Review: Ghost of Tsushima – Je voelt de wind zachtjes rond je waaien. Blaadjes dwarrelen over het scherm. Je kijkt intensief in de ogen van je tegenstander, beide partijen wachten in spanning af wie de eerste zet zal maken. Het moment is eindelijk daar: je tegenstander vliegt op je af, maar je haalt vliegensvlug uit met je katana en je doorklieft het scherm in een vlotte beweging. Bloed spettert in het rond en het levenloze lichaam van je tegenstander valt tegen de grond. Als je ooit in je leven een samoeraifilm gezien hebt, komt het voorgaande tafereel je vast bekend voor. Ook ontwikkelaar Sucker Punch heeft een sterke liefde voor dit soort films en doet er met hun nieuwste titel, Ghost of Tsushima, werkelijk alles aan om je dé perfecte samoerai ervaring voor te schotelen. Wij bekeken of ze hier ook daadwerkelijk in geslaagd zijn.

Het land van de rijzende schoonheid

Ghost of Tsushima speelt zich af op de Japanse eilandengroep Tsushima in het jaar 1274 tijdens de eerste Mongoolse invasie van Japan. Door de strategische ligging van het eiland landde het enorme Mongoolse leger eerst op Tsushima, om daar oog in oog te staan met een leger aan samoerai die hun eiland en hun eer wilden verdedigen. De samoerai van Tsushima zijn echter enorm in de minderheid en ook hun wapens blijken minder sterk dan die van de Mongolen. Het spel begint dan ook met een ware afslachting van het Japanse leger, waarbij bijna elke samoerai het loodje legt. In de echte geschiedenis wordt het Mongoolse leger verslagen door een “goddelijke wind”, maar in deze versie van de geschiedenis krijgen de Mongolen uiteindelijk te maken met een erg kwade samoerai: het hoofdpersonage Jin Sakai.

Jin is één van de weinige overlevenden van de initiële slachting van de samoerai en hij moet noodgedwongen aan een brutale wraaktocht beginnen om zijn oom Shimura te redden en het eiland te bevrijden van de indringers. Jin doorkruist hierbij alle kanten van het eiland om zo bondgenoten te vinden. Hierbij komen we direct aan bij één van de grootste pluspunten van de game: de omgevingen. Als je dacht dat de huidige generatie consoles geen enorme grafische sprongen meer kon maken, ben je volledig fout. De Japanse natuur is op zich al prachtig en op de één of andere manier is Sucker Punch erin geslaagd dit perfect te vertalen naar één van de meest adembenemende open werelden ooit gemaakt.

Die grafische schoonheid wordt bovendien ondersteund door een fantastische sfeer. Terwijl je door de landschappen rijdt, hoor je de natuur rondom je tot leven komen. Tijdens confrontaties krijg je ook fantastische muzikale crescendo’s te horen die alles net een tikkeltje spannender maken. Verder maakt de game ruimte voor veel serene momenten, wanneer je bijvoorbeeld een bad neemt in een onsen – een typisch Japanse warmwaterbron – of wanneer je een haiku gedicht schrijft gebaseerd op de natuur rond je. De Japanse cultuur ziet de natuur en de sereniteit van de natuur als een belangrijk element in het leven en je wordt hier dan ook volledig in ondergedompeld. Verschillende optionele activiteiten draaien dan ook rond deze cultuur en zorgen voor een maximale immersie.

Ghost and Co: voor al uw problemen met Mongoolse invasies

Jin Sakai is een samoerai, of dat zou hij toch tenminste moeten zijn. De traumatiserende gebeurtenis aan het begin van de game doet hem echter inzien dat de wat verouderde tradities van de samoerai het niet zullen halen tegen het Mongoolse leger. Hierbij moeten we even de term “Bushidou” introduceren. Bushidou betekent letterlijk zoiets zoals “de weg van de krijger” en belichaamt eigenlijk alle eervolle waarden waar een samoerai zich aan moet houden. Er is door de geschiedenis heen veel gezegd en geschreven over het al dan niet bestaan van zulk een code en die twijfel wordt in Ghost of Tsushima erg hard doorgetrokken. Gedurende het verhaal evolueert Jin van eervolle samoerai naar de beruchte Ghost, die alle waarden en normen overboord gooit en alles zou doen om zijn doel te bereiken.

