Review: Sakura Wars – Japan. Een land met een rijkgevulde cultuur die eeuwen terug in de tijd gaat, maar ook een land dat vandaag de dag nog steeds bekend staat om zijn erg unieke manier van handelen. Dat unieke aspect merk je bovendien direct op als je een Japanse game speelt en toevallig is wat er vandaag op de planning staat een prachtvoorbeeld van die unieke stijl. Degenen die ooit al eens hebben gehoord van het Japanse ‘harem-genre’, hebben misschien ook al eens vaag gehoord van “Sakura Wars”, een franchise die pas in 2010 in het Westen arriveerde met de release van “So long, My love” op de PS2. Als je schrikt van het woord “harem” en snel ongemakkelijk wordt van een hoop virtuele meisjes die erg dicht op je scherm kruipen: loop weg nu het nog kan! Aan alle anderen: gelieve me te volgen op een “culturele” reis vol geneugten.

“Fighting evil by moonlight. Winning love by daylight”

Sakura Wars is al sinds 1996 een ware hit in Japan, maar is om de één of andere reden nooit echt groot geworden bij ons. Even een beeld schetsen: toen de eerste Sakura Wars game in 1996 uitkwam, was die direct uitverkocht. De game kreeg nadien sequels, spin-offs en zowel manga- als animeadaptaties. Deze nieuwe iteratie is een soft reboot en dus perfect om de franchise ook in het Westen populair te maken, wat voordien niet het geval was. Dit heeft misschien wel te maken met het feit dat de premisse van Sakura Wars erg speciaal is. In Sakura Wars staat de “Imperial Combat Revue’s Flower Division” centraal, een subdivisie van het Japanse leger die bijna uitsluitend bestaat uit vrouwen. Deze divisie voert musicals op in het keizerlijke theater, maar vecht ook tegen demonen in mech suits. Jawel, die zin heb je correct gelezen.

Jij speelt de rol van Seijuro Kamiyama, de nieuwe kapitein van deze divisie, die het hele gebeuren in goede banen dient te leiden. Als enige man tussen al die vrouwen voel je je uiteraard als een vis in het water en tussen de verschillende gevechten door ga je dan ook vaak op “dates” met je meisjes, waar je uiteraard je beste beentje moet voorzetten. Sakura Wars maakt hiervoor gebruik van het zogenaamde “LIPS-systeem”, wat eigenlijk simpelweg inhoudt dat je op sommige momenten tijdens je date een keuze dient te maken, die uiteindelijk je band met een bepaald personage kan beïnvloeden. Je hebt echter maar enkele seconden tijd om je keuze te maken, wat deze dates toch wel wat interessanter maakt. Niet elke date is bovendien verplicht, dus je kiest zelf welke meisjes je aandacht verdienen.

Veel kawaii, weinig inhoud

Ter verduidelijking: het harem genre is géén porno, ook al kwam dit genre oorspronkelijk wel voort uit de zogenaamde “eroge”. Wat het genre dan wel inhoudt, is dat je geconfronteerd wordt met allerlei knappe meisjes in alle vormen en (cup)maten, die magischerwijs allen gevoelens voor je koesteren. Sakura Wars heeft dan ook een diverse groep personages, die allemaal werkelijk prachtig zijn weergegeven. De stemacteurs, looks, animaties… alles is werkelijk tiptop in orde! Sakura Wars hervalt hier echter wel wat in de clichés van het genre – je hebt de knappe jeugdvriendin, de verlegen boekenwurm, de lollicon, etc. – maar op zich vormt dit geen al te groot probleem. Sakura Wars vindt het wiel niet opnieuw uit, maar wat we krijgen, is goed.

Niet enkel de personages, maar ook de wereld waarin je rondloopt is prachtig vormgegeven. Sakura Wars speelt zich af in een alternatieve steampunkversie van Tokio uit de jaren ’40. In tegenstelling tot de realiteit, bevindt deze versie van Japan zich nog in de Taishou periode, een periode tussen de twee wereldoorlogen, waarin Japan wereldwijd stevig in zijn schoenen stond en waar vrede heerste. De westerse invloeden in het decor, of het feit dat sommige kanji omgekeerd worden geschreven, waren typisch voor die periode en voegen toe aan de immersie. Idyllische omgevingen vind je in Sakura Wars zeker terug, maar deze versie van Japan wordt jammer genoeg belaagd door demonen. Je divisie neemt dan ook deel aan de Combat Revue World Games, die moeten beslissen welke divisie de verdediging van Japan op zich zal nemen.

