar er zijn in totaal zes helden. Ieder heeft zijn eigen verhaallijn, dus het loont om na het uitspelen weer opnieuw het avontuur aan te gaan, maar dan met andere personages. De remake is omgetoverd naar een 3D-wereld maar behoud de charme uit het origineel. Dit is onder andere goed te zien in de details zoals de dansende winkeliers. Ook de verschillende personages, vijanden en omgevingen weten de juiste snaar te raken. Je kan zien dat de ontwikkelaar er veel werk van heeft gemaakt om het origineel zo goed mogelijk over te brengen naar de moderne tijd.

Niet van deze tijd

Het houdt echter ook in dat de gameplay grotendeels hetzelfde is gebleven. Seiken Densetsu 3 kwam in 1995 uit en dat is te merken als je aan het spelen bent. Het geheel is wat oubollig en dat zit hem vooral in de gameplay-loop. Je bezoekt een stad om eventueel nieuwe wapens en uitrusting te kopen en je voorraden te spekken, je komt nadien in een zo goed als lineair level waar je tegen monsters moet vechten en dit herhaalt zich vervolgens weer. Later komt daar ook nog regelmatig backtracken bij en af en toe kom je tegenover een baas te staan, maar meer doet de game niet. Er zijn nog wat dingetjes die ‘over datum’ zijn, maar die laten we voor wat het is om spoilers te voorkomen. Hoe je het ook wend of keert, Trials of Mana is voor vandaag de dag een vrij simplistische en lineaire actie-RPG.

Geef niet op!

De eerste zeven á acht uur van Trials of Mana – van de ongeveer 25 uur totale speeltijd – maken je ook niet bepaald enthousiast voor wat nog komen gaat. Dit komt doordat de gevechten alles behalve uitdagend zijn. Het knokken an sich werkt prima en speelt heerlijk soepel, maar als je steeds met simpele aanvallen iedereen gemakkelijk kan verslaan gaat de pret er snel af. Daar komt bij dat het verhaal zich maar mondjesmaat doet ontwikkelen. Dat laatste is op zich logisch, maar deze combinatie zorgt er voor dat je geneigd bent om het bijltje er (te snel) bij neer te gooien. Toch loont het om even door te zetten. Het verhaal zal er niet veel beter op worden, want het is een standaard goed tegen slecht avontuur. Er zijn wel wat plottwists, maar die zie je van kilometers ver al aankomen. Het doorzetten is het waard vanwege het vechtsysteem, dat zich langzaam ontpopt tot een erg leuke bezigheid.

Min wordt plus

Na eerst alleen kinderlijk simpel hakken om je vijanden te verslaan, zal je na de eerder genoemde zeven á acht uur steeds meer van combo’s, ontwijken en speciale aanvallen gebruik moeten maken. Nu heb je niet een heel groot arsenaal aan technieken, maar genoeg om zelfs wat strategisch te werk te kunnen gaan. Tevens kom je meer verschillende vijanden tegen die sterker zijn en andere aanvalspatronen en zwakheden hebben, dus je hebt echt al je mogelijkheden nodig om deze te verslaan. Als zij magie gebruiken wordt dat aangegeven door een rode gloed op de grond waar deze magie terecht komt. Zo kan je ook goed anticiperen op de speciale aanvallen van je tegenstanders en deze ontwijken. Het wordt langzaam maar zeker steeds chaotischer en er wordt steeds meer van je skills gevraagd en dat is erg tof. Het vechten begint als een minpunt, maar verandert in een pluspunt.

Zoals het een goede RPG betaamd zal je gaandeweg ook je personages op kunnen levelen en je hebt aardig wat keuze om dat te doen. Zo word je niet alleen sterker, maar leer je ook meer speciale technieken. Af en toe heb je ook de mogelijkheid om van klasse te veranderen. Dit zorgt niet alleen voor meer mogelijkheden, maar je keuze zal ook op andere manieren impact hebben. Ook is de manier waarop je vecht belangrijk. Zo krijg je extra ervaringspunten als je onder andere gevechten binnen een bepaalde tijd weet af te ronden of als je geen schade oploopt. Dit moedigt je aan om extra je best te doen, zodat je sneller je personages kan oplevelen. Dit is dus niet alleen een nuttige, maar ook erg leuke toevoeging.

Onderbrekingen

Trials of Mana is dus op sommige punten wat oubollig, maar is als totale ervaring goed te noemen. Toch is er één punt dat echt beduidend minder goed uit de verf komt. Er zijn namelijk heel veel laadmomenten aanwezig in de game. Deze zijn niet heel lang, maar ze halen je wel uit de ervaring, doordat dit te regelmatig voorkomt. Dit komt doordat de wereld waar het avontuur zich afspeelt niet naadloos is. Elke stad die je binnengaat moet afzonderlijk geladen worden en de levels waarin je moet vechten bestaan regelmatig uit verschillende gebieden die ook weer voor laadmomenten zorgen. Als deze zonder pauze in elkaar over waren gelopen, dan had dit de totale ervaring absoluut ten goede gekomen.