De manier waarop de game deze ontwikkeling in beeld brengt, verdient ook complimenten. Verwacht je niet aan een soort “moraliteitsysteem” met een duidelijke zwart-wit onderscheiding, maar wel aan een soort dubbele persoonlijkheid waarbij je beide identiteiten moet omarmen om te overleven. Je kan dan ook zelf kiezen welke verschillende vaardigheden je vrijspeelt, de ene vaardigheid al eervoller dan de andere. De Ghost heeft bijvoorbeeld toegang tot rookbommen en gifpijltjes en de eervolle samoerai heeft toegang tot sterkere vechthoudingen en speciale katana technieken. Vaardigheidspunten speel je overigens vrij door (optionele) missies te voltooien, waardoor je legende op het eiland groeit.

Hoe deze legende eruit ziet, ligt ook gedeeltelijk aan jouw eigen keuzes. Je ontmoet verschillende bondgenoten die je beloningen kunnen geven, maar veel van deze missies zijn eigenlijk optioneel. De hoofdmissies krijgen dan misschien de meest epische setpieces van de game, maar toch raden we je sterk aan deze zijmissies, ook wel de “Tales of Tsushima” genoemd, te spelen. Deze meer kleinschalige missies vertellen telkens goede persoonlijke verhalen, waarbij de achtergrond van je bondgenoten mooi in de verf wordt gezet. Ook zijn er de mythische tales die je kan spelen, die je belonen met een legendarisch wapen of stuk uitrusting.

De katana, uw beste vriend!

Samoerai maken onder andere gebruik van een katana, een traditioneel Japans zwaard en ook Jin is de trotse eigenaar van zulk zwaard. Dit erfstuk vormt dan ook het grootste deel van de combat in de game en combat vormt op zijn beurt weer een erg groot stuk van de gameplay. Maar hoe voelt die combat dan aan? Wel, gelukkig is het antwoord op die vraag: “erg goed”! Gevechten zijn dynamisch en je komt vijanden van verschillende kalibers tegen op je pad. Je beschikt hierbij over verschillende vechthoudingen, waarbij elke houding specifiek dient om één type vijand beter aan te kunnen.

De katana combat verwacht dat je voortdurend oplettend bent en dat je de juiste houding aanneemt om zo op het perfecte moment een specifieke aanval te counteren met een paar juiste slagen. Lees gerust meer over de filosofie achter dit wapen hier. Telkens als je erin slaagt om een groep Mongolen in de pan te hakken, krijg je een fantastisch gevoel, ook omdat je wel degelijk een deftige uitdaging uit de combat krijgt. Wees echter niet bang: de game heeft een auto-save functie die je de mogelijkheid geeft om snel de confrontatie opnieuw aan te gaan indien je zou falen.

De combat is dus meestal fantastisch… behalve wanneer je te maken krijgt met een wel erg vervelend probleem. Ghost of Tsushima maakt namelijk geen gebruik van een hard lock-on systeem, wat wil zeggen dat je zelf de camera moet zien te draaien naar de vijand die je wil aanvallen. Meestal loopt dit wel los, maar wanneer je omsingeld wordt door een hoop vijanden durft Jin wel eens plots in de wilde weg beginnen te hakken op de verkeerde vijand of gewoonweg in de ijle lucht. De game geeft je ook nog eens geregeld missies waarbij je burgers moet beschermen tegen vijanden en hierbij is het dus enorm belangrijk dat je precies kan kiezen welke specifieke vijand je wil aanvallen.

Ghost’s Creed: de legende van het kopieer- en plakwerk

Wanneer je ervoor kiest om de niet zo eervolle route te nemen en je dus je innerlijke Ghost bovenhaalt, kan je ook de confrontatie op een meer sneaky manier aangaan. Daar waar de katana combat erg fris en dynamisch aanvoelt, krijg je met de stealth aanpak een meer traditionele en tragere aanpak voorgeschoteld. Daar is zeker niets mis mee, maar we moeten het toch even hebben over de spreekwoordelijke olifant in de kamer… Ja, Ghost of Tsushima is in zekere zin de Japanse editie van Assassin’s Creed die we voordien nooit kregen. Je sluipt door planten, struiken of hoog gras, je klimt op gebouwen om van bovenaf toe te slaan, je loopt over strategisch hooggespannen koorden, je kan vijanden naar een specifieke plek lokken door iets te gooien, enzovoort.

