Review: Hunting Simulator 2

Review: Hunting Simulator 2 – Langzaam maar zeker is het steeds meer normaal aan het worden dat de wat obscure games die voorheen alleen op de pc uitkwamen nu ook op consoles verschijnen. Zo zijn er bijvoorbeeld al een aantal delen van de Farming Simulator-serie verschenen voor verschillende spelcomputers. De jachtsimulatie heeft sinds een paar jaar ook zijn intrede gedaan in de wereld van consoles en het lijkt er op dat we er steeds meer van gaan zien. Hunting Simulator is namelijk de eerste die met een vervolg komt. Het eerste deel was in de kern best aardig, maar technische mankementen deden de game de das om. Hunting Simulator 2 belooft beterschap.

Probleem opgelost

Om het maar meteen over het allergrootste probleem van de eerste Hunting Simulator te hebben: bugs… deze zijn nagenoeg niet aanwezig in het vervolg. Het ziet er naar uit dat Neopica ‘quality control’ erg serieus heeft genomen, want je zult nu niet meer tegen bugs aanlopen die zoveel invloed hebben dat het onspeelbaar wordt. Je kan nu onbezorgd op zoek gaan naar sporen van dieren en deze volgen om je prooi uiteindelijk neer te schieten. Ditmaal heb je een metgezel die je helpt, namelijk een jachthond. Dit is een erg fijne toevoeging, want je hoeft nu niet constant naar beneden te kijken om te zien of je sporen kan vinden of het juiste spoor volgt. Dit doet de viervoeter nu voor je, zodat jij je volledig kan richten op de omgeving. Het is zelfs zo’n goede toevoeging, dat een jachthond vanaf nu haast een pre is in alle jachtsimulaties.

Je kan niet zomaar elk dier dat je tegenkomt neerknallen, daar heb je een vergunning voor nodig. Zo’n vergunning kan je kopen met het geld dat geschoten wild oplevert. Dat geld kan je ook gebruiken om jezelf van een betere uitrusting te voorzien. Zo zijn er verschillende kledingstukken aanwezig,  alsook diverse items en accessoires die je helpen bij het jagen. Dat varieert van voorwerpen die lokroepen nabootsen tot sprays, waarmee je dieren kan aantrekken. Natuurlijk zijn er ook diverse wapens te koop, die allemaal weer sterke en zwakke punten kennen. Tenminste, daar moet je maar vanuitgaan. De wapens zijn namelijk niet voorzien van statistieken. Je kunt ze hierdoor niet met elkaar vergelijken om te zien welke beter is voor jouw speelstijl. Het enige wat wordt aangegeven is wat voor soort munitie elk wapen gebruikt. Dit is handig, want je kan niet elk dier met dezelfde munitie doden, maar het was fijn geweest als de plus- en minpunten van de diverse schietijzers ook bekend waren. Je weet nu namelijk niet of het zin heeft om bijvoorbeeld een duurder geweer te kopen.

Beam me up, Scotty

Wat ook jammer is, is dat Neopica aardig wat steekjes laat vallen wat betreft de ervaring. Zoals in de naam van de game staat aangegeven gaat het om een simulator. Dit betekent dat alles zo natuurgetrouw mogelijk wordt weergegeven in de game, maar dat is niet het geval. Zo zijn er uitkijktorens waar je in kan klimmen om op een hoger niveau rustig op je prooi te wachten. Je moet hiervoor een trap opklimmen en op dit moment neemt de game het niet al te nauw met de werkelijkheid. Als je naar de trap toeloopt zie je dat je op het kruisje moet drukken om deze te beklimmen. Maar in plaats van echt omhoog te klimmen, word je in één keer geteleporteerd naar het hogere dek. Nee Neopica, in een simulatie geldt ook hier dat je de werkelijkheid moet nabootsen, je moet de speler te allen tijde de illusie geven dat het een realistische simulatie is. Dan is teleporteren ineens een beetje gek. Het is maar goed dat er niet heel veel van deze torens zijn, want het verbreekt de ervaring.

Jij bent echter niet de enige die kan teleporteren, de dieren waar je op jaagt hebben er af en toe ook een handje van. Zo hield ik een dier van op een hele grote afstand in de gaten. Het beest verdween achter wat bosjes en ik ging ervanuit dat hij er vanzelf aan de andere kant weer uitkwam. Tot mijn grote verbazing zag ik niets, maar toen ik even wat verder keek bleek dat het dier buiten mijn gezichtsveld was geteleporteerd. Dit kan ook gebeuren als je een uitkijktoren even uitgaat en nadien weer beklimt, zelfs als het binnen een seconde gedaan wordt. Het kan zijn dat een prooi dat je in het oog hield opeens ergens anders staat of een heel stuk verder is voordat je de toren op ging. Te ver naar realistische maatstaven.

Arcade Hunting 2?

Een ander ‘probleem’ is het schieten zelf. Dit voelt meer arcade dan simulatie. Als je je prooi wilt besluipen, moet je onder ander rekening houden met de wind. Staat deze achter je, dan kan een dier je sneller ruiken en vlucht het. Dat is realistisch en vraagt om een strategische benadering. De wind wordt echter totaal genegeerd als het op schieten aankomt. Het beïnvloedt het richten en de baan van de kogel zelf niet en zolang je exact richt op de plek waar jij schieten wilt, dan is het goed. Ook met eventuele ‘bullet drop’ hoef je geen rekening te houden. Hoe ver je ook staat, de kogel zal altijd in een rechte lijn op het doel af gaan. Dus ook hier is de term ‘simulatie’ niet op van toepassing, jammer.

Het is wat het is

Zoals je hebt gelezen valt er best wel wat op Hunting Simulator 2 aan te merken, maar dat betekent niet dat er totaal geen plezier aan te beleven is. Het (arcade) jagen op zich is best aardig om te doen, alleen blijft het hier wel bij. De game weet het redelijke plezier niet te verhogen, want je werkt nergens naartoe en je wordt ook niet beter in het jagen zelf. Het enige wat je doet is jagen op dieren, het geschoten wild voor geld inruilen en hier weer nieuwe vergunningen en/of eventueel uitrustingen voor kopen. Het is constant dezelfde ‘gameplay loop’ en je wordt daardoor niet aangespoord om door te spelen. Het is een vrij eentonige bedoeling, ook al zijn er zes grote omgevingen en meer dan genoeg diersoorten waar je op kan jagen. Wat overblijft is een matige game die een mix van arcade en simulatie voorschotelt.