Wat echter wel problematisch is, is de diepgang van sommige personages. We beseffen dat het genre nu niet echt bekend staat om zijn diepgaande plotlijnen, maar Sakura Wars probeert dit toch enigszins te overstijgen en faalt in zijn opzet. De game is eigenlijk opgebouwd volgens een anime: je hebt verschillende episodes, waarbij elke episode telkens een ander personage centraal zet. Het is echter pijnlijk duidelijk dat de game eigenlijk wil dat je uiteindelijk voor Sakura kiest, die tevens ook het hoofdpersonage van de game is. Zelfs tijdens hoofdstukken waarbij andere personages centraal zouden moeten staan, steelt Sakura de show. Sakura is hierdoor het enige personage met een goed uitgewerkte achtergrond. Het is dan ook jammer dat dit ten koste van de andere personages moet gaan.

Slapstick, slipjes en borsten

Alhoewel het harem genre geen expliciete porno is, wordt er wel bijna om de haverklap op één of andere manier verwezen naar iets wat seksueel getint is. Situaties waarbij je “per ongeluk” in bad sukkelt met één van je meisjes, of waarbij je toevallig zicht hebt op het slipje van een meisje, zijn erg frequent. Je hebt echter wel nog steeds de keuze om in deze situaties te reageren zoals je wilt: je kiest als het ware zelf hoe ‘pervers’ je de situatie maakt. Als dit soort humor jou niet echt ligt, is het beter om Sakura Wars te vermijden. Als dit echter klinkt als spek voor jouw bek, dan biedt Sakura Wars je oprecht hilarische taferelen.

De mimiek en animaties van de personages zijn heerlijk over-the-top en de verschillende scènes zijn in het algemeen extreem entertainend om naar te kijken. Het is dan ook oprecht jammer dat ervoor gekozen is om sommige scènes niet te voorzien van voicelines. Japanse games kiezen vaak voor een dergelijke aanpak, maar in Sakura Wars zijn de scènes die niet ingesproken worden gewoonweg gênant om naar de kijken. De personages geven namelijk nog steeds hun beste performance en je ziet hun monden bewegen alsof ze echt aan het spreken zijn, maar eigenlijk ben je gewoon tekst aan het lezen. De stilte die hiermee gepaard gaat, is gewoonweg vreemd en haalt je als toeschouwer uit de scène.

Oh, er is ook combat…

De reden waarom combat pas helemaal op het einde van deze review wordt besproken, is omdat dit aspect eigenlijk niet veel voorstelt. Dit impliceert niet dat je niet frequent in je mech suit moet kruipen om demonen in elkaar te slaan, maar wel dat het systeem gewoonweg gebrekkig is. In tegenstelling tot de vorige Sakura Wars titels, is hier gekozen voor meer actiegerichte gevechten, in plaats van de turn-based gevechten van weleer. Elk personage heeft zijn eigen mech en elke mech heeft enkele unieke combo’s, maar deze zijn gewoonweg simpel en beperkt. Je zal dus vooral vaak op dezelfde knopjes zitten rammen, zonder al te veel na te denken over wat je eigenlijk aan het doen bent. Veel problemen zal je ook niet hebben, want de vijanden zijn eigenlijk belachelijk simpel te verslaan.

Naast de standaardcombo’s, die je vormt door sterke en zwakke aanvallen af te wisselen, heeft elk personage ook een unieke speciale aanval, de ene al nuttiger dan de andere. Die aanvallen zien er kleurrijk uit, dus dat is wel leuk… denken we? Sakura Wars geeft je hierbij geen gevoel van vooruitgang, want door de game heen zal je nooit nieuwe combo’s bijleren. De enige ‘vooruitgang’ die je boekt, is dat de moraal met een bepaald meisje kan dalen of stijgen door beslissingen die je nam tijdens het verhaal. Deze moraal heeft echter louter invloed op de score die je krijgt aan het einde van een combatsectie en mist dus eigenlijk een echt praktisch nut.

Conclusie

Sakura Wars zal zeker niet iedereen kunnen plezieren, maar als je ook maar enigszins kan genieten van (ietwat seksueel getinte) sitcom situaties met schattige, Japanse meisjes, dan is Sakura Wars misschien wel iets voor jou. Vooral het visuele aspect is prachtig vormgegeven: de personages zien er top uit en ook de omgevingen stralen sfeer uit. De individuele scènes met de meisjes zijn enorm entertainend - als de scène in kwestie ingesproken voicelines heeft, tenminste - maar algemeen missen veel personages wat diepgang; dit omdat de game eigenlijk wil dat Sakura je ‘best girl’ wordt. De prima datingsimulator wordt echter te vaak onderbroken door combatsecties, die enorm oppervlakkig zijn uitgewerkt en bovendien té simpel zijn. Doe best wel je deur op slot terwijl je speelt…

Pluspunten

  • Entertainende scènes
  • Design van personages
  • Sfeer
  • Dates

Minpunten

  • Extreem oppervlakkige en simpele combat
  • Verschillende personages missen diepgang
  • Scènes zonder voicelines

7.0