Ook de soorten missies en opdrachten die je krijgt, kleuren veelal mooi binnen de lijntjes van het genre: je hebt forten die je moet zien over te nemen, je hebt rotsen die je moet beklimmen naar een uitkijkpunt, je moet tijdens missies bondgenoten volgen op een tocht terwijl je onderweg wat praat over wie je nu precies gaat vermoorden en nog veel meer. We willen nogmaals benadrukken dat Ghost of Tsushima hierdoor geen slechte ervaring wordt, maar wel dat iedereen die al eens een openwereldgame – zoals Assassin’s Creed – heeft gespeeld, hierin geen vernieuwende (missie)structuur zal vinden.

Jammer genoeg wil dit wel zeggen dat je op den duur erg veel hetzelfde zal doen. De game kan gemakkelijk 50 uur van je leven opnemen en naar het einde van het verhaal toe bestaat de kans dat je met je ogen zal rollen wanneer je voor de zoveelste keer voet- of bloedsporen moet volgen of wanneer je nogmaals een kamp moet binnensluipen zonder gezien te worden door de (vrij simpele) AI vijanden. Ook zal je op den duur merken dat het interieur van verschillende gebouwen wel erg veel gelijkenissen met elkaar vertoont. Dit kopieer- en plakwerk wordt wel enigszins gecamoufleerd door de meestal goede verhaallijnen die erbij worden uitgewerkt, maar het is toch duidelijk aanwezig.

Schoonheid kent ook zo zijn foutjes

De kracht van Ghost of Tsushima ligt er dus vooral in om de wereld te verkennen en helemaal te verdwalen in al het moois rondom je. Het is dan ook opmerkelijk dat Sucker Punch erin geslaagd is dit te doen werken met een minimaal aantal aan bugs of framerate drops. Toch vielen er enkele kleine zaken op die eventueel voor frustraties kunnen zorgen. Zo heeft Jin wel eens de neiging om op een erg vreemde manier van rotsen te springen of erop te klimmen, waardoor je onnodig van kliffen kan afdonderen. Ook zijn er verschillende speciale aanvallen die in een soort slow-motion worden afgespeeld. Deze aanvallen ogen dan wel erg cool, maar vijanden durven die slow-motion soms te negeren, waardoor je tijdens de animatie schade oploopt.

Ten slotte willen we het nog even kort hebben over de lokalisatie van de game. De game speelt zich af in Japan, maar werd wel gemaakt door een Amerikaanse studio. Je kan de game wel degelijk volledig in het Japans spelen met Engelstalige ondertiteling, maar de lip sync verloopt hierbij jammer genoeg niet helemaal 100% correct in sommige cut-scènes. Ook de ondertiteling is vooral gebaseerd op de Engelse versie van de game en is dus bij momenten niet helemaal trouw aan wat gezegd wordt. Al de bovenstaande schoonheidsfoutjes zijn echter kleine punten die het spelplezier niet hard bederven. De kans is zelfs reëel dat je er nooit last van zal hebben, maar we geven ze toch even mee.

Conclusie

Sucker Punch is er zeker in geslaagd om een geweldige samoerai-ervaring af te leveren in een wereld die werkelijk prachtig is vormgegeven. De sfeer die de game uitademt is werkelijk hemels en iedereen, of je nu liefhebber bent van de Japanse cultuur of niet, kan ervan genieten. Het verhaal, dat deels geworteld is in een echte historische gebeurtenis, is erg genietbaar en ook verschillende zijmissies slagen erin om een goed portret te schetsen van de personages. Jin’s evolutie van eervolle samoerai tot de gevreesde Ghost is echter wel waar het verhaal zijn sterkste kanten toont. Ook de gameplay is geslaagd, met de katana combat als een waar hoogtepunt. Stealth secties zijn goed, maar tegelijk niet erg speciaal. Ook verschillende andere doelen die de game je geeft, heb je al meermaals in andere games gezien en beginnen op den duur wat te vervelen. Daarnaast merkten we ook wat kleinere schoonheidsfoutjes op, maar welke game heeft die nu niet? De vele genoemde pluspunten maken Ghost of Tsushima tot een game die zeker de moeite waard is om eens te spelen.

Pluspunten

  • Grafisch meesterwerk
  • Sfeer is fantastisch
  • Evolutie van Jin
  • Tales of Tsushima
  • Katana combat

Minpunten

  • Lock-on systeem kan tegenwerken
  • Missies beginnen op den duur wat te veel op elkaar te lijken
  • Enkele schoonheidsfoutjes

8.5